مثانه

مترادف

پزشکی: مثانه وزیکا ادرار ، سیستیت ادراری ، سیستیت ، ورم مثانه

مثانه در لگن قرار دارد. در انتهای فوقانی ، که راس وزیکا نیز نامیده می شود ، و در پشت آن در مجاورت حفره شکم با روده قرار دارد ، که فقط توسط نازک از آن جدا می شود صفاقی. در زنان مثانه دنبال می شود رحم در پشت لگن و در مردان توسط لگن رکتوم.

مثانه را می توان به راس وزیکا ، جسد وزیکا ، فوندوس وزیکا و گردن مثانه (CollumCervix vesicae). دو حالب ، که اتصال بین است کلیه و مثانه ، در انتهای بدن مثانه قرار دارد. گردن مثانه انتقال به مجرای ادرار، که ادرار را به خارج منتقل می کند و خروجی مثانه را تشکیل می دهد. مقطع از طریق مثانه و پروستات زیرین:

• مثانه
• مجرای ادرار
• غده پروستات
• تپه بذر با دو دهانه کانال اسپری
• مجاری دفع پروستات

وظایف مثانه

مثانه ادرار یک عضله توخالی عضلانی است که در منطقه لگن قرار دارد و بسته به اندازه بدن می تواند بین 500 تا 1000 میلی لیتر مایعات را در خود نگه دارد. در حالت پر نشده به شدت توسط اندام های شکمی اطراف فشرده می شود. وظیفه اصلی آن نگهداری و ذخیره ادرار ، اصطلاحاً قاره ، و انتقال ادرار به خارج به صورت تنظیم شده است.

به محض رسیدن ظرفیت ذخیره سازی 500 - 1000 میلی لیتر ، ادرار می تواند به صورت کنترل شده آزاد شود (ادرار). به دلیل ساختار آن ، ادرار معمولاً نمی تواند برخلاف جهت جریان در کلیه ها افزایش یابد. این کلیه ها را از صعود پاتوژن ها محافظت می کند ، که در غیر این صورت ممکن است در طی عفونت مثانه افزایش یابد و باعث التهاب لگن کلیه شود.

این امر توسط دستگاه های انسداد عضلانی واقع در نقطه پیوستن حالب به مثانه تضمین می شود. مثانه ادرار تولید شده توسط کلیه ها و از طریق آن را ذخیره می کند میزنایاست. یک میزنای از هر طرف در قسمت پایین مثانه باز می شود.

از آنجا که حالب ها به صورت مورب از طریق دیواره عبور می کنند ، توسط عضلات دیواره فشرده می شوند ، به طوری که جریان برگشت ادرار (رفلکس) اگر چیزی از قسمت جریان پیدا نکند ، جلوگیری می شود کلیه از بالا. هنگامی که مثانه به سطح پر شدن خاصی رسید ، عضلات دیواره مثانه منقبض می شوند و محتویات از طریق خارج به خارج منتقل می شوند مجرای ادرار. برای اطمینان از سفت بودن مثانه در هنگام نگهداری ، مکانیسم های بسته شدن مختلفی وجود دارد.

یکی بسته شدن داخلی (اسفنکتر) است که مستقیماً در دهانه مثانه قرار دارد و توسط حلقه های عضلانی کف لگن در حال اجرا در جهت مخالف این بسته شدن با افزایش فشار در مثانه باز می شود و نمی تواند خودسرانه تحت تأثیر قرار گیرد. از طرف دیگر ، در قسمت میانی محل بسته شدن خارجی وجود دارد مجرای ادرار، که می تواند خودسرانه تنش شود.

از پر کردن حدود 200 میلی لیتر ، اصرار به ادرار کردن رخ می دهد ، که از 400 میلی لیتر بسیار قوی می شود. مثانه می تواند 600 تا 1000 میلی لیتر را در خود جای دهد. از آنجا که اندازه مثانه با پرشدگی بسیار متفاوت است ، غشای مخاطی داخلی (tunica mucosae) هنگام خالی چروک می شود.

این چین و چروک ها با افزایش پر شدن از بین می روند. علاوه بر این ، سلولهای کروی از مخاط (سلولهای پوشاننده) می توانند با پر شدن صاف شوند و فضای بیشتری برای انبساط و در نتیجه ادرار ایجاد کنند. سلولهای پوششی همچنین از آسیب ادرار تهاجمی به مثانه جلوگیری می کنند.

مثانه توسط رفلکس ایجاد شده توسط آن تخلیه می شود مغز، که اطلاعات مربوط به حالت پر شدن مثانه را از رشته های عصبی موجود در آن دریافت می کند نخاع. به طور معمول ، این رفلکس تا زمانی که فرصت مطلوبی برای تخلیه ایجاد نشود سرکوب می شود ، یعنی تخلیه می تواند به صورت خودسرانه کنترل شود. بدون پر کردن ، مخاط در چین خورده است ، اما با پر شدن مثانه ، سطح صاف می شود.