آرتروز تغییر شکل مفصل گیجگاهی فکی - به طور عامیانه آرتروز مفصل گیجگاهی فکی گفته می شود - (مترادف: آرتروز؛ آرتروز مفصل گیجگاهی فکی) یک بیماری مفصل تحلیل برنده مزمن است که می تواند مفصل گیجگاهی فکی را تحت تأثیر قرار دهد ، اما همچنین سایر مفاصل. این نتیجه سالها نادرست یا زیاد است فشار، به عنوان مثال در نتیجه اختلال عملکرد مداوم. این بیماری همچنین در اثر ضربه ایجاد می شود.
علائم - شکایت
علامت اصلی این بیماری است درد، که از نظر عملکردی رخ می دهد. Crepitation (مالش استخوان) در مفصل آسیب دیده رخ می دهد ، دهان باز شدن اغلب در این دوره محدود می شود و انحرافات جانبی ایجاد می شود.
این بیماری را می توان به دو دوره مختلف تقسیم کرد:
- نوع I در سنین بالاتر رخ می دهد. در ابتدا ، فقط یک مفصل تحت تأثیر قرار می گیرد. در این دوره ، هر دو مفاصل تحت تأثیر قرار می گیرند پس از یک مرحله تا 18 ماه ، بهبودی خود به خودی رخ می دهد ، به این معنی که علائم به خودی خود یا با کمک عملکرد محافظه کار کاهش می یابد درمان. بیماران پس از فروپاشی علائم دارای مفصل کشویی هستند که اغلب فاقد دیسک (بافر غضروفی بین مفصل گیجگاهی فکی) است. سر و پریز)
- از طرف دیگر ، نوع II سیر متفاوتی را طی می کند. پس از اختلال در عملکرد یا ضربه (آسیب) ، به علائم معمول می رسد. شکایات در این محافظه کارانه افزایش می یابد درمان نمیکند رهبری برای بهبود علائم
پاتوژنز (توسعه بیماری) - علت شناسی (علل)
غالباً ، اختلالات یا عملکردهای طولانی مدت (عملکردهای فوق العاده ای که از حد معمول خارج می شوند ، مانند سنگ زنی دندان و زبان یا دندان قروچه) علت پیشرفت بیماری است.
سو mal عملکرد مداوم یا اضافه بار نیز می تواند رهبری به پیشرفت بیماری به همین ترتیب ، برای آرتروز تغییر شکل دهنده ها بعد از ضربه یا حتی بدون دلیل قابل تشخیص رخ می دهد.
- تروما - به عنوان مثال ، شکستگی (شکستگی) مفصل سر.
- آرتروز مفاصل گیجگاهی فکی
- کمبود مناطق پشتیبانی جانبی
- دررفتگی عادت (دررفتگی ؛ از بین رفتن کامل یا ناقص تماس (فرو رفتگی) انتهای استخوان سازنده مفصل) مفصل گیجگاهی فکی.
بیماری های متعاقب
به عنوان یک نتیجه شده از آرتروز deformans ، اغلب توسعه مفصل لغزش دیسکوئید وجود دارد.
امکانات عیب شناسی
از نظر رادیولوژی ، استئولیز کپیتولوم (مفصل) سر) آشکار است و با پیشرفت بیماری تخریب سطوح مفصلی اتفاق می افتد.
رادیوگرافی ها نشان می دهد ناهمواری حاشیه ای سطح کندیل و باریک شدن فضای مفصل است ، اما نمی توان تشخیص داد بیماری نوع I یا II است. بنابراین ، یک دوره 18 ماهه باید منتظر بماند و محافظه کارانه قبل از آن ، در صورت لزوم ، برای موارد جراحی درمان شود درمان.
آرتروسکوپی (مشترک آندوسکوپی) می تواند برای ارزیابی میزان تخریب مفصل استفاده شود. در عین حال ، تشخیص می تواند با درمان هایی مانند لاواژ (لاواژ فرانسوی ، "شستشو" ، "شستشو" ، "تمیز کردن") ترکیب شود.
درمان
معرفی آرتروز deformans در ابتدا با عملکرد درمانی ، معمولاً با آتل ، به مدت 18 ماه به صورت محافظه کارانه درمان می شود ، زیرا تنها در این صورت است که می توان بین انواع I و II تمایز قائل شد.
اگر درمان ناموفق بود ، لیز آرتروسکوپی (انحلال) و شستشو اغلب به عنوان بخشی از آرتروسکوپی. این منجر به کاهش قابل توجه علائم در 40 درصد بیماران می شود.
هیدروکورتیزون داخل مفصلی تزریق تحت انجام می شود بی حسی موضعی (محلی بیهوشی) و به تسکین علائم کمک می کند.
در صورت عدم بهبود ، درمان جراحی نشان داده می شود. در طی عمل جراحی ، دیسک باقیمانده برداشته می شود و سطح مفصل نامنظم صاف می شود.
فقط در موارد یا عودهای بسیار شدید ، بعضی مواقع باید کندیلکتومی (برداشتن سر مفصل) با تعویض اتوژن بعدی (معمولاً پیوند قارچی) انجام شود.
