لوتئین: تعریف ، سنتز ، جذب ، انتقال و توزیع

لوتئین (لاتین: luteus "زرد") یک نماینده شناخته شده از کاروتنوئیدها (رنگدانه چربی دوست (محلول در چربی)) رنگ می کند از منشا گیاهی) - آنهایی که ترکیبات ثانویه گیاهی (مواد زیست فعال با سلامتاثرات محرک - "مواد مغذی") که به ارگانیسم های گیاه رنگ زرد تا مایل به قرمز می بخشد. لوتئین در مجموع از 40 تشکیل شده است کربن (ج-) ، 56 هیدروژن (H-) و 2 اکسیژن اتم های (O-) - فرمول مولکولی C40H56O2. بنابراین ، لوتئین ، مانند زاگزانتین و بتا کریپتوکسانتین ، در میان گزانتوفیل ها به حساب می آید ، که ، در مقایسه با کاروتن ها مانند آلفا کاروتن ، بتاکاروتن و لیکوپن، حاوی ، علاوه بر کربن و هیدروژن، عملکردی اکسیژن گروه ها - به صورت 2 گروه هیدروکسی (OH) در مورد لوتئین. ویژگی ساختاری لوتئین ، ساختار پلی غیر اشباع پلی (ترکیب آلی با چند) است کربنپیوندهای دوگانه کربن (CC)) متشکل از 8 واحد ایزوپرونوئید و 11 پیوند دوتایی ، 10 مورد از آنها کونژوگه (چندین پیوند دوتایی متوالی دقیقاً با یک پیوند منفرد از هم جدا شده). یک اکسیژنحلقه تری متیل سیکلوهگزن جایگزین شده (1 آلفا ، 1 حلقه بتا یونون) به هر انتهای زنجیره ایزوپروئید متصل می شود. سیستم پیوندهای دوتایی مزدوج هم مسئول رنگ زرد نارنجی و هم برخی از خصوصیات فیزیکوشیمیایی لوتئین است که با تأثیرات بیولوژیکی آنها ارتباط مستقیم دارد. با وجود گروه OH قطبی روی حلقه آلفا و بتا یونون ، لوتئین به طور قابل توجهی لیپوفیلیک (محلول در چربی) است ، که روی روده تأثیر می گذارد. جذب (جذب از طریق روده) و توزیع در ارگانیسم لوتئین می تواند به اشکال مختلف هندسی (ایزومرهای سیس / ترانس) تبدیل شود که به یکدیگر تبدیل می شوند:

• تمام ترانس (3R ، 3'R ، 6'R) -لوتئین.
• 9-سیس-لوتئین
• 9′-سیس-لوتئین
• 13-سیس-لوتئین
• 13′-سیس-لوتئین

در گیاهان ، گزانتوفیل دو حلقه ای عمدتا (98 ~)) به عنوان یک ایزومر تمام ترانس پایدار وجود دارد. در ارگانیسم انسان ، بعضی اوقات اشکال مختلف ایزومریک می تواند همزمان اتفاق بیفتد. تأثیرات برون زا ، مانند گرما و نور ، می توانند پیکربندی لوتئین را از غذا تغییر دهند. ایزومرهای سیس لوتئین ، بر خلاف ایزومرهای تمام ترانس ، حلالیت بهتری دارند ، بالاتر جذب نرخ ، و حمل و نقل سریعتر درون سلولی و خارج سلولی. از حدود 700 کاروتنوئیدها شناسایی شده ، حدود 60 قابل تبدیل به ویتامین A (رتینول) توسط متابولیسم انسان و در نتیجه فعالیت پروویتامین A از خود نشان می دهد. از آنجا که هر دو سیستم حلقه ای لوتئین حاوی اکسیژن است ، این یک پروویتامین A نیست.

ترکیب

کاروتنوئیدها توسط همه گیاهان ، جلبک ها و باکتری قادر به فتوسنتز است. در گیاهان بالاتر ، سنتز کاروتنوئید در بافتهای فعال فتوسنتزی و همچنین در گلبرگها ، میوه ها و گرده رخ می دهد. تولید کاروتنوئیدها در طبیعت حدود 108 تن در سال تخمین زده می شود که بیشترین مقدار آن توسط 4 کاروتنوئید اصلی لوتئین ، فوكوكسانتین - در جلبكها ، ویولاگزانتین و نئوكزانتین - در گیاهان به دست می آید. سرانجام ، کاروتنوئیدها ، عمدتاً گزانتوفیل ها ، در تمام قسمتهای برگ مورد مطالعه تا کنون ، به ویژه آنهایی که دارای ساختار دو حلقوی و جایگزینهای هیدروکسی در موقعیت C-3 یا C-3 هستند ، شناسایی شده اند. از آنجا که لوتئین ، به طور خاص ، در انواع مختلف و گونه های گیاهی به صورت آزاد و همچنین استری شده وجود دارد ، احتمالاً مهمترین کاروتنوئید برای عملکرد ارگانیسم های گیاهی است. بیوسنتز لوتئین از آلفا کاروتن با هیدروکسیلاسیون هر دو حلقه یونون اتفاق می افتد توسط هیدروکسیلازهای خاص - معرفی آنزیمی گروه های OH. در سلولهای ارگانیسم گیاه ، لوتئین در کروموپلاستها (پلاستیکهای رنگی نارنجی ، زرد و مایل به قرمز توسط کاروتنوئیدها در گلبرگها ، میوه ها یا اندام های ذخیره کننده (هویج) گیاهان) و کلروپلاست ها (اندامک سلول های جلبک های سبز و گیاهان بالاتر که فتوسنتز انجام می دهند) - در یک ماتریس پیچیده از ترکیب شده است پروتئین ها, لیپیدها، و / یا کربوهیدرات ها. در حالی که گزانتوفیل در کروموپلاستهای گلبرگها و میوه ها برای جلب حیوانات - برای انتقال گرده و پراکندگی بذرها - محافظت در برابر آسیب فتو اکسیداتیو در کلروپلاستهای برگهای گیاه به عنوان یک جز از مجموعه های جمع کننده نور فراهم می کند.آنتی اکسیدان حفاظت با به اصطلاح فرو نشاندن حاصل می شود (دفع مسمومیت، غیرفعال سازی) ترکیبات اکسیژن فعال (1O2 ، اکسیژن منفرد) ، که به موجب آن لوتئین مستقیماً انرژی تابش را از طریق حالت سه گانه جذب می کند و از طریق انتشار گرما غیرفعال می کند. از آنجا که توانایی فرو نشستن با تعداد پیوندهای دوتایی افزایش می یابد ، لوتئین با 11 پیوند دوگانه خود فعالیت خنک کنندگی بالایی دارد. در ماه های پاییز ، کلروفیل (رنگدانه گیاهان سبز) علاوه بر نئوکانتین و بتاکاروتن. در مقابل ، مقدار لوتئین کاهش نمی یابد. به همین دلیل است که برگ های گیاه در پاییز رنگ سبز خود را از دست می دهند و زرد لوتئین قابل مشاهده است. لوتئین ماهیت گسترده ای دارد و همراه با آلفا و بتاکاروتن، بتا-کریپتوکسانتین ، لیکوپن و همچنین زاگزانتین ، فراوانترین کاروتنوئید در غذاهای گیاهی است. این ماده همیشه همراه با زاگزانتین است و بیشتر با آن در سبزیجات برگ سبز تیره ، مانند کلم پیچ ، اسفناج ، سبزی شلغم و جعفری، اگرچه محتوا بسته به نوع ، فصل ، بلوغ ، رشد ، برداشت و شرایط نگهداری و در مناطق مختلف گیاه می تواند بسیار متفاوت باشد. به عنوان مثال ، برگهای بیرونی کلم حاوی 150 برابر لوتئین بیشتر از برگهای داخلی است. لوتئین از طریق خوراک گیاهی وارد ارگانیسم حیوان می شود ، جایی که در آن جمع می شود خون, پوست یا پرها و دارای یک جاذب ، هشدار دهنده یا استتار تابع. به عنوان مثال ، لوتئین مسئول رنگ زرد ران و پنجه مرغ ، غازها و اردک ها است. رنگ زرده تخم مرغ نیز به دلیل وجود گزانتوفیل ها به خصوص است لوتئین و زاگزانتین - به نسبت حدود 4: 1. لوتئین حدود 70 درصد در زرده تخم مرغ دارد. به طور خاص ، تخم مرغ مرغ ، اردک و قناری حاوی لوتئین فراوان است. طبق گفته Chung و همکاران (2004) ، دسترسی به زیستی گزانتوفیل از مرغ غنی از لوتئین - سایپرز ، باشگاه دانش تخم مرغ به طور قابل توجهی بالاتر از غذاهای گیاهی مانند اسفناج یا لوتئین است مکمل. از نظر صنعتی ، گزانتوفیل دو حلقه ای با استخراج قسمتهای گیاهی غنی از لوتئین ، به ویژه از گلبرگهای Tagetes (گیاه گل همیشه بهار ، علفی با گل آذین های زرد لیمویی تا قرمز قهوه ای) بدست می آید. با استفاده از روش های مهندسی ژنتیک ، می توان بر روی محتوا و الگوی کاروتنوئیدها در گیاهان تأثیر گذاشت و بنابراین به طور انتخابی افزایش غلظت لوتئین لوتئین استخراج شده از گیاهان هم به عنوان ماده رنگی خوراکی (E161b) استفاده می شود ، از جمله برای رنگ آمیزی نوشیدنی های غیر گازدار ، میله های انرژی زا و غذاهای رژیمی و هم به عنوان افزودنی خوراکی برای ایجاد رنگ در محصولات حیوانی. به عنوان مثال ، لوتئین به خوراک مرغ افزوده می شود تا رنگ زرده تخم مرغ را تشدید کند.

جذب

به دلیل ماهیت لیپوفیلی (محلول در چربی) ، لوتئین در قسمت فوقانی جذب و جذب می شود روده کوچک در طی هضم چربی این نیاز به وجود چربی های رژیم غذایی (3-5 گرم در وعده غذایی) به عنوان حمل و نقل ، اسیدهای صفراوی به حل کردن (افزایش حلالیت) و تشکیل میسل و استراز (هضم) آنزیم ها) برای تجزیه لوتئین استری شده. پس از آزاد شدن از ماتریس رژیم غذایی ، لوتئین در لومن روده کوچک با سایر مواد لیپوفیلی ترکیب می شود و اسیدهای صفراوی برای تشکیل میسل های مخلوط (ساختارهای کروی به قطر 3-10 نانومتر که در آن چربی وجود دارد) مولکول ها به گونه ای مرتب شده اند که آببخشهای مولکول محلول به سمت خارج و قسمتهای مولکول محلول در آب به سمت داخل تبدیل می شوند) - فاز میسلار برای حل شدن (افزایش حلالیت) لیپیدها - که به درون سلولها (سلولهای روده کوچک) جذب می شوند اپیتلیوم) از اثنی عشر (دوازدهه) و ژژنوم (ژژنوم) از طریق یک فرآیند انتشار غیر فعال. جذب میزان لوتئین از غذاهای گیاهی به طور گسترده ای در داخل و به طور جداگانه متفاوت است ، بسته به نسبت چربی های مصرفی همزمان ، از 30٪ تا 60٪ متغیر است. از نظر تأثیر ترویجی آنها در جذب لوتئین ، اسیدهای چرب اشباع بسیار موثرتر از اسیدهای چرب اشباع نشده (PFS) هستند ، که به شرح زیر قابل توجیه است:

• PFS اندازه میسل های مخلوط را افزایش می دهد ، که باعث کاهش سرعت انتشار می شود
• PFS بار سطح میسل را تغییر می دهد و بنابراین میل (قدرت اتصال) به سلولهای انتروسی (سلولهای اپیتلیوم روده کوچک) را کاهش می دهد
• PFS (اسیدهای چرب امگا -3 و -6) فضای بیشتری نسبت به اسیدهای چرب اشباع شده در لیپوپروتئین ها (مجموع لیپیدها و پروتئین ها - ذرات میسل مانند - که برای انتقال مواد چربی دوست در خون عمل می کنند) اشغال می کند ، بنابراین فضای سایر لیپوفیلیک ها را محدود می کند. مولکول ها ، از جمله لوتئین
• PFS ، به خصوص امگا 3 اسیدهای چرب، سنتز لیپوپروتئین را مهار می کند.

علاوه بر مصرف چربی ، فراهمی زیستی لوتئین همچنین به عوامل درون زا و برون زا زیر وابسته است [4 ، 8 ، 14 ، 15 ، 19 ، 26 ، 30 ، 43 ، 49-51 ، 55 ، 63 ، 66]:

• مقدار لوتئین تأمین شده غذایی (همراه با غذا) - با افزایش دوز ، فراهمی زیستی نسبی کاروتنوئید کاهش می یابد
• شکل ایزومریک - لوتئین ، برخلاف سایر کاروتنوئیدها مانند بتاکاروتن ، در تنظیمات کشورهای مستقل مشترک المنافع بهتر از فرم کاملاً ترانس جذب می شود. عملیات حرارتی ، مانند پخت و پز ، باعث تبدیل از تمام ترانس به لوتئین سیس می شود
• منبع غذایی
  • از مکمل ها (لوتئین جدا شده در محلول روغنی - موجود آزاد یا با اسیدهای چرب استری شده) ، کاروتنوئید بیشتر از غذاهای گیاهی (لوتئین بومی و متصل به پیچیده) در دسترس است ، همانطور که با افزایش قابل توجهی بالاتر در سطح لوتئین سرم بعد از مصرف مکمل ها در مقایسه با مصرف مقادیر مساوی از میوه ها و سبزیجات
  • از غذاهای حیوانی ، به عنوان مثال تخم مرغ ، میزان جذب گزانتوفیل به طور قابل توجهی بیشتر از غذاهای منشأ گیاهی است ، مانند اسفناج ، یا مکمل های لوتئین
• ماتریس غذایی که در آن لوتئین ترکیب شده است - از سبزیجات فرآوری شده (خرد شدن مکانیکی ، عملیات حرارتی ، همگن سازی) لوتئین به طور قابل توجهی بهتر (از 15٪) نسبت به غذاهای خام (<3٪) جذب می شود ، زیرا کاروتنوئید موجود در سبزیجات خام بلوری است سلول و در یک ماتریس سلولز جامد و / یا پروتئین محصور شده است ، که جذب آن دشوار است. از آنجا که لوتئین به گرما حساس است ، غذاهای حاوی لوتئین باید به آرامی تهیه شوند تا تلفات به حداقل برسد.
• تداخلات با سایر مواد غذایی:
  • فیبرهای غذایی ، مانند پکتین های موجود در میوه ها ، با ایجاد کمپلکسهای محلول ضعیف با کاروتنوئید ، فراهمی زیستی لوتئین را کاهش می دهد
  • اولسترا (جایگزین چربی مصنوعی متشکل از استرهای ساکارز و اسیدهای چرب با زنجیره بلند (پلی استر ساکارز) ، که به دلیل مانع استریک توسط لیپازهای بدن (آنزیم های تجزیه کننده چربی) قابل تجزیه نیست و بدون تغییر دفع می شود) جذب لوتئین را کاهش می دهد. طبق گفته Koonsvitsky و همکاران (1997) ، مصرف روزانه 18 گرم اولسترا در طی 3 هفته منجر به 27٪ کاهش سطح کاروتنوئید سرم می شود
  • فیتواسترول ها و استول ها (ترکیبات شیمیایی از گروه استرول های موجود در قسمت های گیاهان چرب ، مانند دانه ها ، جوانه ها و دانه ها ، که بسیار شبیه به ساختار کلسترول هستند و از نظر رقابتی مانع جذب آن می شوند) می توانند در روده (مربوط به روده) تداخل ایجاد کنند. ) جذب لوتئین ؛ بنابراین ، استفاده منظم از اسپردهای حاوی فیتوسترول ، مانند مارگارین ، می تواند منجر به کاهش متوسط ​​(10-20٪) سطح کاروتنوئید سرم شود. با افزایش همزمان مصرف روزانه میوه ها و سبزیجات غنی از کاروتنوئید ، می توان با مصرف مارگارین حاوی فیتواسترول از کاهش غلظت کاروتنوئید سرم جلوگیری کرد
  • مصرف مخلوط های کاروتنوئید ، مانند لوتئین ، بتاکاروتن ، کریپتوکسانتین و لیکوپن، هم می تواند جذب لوتئین روده را در سطح اختلاط در میسل های مخلوط در لومن روده ، سلولهای انتروسیتی (سلولهای روده کوچک) در حین حمل و نقل درون سلولی ، و هم آمیختن در لیپوپروتئین ها با اختلافات شدید بین فردی ، مهار و تقویت کند. بدین ترتیب، حکومت دوزهای بالای بتاکاروتن (mg / d12-30) منجر به افزایش جذب لوتئین و سطح لوتئین سرم در برخی افراد می شود ، در حالی که چنین مصرفی در سایر افراد با کاهش جذب لوتئین و سطح لوتئین سرم همراه است ، احتمالاً به دلیل جابجایی جنبشی فرآیندهای در امتداد روده مخاط.
  • پروتئین ها و ویتامین E جذب لوتئین را افزایش دهید.
• عملکرد هضم فردی ، مانند خرد شدن مکانیکی در دستگاه گوارش فوقانی ، pH معده ، جویدن کامل صفرا و جویدن آب معده کم باعث ایجاد اختلال در سلول و ترشح لوتئین محدود و استری شده می شود ، که فراهمی زیستی کاروتنوئید را افزایش می دهد. کاهش جریان صفرا به دلیل اختلال در تشکیل میسل ، فراهمی زیستی را کاهش می دهد
• وضعیت تأمین ارگانیسم
• عوامل ژنتیکی

حمل و نقل و توزیع در بدن

در سلولهای انتروسیت (سلولهای روده کوچک) اپیتلیوم) قسمت فوقانی روده کوچک، لوتئین به همراه سایر کاروتنوئیدها و مواد لیپوفیلیک ، مانند سایر چربی ها ، در لیپوپروتئین های غنی از لیپید در CYL وجود دارد. تری گلیسیرید, فسفولیپیدهاو کلسترول، که توسط برون ریز سازی (انتقال مواد به خارج از سلول) در فضای بینابینی انتروسیت ها ترشح می شود (ترشح می شود) و از طریق لنف. از طریق تنه روده ای (تنه جمع کننده لنفاوی جفت نشده حفره شکم) و مجرای قفسه سینه (تنه جمع کننده لنفاوی حفره قفسه سینه) ، کیلومکرون ها وارد زیر کلاو می شوند رگ (ورید ساب کلاوین) و ورید ژوگولار (ورید ژوگولار) به ترتیب که با هم جمع می شوند و ورید براکیوسفالیک (سمت چپ) را تشکیل می دهند - angulus venosus (زاویه وریدی). brachiocephalicae venae هر دو طرف متحد می شوند و برتری جفت نشده را تشکیل می دهند ونا کاوا (ورید اجوف برتر) ، که به داخل باز می شود دهلیز راست از قلب. چیلومیکرونها به محیط پیرامونی وارد می شوند گردش توسط نیروی پمپاژ قلب. توسط یک تک حکومت از جلبک دریایی هالوفیلیک Dunaliella salina ، که می تواند مقادیر قابل توجهی کاروتنوئید تولید کند ، از جمله (تمام ترانس ، سیس) بتاکاروتن ، آلفا کاروتن ، کریپتوکسانتین ، لیکوپن ، لوتئین و زئاگزانتین ، در خون از افراد سالم كه كلوميكرون ها ترجيحاً گزانتوفيل ها را ذخيره مي كنند لوتئین و زاگزانتین بیش از کاروتن ها مانند آلفا و بتا کاروتن. بحث شده است که علت این امر قطبیت بالاتر گزانتوفیل ها است که منجر به جذب موثرتر لوتئین در هر دو میسل و لیپوپروتئین های مخلوط در مقایسه با بتا کاروتن می شود. نیمه عمر Chylomicrons (زمانی که مقداری که با افزایش نمایی به نصف کاهش می یابد) تقریباً 30 دقیقه است و در حین حمل و نقل به باقی مانده های chylomicron (CM-R ، باقی مانده های chylomicron کم چرب) تجزیه می شود. کبد. در این زمینه ، لیپوپروتئین لیپاز (LPL) نقشی اساسی دارد که در سطح سلولهای اندوتلیال واقع شده است خون مویرگها و منجر به جذب رایگان می شود اسیدهای چرب (FFS) و مقدار کمی لوتئین در بافتهای مختلف ، به عنوان مثال عضله ، بافت چربی و غده پستانی ، با تجزیه لیپید. با این حال ، اکثر لوتئین در CM-R باقی می ماند که به گیرنده های خاص موجود در آن متصل می شود کبد و از طریق اندوسیتوز با واسطه گیرنده به سلولهای پارانشیمی کبد منتقل می شود (تسخیر از غشای سلولی - انقباض وزیکولهای حاوی CM-R (اندامکهای سلول) به داخل سلول). در کبد سلولها ، لوتئین تا حدی ذخیره می شود و قسمت دیگری در VLDL گنجانده می شود (بسیار کم است چگالی لیپوپروتئین ها) ، که از طریق آنها کاروتنوئید از طریق جریان خون به بافت های خارج کبدی می رسد. همانطور که VLDL در خون به سلولهای محیطی متصل می شود ، لیپیدها با عمل LPL شکسته شده و مواد لیپوفیلی آزاد شده از جمله لوتئین با انتشار غیرفعال درونی می شوند (به صورت داخلی گرفته می شوند). این منجر به کاتابولیسم (تخریب) VLDL به IDL (متوسط) می شود چگالی لیپوپروتئین ها). ذرات IDL را می توان توسط کبد به روش گیرنده جذب کرد و در آنجا تجزیه کرد ، یا توسط تری گلیسیرید در پلاسمای خون متابولیزه (متابولیزه) شد لیپاز (آنزیم تقسیم کننده چربی) به کلسترول-ثروتمند LDL (کم چگالی لیپوپروتئین ها). لوتئین مقید به LDL از طریق آندوسیتوز با واسطه گیرنده از یک سو به داخل کبد و بافتهای خارج کبدی گرفته شده و به HDL (لیپوپروتئین های با چگالی بالا) از طرف دیگر ، که در انتقال لوتئین و سایر لیپوفیلیک نقش دارند مولکول ها، به خصوص کلسترول، از سلولهای محیطی به کبد. مخلوط پیچیده ای از کاروتنوئیدها در بافت ها و اندام های انسانی یافت می شود ، که از نظر کیفی (الگوی کاروتنوئیدها) و از نظر کمی تحت تغییرات فردی زیادی است (غلظت کاروتنوئیدها) .لوتئین ، زآگزانتین ، آلفا و بتاکاروتن ، لیکوپن و همچنین آلفا و بتا کریپتوکسانتین اصلی ترین کاروتنوئیدها در ارگانیسم هستند و حدود 80٪ به کل کاروتنوئیدها کمک می کنند. لوتئین در تمام بافت ها و اندام های انسان ، اگر چه تفاوت های قابل توجهی در وجود دارد غلظت. علاوه بر کبد ، غدد فوق کلیه ، بیضه (بیضه ها) و تخمدان (تخمدان ها) - به خصوص جسم زرد (جسم زرد) - لکه زرد به ویژه چشم (به لاتین: ماکولا لوتئا ، ناحیه شبکیه (شبکیه) با بیشترین تراکم گیرنده های نوری ("نقطه تیزترین دید") دارای مقدار زیادی لوتئین است. لکه زرد در مرکز شبکیه موقت (سمت خواب) از واقع شده است عصب باصره پاپیلا و دارای قطر 3-5 میلی متر است. گیرنده های نوری ماکولای لوتئا عمدتاً مخروط هایی هستند که مسئول درک رنگ هستند. ماکولا حاوی لوتئین و زاگزانتین به عنوان تنها کاروتنوئیدها ، به همین دلیل است که لوتئین ، در تعامل با زاگزانتین ، در روند بینایی ضروری است. هر دو گزانتوفیل می توانند نور آبی (با طول موج کوتاه با انرژی بالا) را با کارایی بالا جذب کنند و بنابراین سلولهای شبکیه را از آسیب فتو اکسیداتیو محافظت می کنند ، این امر در پاتوژنز (ایجاد) سالخوردگی (مربوط به سن) نقش دارد. دژنراسیون ماکولا (AMD) AMD با کاهش تدریجی عملکرد سلول شبکیه مشخص می شود و علت اصلی آن است کوری در افراد بالای 50 سال در کشورهای صنعتی. طبق مطالعات اپیدمیولوژیک ، افزایش مصرف لوتئین و زاگزانتین (حداقل 6 میلی گرم در روز از میوه ها و سبزیجات) با افزایش تراکم رنگدانه ماکولا و کاهش خطر ابتلا به AMD همراه است [19 ، 26 ، 32 ، 33 ، 36 ، 37 ، 53 ، 55-58]. علاوه بر این ، شواهدی وجود دارد که مکمل روزانه با لوتئین (10 میلی گرم در روز) - به تنهایی یا در ترکیب با آنتی اکسیدان ها ، ویتامین هاو مواد معدنی - می تواند عملکرد بینایی (حدت بینایی و حساسیت کنتراست) را در بیماران مبتلا به AMD آتروفیک بهبود بخشد. بعلاوه ، داگنلی و همکاران (2000) بهبودی در حدت بینایی و میانگین دید در بیماران مبتلا به رتینیت رنگدانه و سایر انحطاط شبکیه (از بین رفتن تدریجی عملکرد بافت شبکیه ناشی از جهش ژنتیکی یا خود به خودی باعث کاهش گیرنده های نوری به ویژه از بین بردن لوتئین (40 میلی گرم در روز) می شود. علاوه بر ماکولا لوتئا ، لوتئین و زئاکسانتین نیز در کریستالی یافت می شود لنز به عنوان تنها کاروتنوئیدها. با محافظت از لنز پروتئین ها در اثر آسیب فوتو اکسیداتیو ، گزانتوفیل های دو حلقوی ممکن است از پیشرفت (پیشرفت) جلوگیری یا کند کنند آب مروارید (آب مروارید ، ابر عدسی چشم) [17 ، 19-21 ، 26 ، 31 ، 53 ، 55]. این مورد توسط چندین مطالعه آینده نگر پشتیبانی می شود که در آنها افزایش مصرف غذاهای غنی از لوتئین و زئاکسانتین ، مانند اسفناج ، کلم پیچ و کلم بروکلی ، احتمال ابتلا به آب مروارید و یا نیاز به استخراج آب مروارید (روش جراحی که در آن ابر عدسی چشم حذف می شود و با یک لنز مصنوعی جایگزین می شود) با 18-50. از نظر غلظت مطلق و سهم بافتی در وزن کل بدن ، لوتئین بیشتر در بافت چربی (حدود 65٪) و کبد قرار دارد. علاوه بر این ، لوتئین به میزان اندکی در یافت می شود ریه, مغز, قلب، عضله اسکلتی ، و پوست. بین ذخیره سازی بافت و مصرف خوراکی کاروتنوئید همبستگی (رابطه ای) مستقیم اما نه خطی وجود دارد. بنابراین ، لوتئین فقط چند هفته پس از قطع مصرف ، از انبارهای بافت آزاد می شود. در خون ، لوتئین توسط لیپوپروتئین ها که از لیپوفیلیک تشکیل شده اند ، منتقل می شود مولکول ها و آپولیپوپروتئین ها (بخش پروتئینی ، عملکرد به عنوان داربست ساختاری و یا مولکول شناسایی و اتصال ، به عنوان مثال برای گیرنده های غشایی) ، مانند Apo AI ، B-48 ، C-II ، D و E. کاروتنوئید در 75٪ از خون کاروتنوئید 75-80٪ به آن محدود می شود LDL، 10-25٪ مقید به HDL، و 5-10 bound به VLDL متصل می شود. در یک مخلوط طبیعی رژیم غذایی، غلظت سرمی لوتئین از 129/628 میکروگرم در لیتر (0.1 / 1.23-XNUMX / XNUMX میکرومول در لیتر) است و بسته به جنس ، سن ، سلامت وضعیت ، چربی کل بدن توده، و سطح الکل و تنباکو مصرف. مکمل دوزهای استاندارد لوتئین می تواند تأیید کند که تغییرات بزرگ بین فردی در رابطه با غلظت لوتئین سرم رخ می دهد. در سرم انسانی و شیر مادر، 34 مورد از حدود 700 کاروتنوئید شناخته شده ، از جمله 13 ایزومر هندسی تمام ترانس ، تا به امروز شناسایی شده است. در این میان ، لوتئین ، کریپتوکسانتین ، زآگزانتین ، آلفا و بتاکاروتن و لیکوپن به طور مکرر شناسایی شده اند.

دفع

لوتئین جذب نشده بدن را در مدفوع (مدفوع) رها می کند ، در حالی که متابولیت های آن (محصولات تجزیه) از طریق ادرار از بین می روند. برای تبدیل متابولیت ها به شکل دفع ، آنها مانند همه مواد لیپوفیلی (محلول در چربی) تحت بیوتفورم قرار می گیرند. انتقال بیولوژیک در بسیاری از بافت ها ، به ویژه در کبد ، رخ می دهد و می تواند به دو مرحله تقسیم شود:

• در فاز I ، متابولیت های لوتئین توسط هیدروکسیله (قرار دادن یک گروه OH) توسط سیستم سیتوکروم P-450 برای افزایش حلالیت
• در فاز II ، ترکیب با مواد کاملاً آب دوست (محلول در آب) اتفاق می افتد - برای این منظور ، اسید گلوکورونیک با کمک گلوکورونیل ترانسفراز به گروه متابولیت های OH که قبلاً وارد شده منتقل می شود

بسیاری از متابولیت های لوتئین هنوز روشن نشده است. با این حال ، می توان تصور کرد که محصولات دفع عمدتا متابولیت های گلوکورونید شده هستند. بعد از تک آهنگ حکومت، زمان اقامت کاروتنوئیدها در بدن بین 5-10 روز است.