تعریف
اپیتلیوم یکی از چهار بافت اساسی بدن است و به آن بافت پوشاننده نیز گفته می شود. تقریباً تمام سطوح بدن توسط اپیتلیوم پوشانده شده است. اینها شامل هر دو سطح خارجی ، مانند پوست ، و سطوح داخلی اندام های توخالی ، مانند مثانه.
اپیتلیوم یک گروه گسترده از سلول ها است ، که در آن سلول ها بسیار به هم نزدیک هستند. سلولهای اپیتلیال هر دو در دو فضای مختلف مرز دارند و بنابراین سلولهای قطبی با یک آپیکال (رو به بیرون یا داخل حفره بدن) و یک قاعده (مرز بافت دیگر) هستند. اپیتلیوم توسط غشای پایه از سایر بافت ها جدا می شود.
جانبی ، سلول ها از طریق اتصالات مختلف سلول با سلول های دیگر در تماس هستند. وظایف اپیتلیوم بسیار متفاوت است. به عنوان مثال ، اپیتلیوم پوست وظیفه محافظت از بافت زیرین در برابر آسیب های خارجی مانند اثرات مکانیکی یا نور خورشید و جلوگیری از نفوذ پوست را دارد. باکتری.
اپی تلیای داخلی که اندام های توخالی را تشکیل می دهد در درجه اول برای آب بندی آنها از خارج (به عنوان مثال ، اپیتلیوم مثانه) و برای مبادله مواد. برخی از اپی تلیا ها نیز تولید مواد مختلف مانند ترشحات ، هورمون or آنزیم ها. اپیتلیوم از طریق لایه های عمیق بافتی از طریق مواد مغذی تأمین می شود ، زیرا فاقد هر ماده است خون عروق خود.
با استفاده از انتشار ، مواد مغذی و اکسیژن می توانند از طریق غشای پایه به اپیتلیا برسند. انواع مختلفی از اپی تلیا وجود دارد که می توان آنها را به طور متفاوتی طبقه بندی کرد. آنها می توانند یک لایه یا چند لایه باشند ، از سلولهای مسطح یا زیاد تشکیل شده و دارای غدد هستند (به عنوان مثال غدد پوستی) و ممکن است دارای کراتینه سازی باشد (همانند پوست). علاوه بر این ، سلولهای واقع در آپیکال ممکن است دارای برجستگی هایی باشند که اصطلاحاً به آنها میکروویلی گفته می شود ، که با افزایش سطح آنها منجر به تبادل مواد مغذی می شود.
اندوتلیوم
La اندوتلیوم فرم خاصی از اپیتلیوم است که دیواره داخلی آن را می پوشاند خون و لنف عروق. این یک اپی تلیوم سنگفرشی تک لایه است که بر روی غشای پایه قرار دارد. اندوتلیوم در همه یافت می شود عروق از سیستم قلبی عروقی و امکان تبادل مواد مختلف بین خون و بافت
از طریق تولید اکسید نیتریک (NO) همچنین در تنظیم آن نقش دارد فشار خون و می تواند اثر مهاری یا فعال کننده ای در انعقاد داشته باشد. یک وظیفه دیگر از اندوتلیوم تنظیم فرآیندهای التهابی است. با فعال کردن اندوتلیوم ، گلبول های سفید خون می توانند خود را به آن متصل کنند ، و سپس می تواند به بافت ملتهب زیرین مهاجرت کند.
اندوتلیوم انواع مختلفی دارد که در قسمت های مختلف بدن وجود دارد و از نظر ساختار و نفوذ پذیری متفاوت است. اندوتلیوم مداوم نسبتاً نفوذ ناپذیر است و فقط امکان تبادل بسیار خاصی از مواد خاص بین خون و بافت را فراهم می کند. این نوع در مغز، به عنوان مثال ، به اصطلاح مانع خونریزی مغزی.
اندوتلیوم سرخوش "پنجره هایی" دارد که در اکثر موارد بسته است (بجز در کلیه) توسط دیافراگم ها. نفوذ پذیری بنابراین تا حدودی محدود شده است. اندوتلیوم تخریب شده ، به عنوان مثال ، در گلومرول های کلیوی (پیوند کلیه) و در روده یافت می شود.
نفوذپذیرترین اندوتلیوم اندوتلیوم ناپیوسته است که دارای شکافهای نسبتاً زیادی است. غشای پایه نیز تا حدی پاره شده یا در این نوع بافت وجود ندارد. این عمدتا در کبد.
