فیبر عصبی بخشی از عصب است. عصب از چند دسته فیبر عصبی تشکیل شده است. این بسته های رشته های عصبی حاوی رشته های عصبی زیادی هستند.
هر رشته عصبی توسط اصطلاحاً اندونوریوم ، نوعی مانتوی محافظ در اطراف هر رشته عصبی احاطه شده است. اندونوریوم از تشکیل شده است بافت همبند و الیاف الاستیک و به دلیل خون عروق از طریق آن عبور کنید ، همچنین عملکرد مهمی در تغذیه سلولهای شوان و در نتیجه فیبرهای عصبی دارد. برای تشکیل یک بسته نرم افزاری فیبر عصبی اصطلاحاً پرینوریوم وجود دارد.
بسیاری از رشته های عصبی را در برگرفته و در نتیجه یک دسته فیبر عصبی را با هم نگه می دارد. بسیاری از بسته های فیبر عصبی در کنار هم توسط اصطلاحاً اپی نوریوم احاطه شده و به طور کامل عصبی را تشکیل می دهند. به طور کلی بین رشته های عصبی حاوی مغز و رشته های عصبی بدون مغز تمایز قائل می شوند.
مترادف اغلب مورد استفاده برای فیبر عصبی است آکسون or نوریت، که به موجب آن دقیقاً فقط آکسون همراه با اطراف صحبت می شود غشای سلولی (آکسولم) فیبر عصبی را تشکیل می دهد. از فیبر عصبی برای انتقال اطلاعات از بدن سلول (soma) به دکمه های انتهایی (telodendrons) استفاده می شود ، سپس برای انتقال اطلاعات با بدن جدید سلول (soma) تماس می گیرند. رشته عصبی از اصطلاحاً شروع می شود آکسون تپه ، که به بدن سلول a اضافه می شود سلول عصبی. از آنجا فیبر عصبی تا منشعب شدن به دکمه های انتهایی می رسد.
الیاف عصبی حاوی مغز مغز
فیبرهای عصبی حاوی مارک (میلین شده) با این واقعیت مشخص می شوند که آکسون توسط یک احاطه شده است غلاف میلین. شما می توانید یک فیبر عصبی را نوعی کابل و غلاف میلین یک لایه عایق در اطراف کابل است. میلین شدن در مرکز متفاوت است سیستم عصبی (CNS) و سیستم عصبی محیطی (PNS).
در CNS ، غلاف میلین توسط اصطلاحاً الیگودندروسیت تشکیل می شود. از طرف دیگر ، در PNS ، سلولهای شوان لایه عایق را تشکیل می دهند. با این حال ، این غلاف میلین مداوم نیست بلکه دارای وقفه های مکرر کوتاه است که در آن فیبر عصبی "برهنه" است ، به این ترتیب این وقفه حلقه اتصال دهنده RANVIER'SCHEN نامیده می شود.
این امر باعث انتقال سریعتر تحریک می شود. یکی این شکل سریع انتقال تحریک را خط تحریک saltatorische می نامد. در اینجا تحریک از حلقه ای به حلقه دیگر می پرد و نیازی به تحریک کل فیبر عصبی نیست. پتانسیل عمل سپس در هر حلقه اتصال دهنده تشکیل شده و از حلقه اتصال دهنده به حلقه اتصال دهنده منتقل می شود. این سرعت بسیار سریعتر از انتشار مداوم تحریک است ، همانطور که در مورد رشته های عصبی بدون مارک وجود دارد.
