اطلاعات عمومی
زبان (لینگوآ) یک عضله کشیده است که توسط غشای مخاطی پوشانده شده و درون آن قرار دارد حفره دهان، که تقریباً به طور کامل وقتی پر می شود دهان بسته است. زبان از قبل بخشی از قسمت فوقانی است دستگاه گوارش و عملکردهای مهمی در هضم غذا انجام می دهد.
- جویدن و
- بلع و همچنین در فرآیندهای
- چشیدن و
- کلیدها (که آن را به عضوی حسی نیز تبدیل می کند).
تقسیم زبان
با زبان می توان بخشهای مختلف ماکروسکوپی را از هم تشخیص داد. ریشه زبان در پشت قرار دارد (همچنین: پایه زبان ، radix linguae). این ضخیم ترین قسمت زبان است که نه تنها شامل بافت عضلانی بلکه لوزه زبانی (Tonsilla linguae) است که از بافت لنفاوی تشکیل شده و بخشی از سیستم دفاعی است.
ریشه زبان کاملاً محکم به استخوان هیوئید (Os hyoideum) متصل است که به نوبه خود به استخوان متصل است حنجره توسط رباط ها و عضلات. این اتصال برای روند بلعیدن بسیار مهم است. ریشه زبان بدن بدن (Corpus linguae) دنبال می شود.
انتقال بین دو ناحیه توسط اصطلاحاً sulcus terminalis ، یک بریدگی در سطح زبان مشخص می شود. بدن زبان از چندین لایه عضلات مخطط تشکیل شده است که می توان آنها را به یک گروه داخلی و خارجی تقسیم کرد. رشته های عضلانی از جلو به عقب ، از بالا به پایین و از راست به چپ اجرا می شوند و شبکه ای را ایجاد می کنند که به زبان ما امکان حرکت انعطاف پذیر در هر جهت را دارد و اشکال مختلف به خود می گیرد (به عنوان مثال ضخیم تر یا نازکتر به نظر می رسد).
به غیر از بافت عضلانی ، بدن زبان نیز حاوی است اعصاب و خون عروق که بین فرد اجرا می شود فیبر عضلانی بسته. سپتوم لینگوئه ، نوعی تیغه متشکل از الیاف تاندون ، از وسط بدن زبان از جلو به عقب عبور می کند. در قسمت جلویی نوک زبان (apex linguae) قرار دارد ، جایی که دو لبه بیرونی زبان به هم می رسند.
سطح خارجی فوقانی زبان dorsum linguae نامیده می شود که دارای کمی انحنای رو به بالا بوده و کاملاً در معرض دید قرار دارد. در قسمت پشتی پشت زبان به صورت مثلثی است افسردگی دیده می شود ، که سوراخ کور (Foramen caecum) نیز نامیده می شود. این سوراخ بازمانده مجاری است که زمانی اتصال داده شده است حفره دهان با غده تیروئید (Ductus thyreoglossus) ، اما اکنون بسته شده است.
اکنون چندین غده مخاطی در اینجا باز می شود. سطح زیرین زبان (Facies inferior linguae) کاملاً در معرض دید قرار ندارد. قسمت میانی آن کاملاً به قسمت متصل است حفره دهان.
در قسمت جلوی آن یک چین در غشای مخاطی وجود دارد دهان، اصطلاحاً frenulum زبان (Frenulum linguae) است ، که زبان بر روی آن به گونه ای متصل می شود که لبه های جانبی و نوک آن نمایان می شود. یک اختلال رشد وجود دارد که در آن frenulum زبان بیش از حد به جلو کشیده می شود (ankyloglosson). نوزادانی که مبتلا به این اختلال هستند با توجه به اینکه در مکیدن مشکل دارند (و بنابراین اغلب غذای کافی نمی خورند) مورد توجه قرار می گیرند و توانایی تولید صدا را دارند محدود می شوند.
با این حال ، می توان با بریدن قسمت جلوی لبه زبان ، به راحتی این اختلال را برطرف کرد. تأمین عروق به زبان توسط an تأمین می شود شریان شریان لینگوال نامیده می شود که از خارج منشعب می شود شریان کاروتید و فقط مسئول تأمین زبان است. به چندین شاخه کوچکتر منشعب می شود ، از جمله زیر زبانی شریان و شریان profunda linguae. خون در نهایت می تواند دوباره از طریق زبان زهکشی شود رگ.
