هورمون ها

تعریف

هورمون ها مواد پیام رسان هستند که در غدد یا سلول های ویژه بدن تولید می شوند. از هورمون ها برای انتقال اطلاعات برای کنترل متابولیسم و ​​عملکردهای اندام استفاده می شود ، به موجب آن به هر نوع هورمون یک گیرنده مناسب روی اندام مورد نظر اختصاص می یابد. برای رسیدن به این اندام هدف ، معمولاً هورمون ها در داخل بدن ترشح می شوند خون (غدد درون ریز). متناوباً ، هورمونها بر روی سلولهای همسایه (پاراکرین) یا بر روی سلول هورمونی که خود سلول تولید می کند عمل می کنند (اتوکرین).

طبقه بندی

هورمونها بسته به ساختار خود به سه گروه تقسیم می شوند: هورمونهای پپتیدی از پروتئین تشکیل شده اند (پپتید = سفیده تخم مرغ) ، هورمونهای گلیکوپروتئین نیز دارای مانده قند هستند (پروتئین = سفیده تخم مرغ ، گلیس = شیرین ، "باقیمانده قند"). به عنوان یک قاعده ، این هورمون ها پس از تشکیل ابتدا در سلول تولید کننده هورمون ذخیره می شوند و فقط در صورت لزوم ترشح می شوند (ترشح می شوند). هورمونهای استروئیدی و کلسیتریول، از طرف دیگر ، مشتقات از کلسترول.

این هورمون ها ذخیره نمی شوند ، بلکه مستقیماً پس از تولید آزاد می شوند. مشتقات تیروزین ("مشتقات تیروزین") ، آخرین گروه هورمون ها ، هستند کاتلولامین ها (آدرنالین ، نورآدرنالین, دوپامین) و هورمونهای تیروئید. ساختار اساسی این هورمون ها از تیروزین ، یک اسید آمینه تشکیل شده است.

• هورمونهای پپتیدی و هورمونهای گلیکوپروتئینی
• هورمونهای استروئیدی و کلسیتریول
• مشتقات تیروزین

هورمون ها انواع فرآیندهای فیزیکی را کنترل می کنند. این موارد شامل تغذیه ، متابولیسم ، رشد ، بلوغ و رشد می باشد. هورمون ها همچنین بر تولید مثل ، تنظیم عملکرد و محیط داخلی بدن تأثیر می گذارند.

هورمونها در ابتدا یا به اصطلاح در غدد درون ریز ، در سلولهای غدد درون ریز یا در سلولهای عصبی (نورونها) تشکیل می شوند. غدد درون ریز به این معنی است که هورمون ها "به داخل" آزاد می شوند ، یعنی مستقیماً در جریان خون قرار دارند و بنابراین به مقصد می رسند. انتقال هورمون ها در خون اتفاق می افتد به پروتئین ها، به موجب آن هر هورمون پروتئین ویژه حمل و نقل دارد.

هنگامی که آنها به اندام مورد نظر خود رسیدند ، هورمون ها به روش های مختلف تأثیر خود را نشان می دهند. اول و مهمترین ، گیرنده ای به اصطلاح مورد نیاز است ، که مولکولی با ساختاری منطبق با هورمون است. این را می توان با "اصل قفل کلید" مقایسه کرد: این هورمون دقیقاً درون قفل ، گیرنده مانند یک کلید قرار می گیرد.

گیرنده ها دو نوع مختلف دارند: بسته به نوع هورمون ، گیرنده در سطح سلول اندام مورد نظر یا درون سلول ها (درون سلولی) قرار دارد. هورمون های پپتیدی و کاتلولامین ها گیرنده های سطح سلول دارند ، در حالی که هورمون های استروئیدی و هورمونهای تیروئید به گیرنده های داخل سلولی متصل می شوند. گیرنده های سطح سلول پس از اتصال هورمون ساختار خود را تغییر داده و بدین ترتیب آبشار سیگنالینگ داخل سلول (درون سلولی) آغاز می شود.

از طریق مولکول های میانی - به اصطلاح "پیام رسان های دوم" - واکنش هایی با تقویت سیگنال اتفاق می افتد ، به طوری که در نهایت اثر واقعی هورمون رخ می دهد. گیرنده های داخل سلولی در داخل سلول قرار دارند ، بنابراین هورمون ها ابتدا باید غلبه بر سلول ها شوند غشای سلولی ("دیواره سلول") که برای اتصال به گیرنده با سلول هم مرز است. هنگامی که هورمون متصل شد ، خواندن ژن و تولید پروتئین حاصل توسط کمپلکس گیرنده-هورمون اصلاح می شود.

اثر هورمون ها از طریق فعال سازی یا غیرفعال سازی با تغییر ساختار اصلی با کمک تنظیم می شود آنزیم ها (کاتالیزور فرآیندهای بیوشیمیایی). اگر هورمون ها در محل تشکیل خود ترشح شوند ، این یا به شکل فعال در حال حاضر اتفاق می افتد یا به جای آن ، آنزیم ها به صورت محیطی فعال می شوند. غیرفعال سازی هورمون ها معمولاً در کبد و کلیه.

• گیرنده های سطح سلول
• گیرنده های داخل سلولی