بررسی اجمالی
- از دست دادن میل جنسی چیست؟: عدم تمایل به رابطه جنسی و اختلال در میل جنسی.
- درمان: بسته به علت: درمان بیماری زمینه ای، مشاوره جنسی یا ازدواج، مشاوره زندگی و غیره.
- علل: به عنوان مثال بارداری/تولد، یائسگی، کمبود تستوسترون، بیماری های قلبی، عروقی یا عصبی، دیابت، سیروز کبدی یا نارسایی کلیه، اما همچنین افسردگی، استرس روانی یا برخی داروها.
- چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد: اگر عدم تمایل جنسی آزاردهنده باشد یا علائمی اضافه شود که نشان دهنده بیماری است.
از دست دادن میل جنسی چیست؟
اگر میل جنسی بیش از شش ماه وجود نداشته باشد، پزشکان از اختلال اشتها صحبت می کنند. در این حالت، میل جنسی می تواند به مدت شش ماه کاملاً از بین برود یا بارها و بارها برگردد و سپس دوباره ناپدید شود.
فرکانس
در نظرسنجی های مختلف، به طور متوسط حدود 30 درصد از کل زنان بین 18 تا 59 سال عدم علاقه به رابطه جنسی را ابراز می کنند. بنابراین کاهش میل جنسی شایع ترین اختلال عملکرد جنسی در جنس مونث است.
در بین مردان بین 18 تا 59 سال، بین 14 تا 17 درصد کاهش میل جنسی را گزارش می دهند، بسته به گروه سنی. مردان حتی بیشتر احتمال دارد که فقط انزال زودرس را در میان مشکلات جنسی ذکر کنند.
چه چیزی به کاهش میل جنسی کمک می کند؟
اگر از دست دادن میل جنسی بر اساس یک علت روانی یا اجتماعی باشد (مانند مشکلات شراکتی، استرس)، مشاوره جنسی، شریک زندگی یا زندگی نیز ممکن است مفید باشد. از پزشک خود مشاوره بگیرید.
هدف درمان به هیچ وجه داشتن میل دائمی برای رابطه جنسی نیست، بلکه بازگشت به سطح راحت است.
نکات: کاری که خودتان می توانید انجام دهید
در مورد چگونگی افزایش میل جنسی در مقاله ” میل جنسی ” بیشتر بخوانید.
از دست دادن میل جنسی: علل و عوامل خطر
دلایل زیادی وجود دارد که میل به رابطه جنسی کاهش می یابد. علل احتمالی کاهش میل جنسی در هر دو جنس عبارتند از:
- کم کاری تیروئید: این غده تیروئید کم کار است. غده تیروئید هورمون تیروئید بسیار کمی تولید می کند که منجر به کاهش میل جنسی می شود.
- بیماری‌های عصبی: گاهی بیماری‌هایی که بر سیستم عصبی تأثیر می‌گذارند (مانند سکته یا مولتیپل اسکلروزیس) علت از دست دادن میل جنسی هستند.
- دیابت: دیابت همچنین می‌تواند باعث شود که فرد تمایل چندانی به رابطه جنسی نداشته باشد، گاهی اوقات به دلیل آسیب عصبی مرتبط با قند (نوروپاتی دیابتی) یا آسیب عروقی (آنژیوپاتی دیابتی)، اما گاهی اوقات نیز به این دلیل که افراد مبتلا از نظر روانی از این بیماری رنج می‌برند.
- ضعف کلیه: کاهش میل جنسی نیز می تواند در زمینه نارسایی کلیه ایجاد شود، زیرا ممکن است تشکیل هورمون های جنسی نیز مختل شود.
- افسردگی: اغلب با از دست دادن میل جنسی همراه است. گاهی اوقات فقدان میل جنسی نشانه افسردگی است، زیرا گاهی اوقات به شدت بر زندگی عاطفی تأثیر می گذارد. در موارد دیگر، دارو برای این بیماری دلیل از دست دادن میل جنسی است.
- علل اجتماعی: فشارهای شغلی و خانوادگی، استرس، و همچنین مشکلات رابطه می‌تواند از دیگر دلایل احتمالی زمانی باشد که کسی دیگر تمایلی به رابطه جنسی ندارد.
علاوه بر این، هنوز دلایلی برای کاهش میل جنسی وجود دارد:
علل کاهش میل جنسی در زنان
بیماری های زنانه مانند اندومتریوز، خشکی واژن یا درد در حین مقاربت جنسی (دیسپارونیا) نیز می توانند باعث شوند که زنان دیگر تمایلی به رابطه جنسی نداشته باشند.
در دوران یائسگی، تخمدان ها به تدریج تولید استروژن را متوقف می کنند. بنابراین سطح هورمون های جنسی زنانه کاهش می یابد و اغلب باعث کاهش میل جنسی در زنان مبتلا می شود.
علل کاهش میل جنسی در مردان
سایر اختلالات جنسی مانند مشکلات نعوظ نیز از دلایل احتمالی کاهش میل جنسی هستند.
از دست دادن میل جنسی: معاینات و تشخیص
معاینات مختلف اغلب به تعیین علت از دست دادن میل جنسی کمک می کند. اینها شامل آزمایش‌های آزمایشگاهی مانند اندازه‌گیری سطح هورمون در خون، معاینات فیزیکی (به عنوان مثال، اندازه‌گیری فشار خون)، معاینه زنان یا اورولوژی، و روش‌های تصویربرداری است.
از دست دادن میل جنسی: چه زمانی به پزشک مراجعه کنیم؟
اولین نقطه تماس اغلب پزشک خانواده است، اما گاهی اوقات یک متخصص زنان (برای زنان) یا یک متخصص اورولوژی (برای مردان) است. اگر یک دلیل روانی برای از دست دادن میل جنسی امکان پذیر باشد، یک روان درمانگر نیز می تواند کمک کند. اگر مطمئن نیستید، می توانید به یک مرکز مشاوره جنسی نیز مراجعه کنید تا در صورت از دست دادن میل جنسی بهترین راه را برای شما انجام دهید.
