بیهوشی (بیهوشی یونانی: ادراک ، احساس) به حالت عدم حساسیت ناشی از عوامل دارویی گفته می شود. در روزهای اولیه بیهوشی ، داروهای بود اکسید نیتروژن (گاز خنده)، مثلا. در پزشکی ، از بیهوشی برای انجام اقدامات تشخیصی یا درمانی تهاجمی (جراحی) استفاده می شود. علاوه بر داروهای مراقبت ویژه ، درد درمان و ، در قسمت ، طب اورژانس و داروی تسکینی ، بیهوشی بخشی از تخصص پزشکی بیهوشی است که نیاز به اقامت دارد. نکات زیر برداشت مختصری از دامنه عملکرد یک متخصص بیهوشی دارد:
- آماده سازی قبل از عمل بیماران
- نظارت و اجرای بیهوشی
- مراقبت های بعد از عمل از بیمارانی که نیاز به مراقبت های ویژه دارند
- تثبیت سیستم قلبی عروقی و تنفس
- احیا اقدامات در ایست قلبی عروقی و تنفسی.
- درد درمان برای سرطان درد (درد تومور) یا درد مزمن سندرم ها
قبل از انجام بیهوشی ، یک روش کامل تاریخچه پزشکی و آموزش بیمار ، که اجباری است ، انجام می شود زیرا عوارض جدی می تواند در حین بیهوشی یا بیهوشی رخ دهد. متخصص بیهوشی باید قبل از عمل در مورد تعدادی از بیماری ها / عوامل خطر که ممکن است مشکلات احتمالی بیهوشی را نشان دهند ، تحقیق کند:
- بیماری قلب و عروقی - فشار خون (فشار خون بالا), بیماری عروق کرونر (CAD) ، آنژین سینه ("قفسه سینه تنگی ”؛ درد ناگهانی در قلب ناحیه) ، سکته قلبی (سکته), نارسایی قلبی (نارسایی قلبی ؛ شدت برون ده قلب).
- کبد مرض - هپاتیت (کبد التهاب) ، سیروز (کبد منقبض شده ؛ مرحله پایان بیماری مزمن کبدی).
- بیماری های ریوی - ذات الریه (ذات الریه)، برونشیت, آسم برونش.
- کلیه بیماری - نارسایی کلیه (ضعف کلیه ؛ از دست دادن عملکرد کلیه).
- بیماری های متابولیک - دیابت شیرین (دیابت)
- الکل و نیکوتین مصرف و سو abuse مصرف داروها.
- مشکلات بیهوشی قبلی
- مشکلات بیهوشی بستگان
- آلرژی به داروها ، به ویژه داروهای بیهوشی.
- وضعیت دندانپزشکی بیمار
- تاریخچه بارداری
بیهوشی عمومی
بیهوشی عمومی بیهوشی معمولی یا بیهوشی عمومی است (یونانی nàrkosi: خواباندن). این شکل از بیهوشی ابتدا امکان توسعه استانداردهای جراحی امروز را فراهم کرد. بیهوشی عمومی با برخی اهداف اساسی تعریف می شود:
- انقراض هوشیاری و فراموشی (توانایی به خاطر سپردن).
- بی دردی (بدون درد)
- عضله تمدد اعصاب (شل شدن عضلات توسط دارو).
- تضعیف رویشی واکنش (جلوگیری از هرگونه واکنش ارگانیسم به محرکهای بالقوه مضر).
برای دستیابی به این اهداف ، گروه های زیر از داروها به طور عمده استفاده می شود:
- مسکن (داروهای ضد درد) یا مسکن های افیونی (به عنوان مثال ، مورفین).
- بیهوشی به عنوان مثال استنشاق مواد مخدر.
- آرامبخش عضلانی
- ضد استفراغ (ضداستفراغ داروها)
قبل از عمل ، هدف اصلی آنژیولیز (رفع اضطراب) بیمار است. در حین جراحی ، تمرکز بر اهداف فوق و پیشگیری از ضد استفراغ (اقدامات پیشگیرانه در برابر) است تهوع) بعد از عمل ، ضد درد درمان به طور خاص به شدت ادامه می یابد و درمان ضد استفراغ انجام می شود. بسته به نوع و مدت زمان جراحی ، دارو بر اساس آن به روشی بیمار محور تنظیم می شود.
اشکال دیگر بیهوشی
اشکال زیر بیهوشی به طور جداگانه در سایر مقالات ارائه شده است:
- بیهوشی پریدورال (PDA)
- بی حسی نخاعی
- بی حسی موضعی
- بیهوشی منطقه ای
