ساختار پوست
پوست (کوتیس) ، با مساحت حدود 2 متر2 و 15٪ از وزن بدن را تشکیل می دهد ، یکی از بزرگترین اعضای بدن انسان است. از اپیدرم (پوست بالایی) و درم (پوست چرمی) در زیر تشکیل شده است. بیرونی ترین لایه ، اپیدرم ، یک سنگفرشی کراتینه شده و چند لایه است اپیتلیوم بدون خون عروق. مهمترین نوع سلول ، کراتینوسیتها است که کراتین ، a آبپروتئین فیبری محلول اپیدرم همچنین حاوی سلول های رنگدانه ای (ملانوسیت ها) و سلول های ایمنی است. لایه بیرونی آن ، لایه شاخی ، از سلولهای شاخی مرده تشکیل شده است. اپیدرم دائماً خود را از پایین به بالا تجدید می کند.
- اپیدرم
- درمس
درم پرفیوژن است و از آن تشکیل شده است بافت همبند با الاستیک کلاژن الیاف مهمترین نوع سلول ، فیبروبلاست ها هستند. درم حاوی اعصاب و گیرنده ها و نشان دهنده منشا مو و غدد زیر درم زیر جلدی (هایپودرم) نهفته است ، که از نظر آناتومیکی پوست محسوب نمی شود و حاوی بافت چربی. کوتیس و زیر جلد با هم پوشش پوست را تشکیل می دهند. زائده های مهم پوستی عبارتند از: مو, ناخن، اکرین غدد عرق، غدد معطر آپوکرین و غدد سباسه.
عملکردهای پوست
پوست چندین عملکرد مهم برای بدن انجام می دهد.
- مانعی در برابر تأثیرات مضر و در برابر عفونت ها ایجاد می کند. این ماده در برابر محرک های فیزیکی ، شیمیایی ، حرارتی و بیولوژیکی محافظت می کند.
- پوست دارد آب-خاصیت دافع. از یک طرف ، در برابر آن محافظت می کند آب از دست دادن از داخل و از طرف دیگر ، نفوذ آب از خارج به بافت را تضمین می کند.
- پوست برای تنظیم مجدد حرارت مهم است. از کاهش حرارت و با هایپرترمی تعریق جلوگیری می کند.
- پوست عضوی حسی است که لمس ، فشار ، درد، گرما و سرد.
- پوست همچنین عملکرد متابولیکی دارد. سنتز می کند ویتامین D در لایه های تحتانی اپیدرم ، در لایه بازال و لایه اسپینوزوم.
- پوست عملکرد ارتباطی مهمی دارد و از نظر ظاهری و جذابیت جسمی مهم است.
- سرانجام ، پوست می تواند خود را بازسازی کرده و بهبود یابد زخم.
