محیط اطراف چیست؟
پریمتری هم محدودیت میدان بینایی درک شده با چشم غیرمسلح (میدان بینایی) و هم حدت ادراک را اندازه گیری می کند. برخلاف میدان بینایی مرکزی که بالاترین حدت بینایی را ارائه می‌کند، قسمت بیرونی میدان بینایی عمدتاً برای جهت‌یابی و درک محیط اطراف استفاده می‌شود. بنابراین برای معاینه مهم است که چشم تحت معاینه نقطه ای را ثابت کند و حرکت نکند.
چندین روش پریمتری وجود دارد:
- پریمتری استاتیک اتوماتیک: بیشترین استفاده را دارد. بیمار هر بار که نقطه نورانی را در لبه میدان بینایی خود می بیند، از طریق یک دکمه سیگنال می دهد. کامپیوتر علاوه بر مکان، قدرت محرک، یعنی روشنایی را نیز ثبت می کند.
- پیرامون جنبشی: در اینجا نقاط نورانی از بیرون به سمت میدان دید مرکزی حرکت می کنند. بیمار به محض مشاهده لکه نوری در حال حرکت در میدان بینایی خود گزارش می دهد.
در هر یک از این سه روش، چشم آزمایش نشده را می پوشانند تا نتواند کسری های چشم دیگر را جبران کند و در نتیجه نتیجه معاینه را جعل کند.
پریمتری چه زمانی انجام می شود؟
پریمتری می تواند نقایص میدان بینایی را، اغلب قبل از اینکه فرد مورد آزمایش از آنها آگاه شود، تشخیص دهد. علت چنین نقص میدان بینایی (اسکوتوم) می تواند در خود چشم یا در عصب بینایی و همچنین در ناحیه مسیرهای عصبی انتقال دهنده در مرکز بینایی مغز باشد.
اشکال مختلف از دست دادن میدان بینایی مانند اسکوتوما مرکزی، همیانوپسی (از دست دادن نیمه وجهی) یا آنوپسی ربع (از دست دادن ربع) وجود دارد.
شایع ترین دلایل پزشکی (اندیکاسیون) پریمتری عبارتند از:
- اختلالات بینایی غیر قابل توضیح
- گلوکوم
- جداشدگی شبکیه (Ablatio retinae)
- دژنراسیون ماکولا
- ضایعات مسیر بینایی به دلیل تومورهای مغزی، سکته مغزی یا التهاب
- پیگیری از دست دادن میدان بینایی از قبل شناخته شده
- ارزیابی حدت بینایی (به عنوان مثال برای گواهینامه های حرفه ای)
در حین پریمتری چه کاری انجام می شود؟
پریمتری انگشت
بیمار نوک بینی معاینه کننده را ثابت می کند. ممتحن اکنون بازوهای خود را باز کرده و انگشتان خود را حرکت می دهد. اگر این مورد توسط بیمار درک شود، معاینه کننده دست های خود را در موقعیت های مختلف حرکت می دهد تا بتواند محدودیت های میدان بینایی را تخمین بزند. بیمار هر بار که حرکت انگشتان را تشخیص می دهد گزارش می دهد.
محیط ایستا
سر بیمار روی تکیه گاه چانه و پیشانی دستگاه پریمتری قرار می گیرد و نقطه مرکزی را در وسط قسمت داخلی یک نیمکره ثابت می کند. اکنون نقاط نورانی در نقاط مختلف نیمکره روشن می شوند. اگر بیمار یک نقطه نوری را ثبت کند، با فشار دادن یک دکمه این را گزارش می کند.
اگر بیمار متوجه سیگنال نوری نشود، این کار بعداً در همان موقعیت با شدت نور بالاتر تکرار می شود. به این ترتیب نه تنها حدود میدان بینایی بلکه حساسیت دید نیز مشخص شده و در نقشه میدان بصری نمایش داده می شود.
پیرامون حرکتی
پس از آن، شدت و اندازه علائم نور کاهش می یابد تا ایزوکوپترها نیز برای سیگنال های نور ضعیف تر تعیین شوند.
خطرات پریمتری چیست؟
پریمتری هیچ خطری برای سلامتی ندارد. اما از آنجایی که این یک روش معاینه است که نیاز به تمرکز بالایی دارد، ممکن است در اثر اعمال فشار، سردرد و سوزش چشم ایجاد شود.
در حین پریمتری چه چیزهایی را باید در نظر بگیرم؟
نتایج این معاینه به شدت به همکاری بیمار بستگی دارد. بنابراین، بیدار بودن و استراحت برای پریمتری مهم است. علاوه بر این، کمبودهای بصری شناخته شده باید قبل از جمع آوری نقشه میدان بینایی جبران شود تا مقادیر به ویژه برای حساسیت بصری تحریف نشوند.
