ویتامین ها

تاریخچه

کلمه "ویتامین" به یک بیوشیمی دان لهستانی به نام کازیمیر فانک برمی گردد که در سال 1912 طی تحقیقات فشرده در مورد کمبود ویتامین بیماری beri-beri. کازیمیر فانک اصطلاح "ویتامین" را از "vita" ، که به معنای زندگی و "آمین" است ، ساخت ، زیرا این ترکیب جدا شده یک آمین بود ، یعنی یک ترکیب ازته. با این حال ، بعداً مشخص شد که ترکیبات عاری از ازت نیز وجود دارد که با وجود این ، به گروه ویتامین ها تعلق دارند.

تعریف

ویتامین ها انرژی لازم مانند غذا را برای انسان فراهم نمی کنند ، اما برای زندگی ضروری هستند زیرا برای عملکرد فرآیند های متابولیک ضروری هستند. از آنجا که بدن ما قادر به تولید ویتامین ها نیست ، ارگانیسم ما باید از طریق مواد غذایی پیش ساز ویتامین ها یا خود ویتامین ها تامین شود. مراحل اولیه ویتامین ها پروویتامین نامیده می شوند.

اینها هنوز غیرفعال هستند و فقط با تغییر شکل به شکل فعال در بدن ما تبدیل می شوند. هر ویتامین دو نام متفاوت دارد. ویتامین ها را می توان با توجه به ساختار شیمیایی آنها نام برد.

با این حال ، آنها را می توان با استفاده از یک حرف و یک عدد از یکدیگر تشخیص داد. 20 ویتامین مختلف وجود دارد که 13 مورد از آنها ضروری هستند. ویتامین ها با توجه به محلول بودن به دو گروه تقسیم می شوند: ویتامین های محلول در آب (آب دوست) و ویتامین های محلول در چربی (لیپوفیلیک).

این تمایز همچنین تعیین اینکه آیا ویتامین می تواند در ارگانیسم ما ذخیره شود یا اینکه این امکان وجود ندارد و ویتامین باید به طور مداوم تأمین شود ، امکان پذیر است. ویتامین های محلول در آب را نمی توان در ارگانیسم ذخیره کرد ، به این معنی که همیشه باید آنها را مصرف کرد. یک مورد استثنایی ویتامین B12 (کوبالامین) است که می تواند در بدن ذخیره شود. کبد با وجود حلالیت در آب.

برخلاف ویتامین های محلول در آب ، ویتامین های محلول در چربی می توانند به خوبی در ارگانیسم ذخیره شوند. در نتیجه ، مصرف بیش از حد ویتامین های لیپوفیلیک می تواند منجر به آن شود هایپرویتامینوز. هایپرویتامینوز بیماری است که به دلیل مصرف غیرمعمول زیاد ویتامین ها ایجاد می شود.

جذب ویتامین های محلول در چربی در روده کوچک بستگی دارد به صفرا اسیدها در صورت عدم وجود صفرا اسیدها ، جذب چربی و همچنین ویتامین های محلول در چربی از روده محدود شده است. فقدان صفرا اسیدها می توانند در زمینه کبد بیماری ، مانند سیروز کبدی، یا پس از برداشتن ، یعنی برداشتن ایلئوم انتهایی ، جایی که اسیدهای صفراوی به طور معمول جذب بدن می شوند.