در علم ورزش ، 3 شکل از کار عضلات شرح داده شده است. انقباض متحدالمرکز یکی از آنهاست. نقش مهمی در پویایی بدن دارد.
انقباض جرثقیل متحدالمرکز چیست؟
انقباض متحدالمرکز به عنوان کار عضلانی پویا تعریف می شود که در آن تغییر در طول عضله وجود دارد. انقباض متحدالمرکز به عنوان کار عضلانی پویا تعریف می شود که در آن تغییر در طول عضله وجود دارد. منشا و پیوستگی تاندون به یکدیگر نزدیک می شوند. این روند در حرکت و شکم عضلانی قابل مشاهده است. این فرآیند از کوچکترین واحدهای عملکردی ، فیبرهای عضلانی آغاز می شود. این عناصر که با نام سارکومر نیز شناخته می شوند ، دارای یک مجموعه فعال از دو پروتئین هستند مولکول ها، اکتین و میوزین. در اثر متقابل این دو رشته ، فرآیند کوتاه شدن در سارکومرهای تحت مصرف انرژی صورت می گیرد ، که جمع می شود و به عضله به طور کلی منتقل می شود. میزان کوتاه شدن با این واقعیت محدود می شود که دو رشته اکتین مجاور در یک زمان مشخص قرار می گیرند و باعث می شوند که تمام سایت های تماس بین اکتین و میوزین اشغال و غیرفعال شوند. میزان توسعه نیرو نیز تابع این مکانیسم است. این دلیل است که هر عضله به عضله خود می رسد حداکثر نیرو در مسیر حرکت میانی و به طور فزاینده ای در مسیر حرکت درونی ناکافی می شود. هنگام خم شدن در آرنج ، عضله دوسر بازویی به بالاترین سطح خود می رسد استحکام در 90 درجه خم شدن. اگر ساعد پس از آن بیشتر به سمت بازو حرکت می کند ، کارایی بیشتر و بیشتر کاهش می یابد.
کارکرد و وظیفه
در طول انقباض متحدالمرکز ، نیرو ایجاد شده و به حرکت تبدیل می شود. سیستم موتور معمولاً به گونه ای سازماندهی می شود که نقطه ثابت در یکی از افراد درگیر واقع شود استخوان ها مفصل به این ترتیب ، محل نقطه ثابت اجازه می دهد استخوان متحرک آزاد با کار عضله متحدالمرکز به سمت آن کشیده شود. متمرکز انقباضات در بسیاری از فعالیتهای زندگی روزمره نقش تعیین کننده ای دارد. آنها باعث همه حرکات در زندگی عادی روزمره ، در فعالیت های حرفه ای و در ورزش هایی می شوند که در خدمت حرکت و حرکت آزادانه فعال هستند. یک فعالیت معمول روزمره ، آوردن بازو و دست به سمت آن است دهان خوردن یا نوشیدن هنگام راه رفتن ، نوسان دهید پا فاز با متحدالمرکز مشخص می شود انقباضات. لگن و زانو مفاصل انعطاف پذیر هستند مچ پا و پنجه پا مفاصل برای تنظیم پا جلو یا عقب حرکات ورزشی بی شماری با فعالیت عضلانی متحدالمرکز مشخص می شود. هر حرکتی با حداقل یک انتهای حرکت آزاد که هدف آن افزایش مسیر است ، یک حرکت متحدالمرکز است. این شامل حرکات لگد زدن در فوتبال و همچنین حرکات ضربه و پرتاب در رشته های هندبال ، والیبال یا پرتاب های ورزشی است. ژیمناست ها از زنجیره سینماتیک رایگان کاملی برای سالتو استفاده می کنند. انگیزه حرکت توسط متحدالمرکز فراهم می شود انقباضات از زنجیره های مختلف عضلانی در پاها ، بازوها و تنه. عملکرد کاملا متفاوت ، اما در عین حال مهم عضلات ، تولید گرما است. در انواع کارهای عضلانی ، گرما علاوه بر نیرو تولید می شود. در طی انقباضات متحدالمرکز ، بیشترین میزان. این به این دلیل است که بهترین شرایط برای افزایش متابولیسم ، که نیاز اساسی برای تولید گرما است ، وجود دارد. گرمای تولید شده در خود عضله استفاده می شود ، اما به مناطق بدن و اندام های اطراف نیز آزاد می شود. از یک طرف ، در آنجا برای حفظ دمای هسته بدن و محیط گرمایی استفاده می شود که شرایط بهینه برای فعالیت های متابولیکی در بافت ها ، اندام ها و سلول ها است.
بیماری ها و بیماری ها
برخی از آسیب ها یا بیماری های م affectثر بر خود عضله یا سیستم هایی که تکانه های عصبی لازم را به عضله تولید یا هدایت می کنند ، می توانند باشند رهبری به تجزیه عضله و در نتیجه از دست دادن عملکرد. میزان آسیب بعدی به ماهیت بیماری و اندازه نقص بستگی دارد. نخاع جراحات یا ضایعات فردی اعصاب منجر به کاهش حاد و غالباً دائمی عملکرد عضلات می شود. قطع کامل نخاع منجر می شود به پاراپلژی، که در آن تمام عضلات از بین می روند که ناحیه تأمین آنها در زیر ضایعه قرار دارد. هر چه خسارت وارده به آن بیشتر شود نخاع، بیشتر عضلات و نواحی بدن تحت تأثیر قرار می گیرند. در این زمینه ، از مقطع بالا یا عمیق صحبت می شود. آسیب به فرد اعصاب منجر به نارسایی ماهیچه هایی می شود که از آنجا تکانه های خود را دریافت می کنند. چنین صدماتی غالباً پس از فشار و فشار خارجی ایجاد می شود (چاقو) زخم, گچ گچ) یا کمتر در حین مداخلات جراحی. نتیجه یک فلج شل با از دست دادن عملکرد است. ساختارهای عصبی قطع شده ممکن است بتوانند مجدداً با جراحی دوباره وصل شوند ، اگر این حادثه آسیب رسان خیلی طولانی پیش نیامده باشد. گروهی از بیماری ها که رهبری از بین رفتن عضلات بر اساس نقایص ژنتیکی ، اصطلاحاً دیستروفی عضلانی است. آنها از نظر سرعت پیشرفت و مناطق اولیه تحت تأثیر متفاوت هستند. آنچه که در همه آنها مشترک است ، پیشرفت تدریجی در از دست دادن کامل عملکرد عضلات است. اگرچه در ابتدا انقباضات غیر عادی به شدت تحت تأثیر قرار می گیرند ، اما انقباضات هم مرکز نیز در اوایل ، خصوصاً با تحمل وزن و حرکات بر خلاف نیروی جاذبه تحت تأثیر قرار می گیرند. اسکلروز جانبی آمیوتروفیک دوره ای مشابه ، اغلب بسیار پر سر و صدا را طی می کند. این یک بیماری دژنراتیو است که هنوز علت آن به طور قطعی روشن نشده است. تمام عضلات بدن انسان به تدریج تحت تأثیر قرار می گیرند. عارضه عضلات تنفسی معمولاً منجر به مرگ می شود. اساساً ، به طور معمول آسیب های ورزشی مانند سویه ها ، فیبر عضلانی پارگی و پارگی عضلات ، ابتدا انقباضات خارج از مرکز تحت تأثیر قرار می گیرند. کار عضلات متحدالمرکز ، با جنبه متابولیکی که در بالا توضیح داده شد ، فقط هنگامی تحت تأثیر قرار می گیرد که عضلات برای مدت طولانی غیرفعال باشند. به جز آسیب های ناشی از بی حرکتی ، این در افراد مسن که به طور دائمی یا طولانی مدت در بستر بیماری هستند ، معمول است.
