تعریف
رفلکس ها غیرقابل کنترل ، سریع و همیشه واکنش یکسانی نسبت به محرک های خاص هستند. رفلکس ها توسط ما واسطه می شوند سیستم عصبی، متشکل از رشته های عصبی است که از طریق اصطلاحاً با یکدیگر ارتباط برقرار می کنند سیناپس. رفلکس همیشه شامل یک حسگر / گیرنده است که محرک بر روی آن عمل می کند.
همچنین همیشه یک تأثیرگذار درگیر است که پاسخ انعکاسی روی آن اتفاق می افتد. حسگر و مectorثر توسط رشته های عصبی ما متصل می شوند سیستم عصبی. نخاع و مغز ساقه به عنوان یک نقطه سوئیچ مرکزی عمل می کند که در آن رشته های عصبی گیرنده سیگنال به رشته های عصبی واکنش دهنده تبدیل می شوند. وجود یا عدم وجود رفلکس و شدت پاسخ رفلکس می تواند نتیجه گیری های مهمی را در مورد بیماری های لنفاوی ایجاد کند سیستم عصبی در طی معاینه عصبی پزشکی.
کمان بازتاب
اساس همه رفلکس ها به اصطلاح قوس های رفلکس است. این اتصالات از مجاری عصبی مختلف است که همیشه از طریق دیگر عبور می کنند نخاع. در اصل ساختار آنها همیشه به صورت زیر است: محرک از خارج توسط حسگر (به عنوان مثال دوک عضله) قابل درک است.
این سنسور اطلاعات را به نخاع. در اینجا ، اتصال به دیگری فیبر عصبی اتفاق میافتد. این به نوبه خود اطلاعات را به یک مectorثر منتقل می کند (به عنوان مثال
عضله) ، که بعنوان آخرین ایستگاه گردش خون عمل مربوطه را در پاسخ به محرک انجام می دهد (به عنوان مثال کشش la پا) این قوس های بازتابنده می توانند از پیچیدگی های مختلفی برخوردار باشند. رفلکس های عضلانی ، مانند رفلکس تاندون کشکک، کاملاً ساده نگه داشته می شوند: سنسور و مectorثر در یک مکان قرار دارند و به اصطلاح مستقیماً منتقل می شوند.
با این حال ، شرایطی نیز وجود دارد که فیبرهای عصبی تعدیل کننده دیگر با یکدیگر روبرو می شوند و اطمینان حاصل می کنند که سیگنال های ورودی تقویت یا مهار می شوند. همچنین ممکن است سنسور و مectorثر در نقاط مختلف بدنه قرار گرفته باشند. در این حالت ، فرد در مورد به اصطلاح رفلکس های اضافی صحبت می کند. آنچه که در همه آنها مشترک است ، این است که اطلاعات ابتدا به اطلاعات نمی رسد مغز و بنابراین به تصمیم خودسرانه در مورد عمل نیاز ندارد ، بلکه به دلیل اتصال مستقیم در نخاع "خودکار" است.
