نشانه ها
علائم آرنج آرتروز، یعنی آسیب پیشرونده مفصل غضروف in مفصل آرنج، چند برابر هستند و گاهی اوقات در بیماری های دیگر نیز وجود دارد. با این حال ، درد تقریباً همیشه وجود دارد که عمدتا در حین حرکت و استرس احساس می شود و همچنین می تواند در هنگام استراحت و شب با پیشرفت بیماری رخ دهد. اینها همچنین می توانند به شانه تابانده شوند و ساعد. علاوه بر این ، شدت درد افزایش می یابد و مدت فازهایی که دردی احساس نمی شود کوتاه می شود.
به عنوان علائم اضافی آرنج آرتروز، می توان ترک یا صداهای ترک خورده را شنید و احساس کرد ، که به آنها crepitations می گویند. به دلیل تحریک مداوم ناشی از آرنج آرتروز در مفصل ، بافت اطراف آن متورم شده و آرنج ضخیم می شود. یک علامت معمولی از آرتروز آرنج پدیده ای است که فرد در حرکت کامل بازو صبح یا پس از وقفه های طولانی دچار مشکلات اولیه می شود.
علائم دیگر شامل تنش عضلانی است. برخی از افراد در هوای سرد یا مرطوب اندکی بدتر شدن علائم را مشاهده می کنند. به طور کلی، آرتروز آرنج بنابراین می تواند آزادی حرکت مفصل را محدود کند.
بیماران دیگر نمی توانند بازوی خود را کاملاً کشیده یا خم کنند. میزان کاهش تحرک توسط درد، تورم و سایر علائم در موارد مختلف متفاوت است و به درجه آن بستگی دارد آرتروز آرنج. در موارد شدید ، مفصل می تواند کاملاً سفت شود ، که مورد علاقه قطعات کوچک جداشده از آن است غضروف یا استخوان
درمان
در درمان آرتروز آرنج ، مفاهیم درمانی محافظه کارانه را باید از رویکردهای جراحی تشخیص داد. هدف از درمان محافظه کارانه دستیابی به بهبود علائم بدون جراحی و در نتیجه ایجاد تحرک و درد بدون درد یا دوباره درد مفصل است. مزیت این روش درمانی این است که نیازی به جراحی نیست و از خطرات ناشی از آن اجتناب می شود.
این روش برای آرتروز خفیف تا متوسط آرنج توصیه می شود. اولین رکن درمان محافظه کارانه ، درمان دارویی با داروهایی از گروه داروهای ضد التهاب به اصطلاح غیر استروئیدی است (معروف ترین مثال اسپرین) اینها موادی هستند که از یک طرف اثر تسکین درد خوبی دارند و از طرف دیگر در برابر فرآیندهای التهابی مفصل عمل می کنند.
آماده سازی های ذکر شده ، که در آرتروز آرنج استفاده می شود ، می باشد ایبوپروفن or دیکلوفناک، که در بسیاری از بیماری های ارتوپدی استفاده می شود. همچنین تزریق مقادیر کم از کورتیزون، داروی ضد التهابی دیگر ، مستقیماً به مفصل. علاوه بر دارو ، مهمترین اقدام در درمان محافظه کارانه آرتروز آرنج ، فیزیوتراپی گسترده است.
تحت راهنمایی حرفه ای ، تمرینات مختلفی برای ساخت انجام می شود مفصل آرنج بیشتر متحرک یا برای متحرک نگه داشتن آن (حرکت درمانی). تمرینات با رباط ها ، توپ ها و همچنین در زیر آب انجام می شود. علاوه بر این ، می توان از درمان های خاص با سرما یا گرما استفاده کرد.
در برخی موارد ، توصیه می شود مفصل را به طور مختصر با آتل های خاصی (ارتز) بی حرکتی کنید ، به خصوص اگر التهاب شدیدی در جریان باشد. جراحی مفصل آرنج اگر اقدامات فوق الذکر کافی نباشند و بهبودی نشان ندهند یا آرتروز آرنج بسیار پیشرفته باشد توصیه می شود. سپس ، به صورت آشکار یا آرتروسکوپی ، یعنی در زیر دوربین و از طریق یک برش بسیار کوچک ، می توان حفره مفصل را از قطعات آزاد و غضروف و می توان استخوان را صاف کرد.
سرانجام ، امکان جایگزینی مصنوعی کل مفصل با قرار دادن پروتز کامل آرنج وجود دارد. در این روش ، یک مفصل مصنوعی تیتانیوم به داخل قرار می گیرد استخوان بازو و ساعد استخوان ها تحت بیهوشی عمومی یا جزئی با سیمان مخصوص ، که به موجب آن اکثر استخوان ها حفظ می شوند. معمولاً این روش حدود 1-2 ساعت طول می کشد و اقامت در بیمارستان به طور متوسط یک ، حداکثر دو هفته است.
به دنبال این عمل ، داشتن فیزیوتراپی خاص بسیار مهم است که با آن می توان بسیاری از امور زندگی روزمره را بعد از حدود 6 هفته دوباره مدیریت کرد. با این وجود بارهای سنگین دیگر پس از این امکان پذیر نیست.
