نحوه عملکرد کلونیدین
کلونیدین با فعال کردن گیرنده های آلفا-2 (محل اتصال) ترشح مواد پیام رسان سیستم عصبی سمپاتیک، آدرنالین و نورآدرنالین را کاهش می دهد. نتیجه نهایی کاهش فشار خون و ضربان قلب، آرام بخشی جزئی و تسکین درد است.
کلونیدین به اصطلاح ضد سمپاتتونیک است (عملکرد سیستم عصبی سمپاتیک را مهار می کند). سیستم عصبی سمپاتیک بخشی از سیستم عصبی خودمختار است که با کمک "هورمون های استرس" آدرنالین و نورآدرنالین، بدن را در وضعیت آمادگی برای انجام کار قرار می دهد - یعنی باعث ایجاد واکنش های بدنی مانند ضربان قلب سریع می شود. گشاد شدن لوله های برونش (دریافت اکسیژن بهتر) و افزایش فشار خون.
این حالت حالت "جنگ یا پرواز" نیز نامیده می شود. همتای سیستم عصبی سمپاتیک، سیستم عصبی پاراسمپاتیک است. بازسازی بدن را تضمین می کند و هضم را تقویت می کند، به همین دلیل است که به آن حالت "استراحت و هضم" نیز می گویند.
سایر اثرات دارو، مانند کاهش مقاومت عروقی، از طریق تحریک گیرنده های ایمیدازول انجام می شود. کلونیدین همچنین برای درمان اختلال نقص توجه بیش فعالی (ADHD) استفاده می شود. با این حال، مکانیسم دقیق اثر مشخص نیست.
جذب، تخریب و دفع
پس از مصرف به صورت قرص، کلونیدین به خوبی از طریق دیواره روده جذب خون می شود و پس از یک تا سه ساعت به حداکثر سطح خونی خود می رسد. در کبد، بخش کوچکی از داروی مصرف شده توسط آنزیم ها تجزیه می شود.
پس از حدود هشت تا یازده ساعت، سه چهارم مقدار مصرفی کلونیدین از طریق ادرار و یک چهارم از طریق مدفوع دفع می شود.
چه زمانی کلونیدین استفاده می شود؟
نشانه های استفاده از کلونیدین عبارتند از:
- فشار خون بالا (فشار خون بالا)
- بحران های فشار خون در مراقبت های ویژه (تزریق داخل وریدی).
- کمکی در بی دردی (تجویز ترکیبی آرام بخش و مسکن).
- علائم ترک در درمان اعتیاد به مواد مخدر یا الکل
- گلوکوم (به شکل قطره چشم)
- ADHD
به طور معمول، استفاده برای مدت زمان طولانی تر است.
نحوه استفاده از کلونیدین
به طور کلی، کلونیدین به شکل قرص یا کپسول مخصوصاً برای درمان فشار خون بالا مصرف می شود. در ابتدای درمان، دوز به آرامی افزایش می یابد تا زمانی که دوز مورد نیاز فردی پیدا شود.
به این روش "دوز خزنده" نیز گفته می شود. مزیت دیگر این افزایش آهسته دوز این است که از افت شدید فشار خون که می تواند به صورت سرگیجه یا ضعف احساس شود، جلوگیری می کند.
