پتاسیم: نیاز روزانه، اثرات، ارزش خون

پتاسیم چیست؟

پتاسیم همچنین آنزیم های مختلفی را فعال می کند، به عنوان مثال برای سنتز پروتئین. علاوه بر این، پتاسیم و پروتون ها (همچنین ذرات با بار مثبت) به دلیل بار برابر می توانند بین داخل و خارج سلول ها مبادله شوند. این مکانیسم به طور قطعی به تنظیم مقدار pH کمک می کند.

جذب و دفع پتاسیم

پتاسیم از طریق غذا جذب می شود. تقریباً در هر غذایی وجود دارد. برخی از غذاها، مانند موز، حاوی سطوح بالایی از پتاسیم هستند. در صورت مصرف بیش از حد پتاسیم، هورمون آلدوسترون باعث تحریک دفع این ماده معدنی از طریق کلیه ها می شود.

نیاز روزانه به پتاسیم

چه زمانی پتاسیم در خون تعیین می شود؟

از آنجایی که حتی انحرافات کوچک از مقادیر طبیعی می تواند عواقب گسترده ای مانند آریتمی قلبی داشته باشد، تقریباً در هر آزمایش خون پتاسیم به عنوان استاندارد تعیین می شود.

همچنین به طور کلی نظارت بر سطح پتاسیم در بیماری های حاد و مزمن و هنگام مصرف برخی داروها مهم است. این شامل:

مصرف گلیکوزیدهای قلبی در صورت نارسایی قلبی (نارسایی قلبی)
@ مصرف دیورتیک ها در نارسایی قلبی @ مصرف مکمل های پتاسیم در نارسایی قلبی
آریتمی قلبی
بیش از حد یا کمبود آلدوسترون (هیپرآلدوسترونیسم یا هیپوآلدوسترونیسم)
سندرم کوشینگ
نارسایی حاد یا مزمن کلیه

مقادیر استاندارد پتاسیم

سن	مقدار استاندارد پتاسیم سرم (mmol/l)
0 تا 7 روز زندگی	3,2 - 5,5
8 تا 31 روز زندگی	3,4 - 6,0
1 به ماه 6	3,5 - 5,6
6 ماه تا 1 سال	3,5 - 6,1
> 1 سال	3,5 - 6,1
بزرگسالان	3,8 - 5,2

سطح پتاسیم ادرار در رژیم غذایی معمولی 30 تا 100 میلی مول در 24 ساعت است (در ادرار جمع آوری شده 24 ساعته اندازه گیری می شود). در طول روزه داری طولانی مدت، ممکن است به 10 میلی مول در 24 ساعت کاهش یابد.

اگر کمبود پتاسیم (هیپوکالمی) وجود داشته باشد، معاینه ادرار اطلاعاتی را در مورد روشی که بدن مواد معدنی را از دست می دهد ارائه می دهد:

پتاسیم در ادرار کمتر از 20 میلی مول در لیتر: از دست دادن پتاسیم از طریق روده

چه زمانی سطح پتاسیم کاهش می یابد؟

کاهش سطح پتاسیم (هیپوکالمی) معمولاً به دلیل از دست رفتن بیش از حد مواد معدنی از طریق کلیه ها است. این می تواند دلایل زیر را داشته باشد، برای مثال:

درمان با عوامل زهکشی، گلوکوکورتیکوئیدها، کورتیکوئیدهای معدنی یا آمفوتریسین B (یک عامل ضد قارچی).
بیش از حد آلدوسترون (هیپرآلدوسترونیسم)
سندرم کوشینگ
ضعف حاد کلیه با افزایش برون ده ادرار

بدن همچنین می تواند پتاسیم را از طریق دستگاه گوارش از دست بدهد:

اسهال
استفراغ
سوء استفاده از ملین ها

اگر پتاسیم از فضای بین سلولی به داخل سلول جابجا شود، پتاسیم کمتری نیز در خون قابل تشخیص است. این در موارد زیر اتفاق می افتد:

PH خون بیش از حد بالا (آلکالوز)
درمان با ویتامین B برای کم خونی (کم خونی)
انسولین درمانی در کما دیابت (وضعیت اورژانسی کماتوز در بیماران دیابتی)

کمبود پتاسیم

در مقاله کمبود پتاسیم می توانید در مورد کمبود پتاسیم بیشتر بدانید.

چه زمانی سطح پتاسیم بالا می رود؟

اگر پتاسیم بالا باشد، پزشک از هیپرکالمی صحبت می کند. پتاسیم بیش از حد در بدن عمدتاً زمانی وجود دارد که دفع از طریق کلیه ها کاهش یابد. دلایل ممکن:

نارسایی حاد کلیه (نارسایی حاد کلیه)
نارسایی مزمن کلیه
کمبود آلدوسترون (هیپوآلدوسترونیسم)
کمبود کورتیکوئیدهای معدنی (بیماری آدیسون)

ادرار آورهای صرفه جویی در پتاسیم
اسپیرونولاکتون (همچنین ادرارآور)
مهار کننده های ACE (داروهای ضد فشار خون)
آنتاگونیست های گیرنده آنژیوتانسین II (داروهای قلبی عروقی)
داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs مانند دیکلوفناک، ایبوپروفن، ASA)
سیکلوسپورین A (بازدارنده سیستم ایمنی = سرکوب کننده سیستم ایمنی)
کوتریموکسازول (ترکیبی از دو آنتی بیوتیک)
پنتامیدین (عامل ضد انگل های تک سلولی = داروی ضد تک یاخته)

پوسیدگی گسترده گلبول های قرمز خون (همولیز) پس از جراحات، سوختگی ها یا عملیات
pH بسیار پایین خون (اسیدوز)
کمای دیابتی با کمبود انسولین
مصرف بیش از حد داروهای قلبی (دیجیتالیس)
درمان سرطان با سیتواستاتیک

اگر ورید برای مدت طولانی در طول نمونه‌گیری خون دچار احتقان شود، می‌تواند منجر به تجزیه گلبول‌های قرمز خون و در نتیجه افزایش کاذب ارزش خونی پتاسیم در هنگام اندازه‌گیری شود.

در صورت افزایش یا کاهش پتاسیم چه باید کرد؟

اگر هیپرکالمی مزمن باشد، داروهای افزایش دهنده پتاسیم قطع می شوند. علاوه بر این، بیمار باید از رژیم غذایی کم پتاسیم پیروی کند.

هیپوکالمی حاد با تجویز داخل وریدی کلرید پتاسیم درمان می شود. اگر پتاسیم به طور مزمن کاهش یابد، هر گونه داروی مسئول قطع می شود و یک رژیم غذایی با پتاسیم بالا آغاز می شود.