مترادف
دستگاه گوارش
تعریف
اصطلاح دستگاه گوارش برای توصیف سیستم ارگانهای بدن انسان استفاده می شود که مسئول جذب ، هضم و استفاده از غذا و مایعات است و برای یک زندگی بدون مشکل ضروری است.
طبقه بندی دستگاه گوارش
دستگاه هضم بدن انسان به دستگاه هضم فوقانی و تحتانی تقسیم می شود. دستگاه گوارش فوقانی: دستگاه گوارش فوقانی شامل دهان و ناحیه گلو که مواد غذایی و مایعات از طریق آن جذب می شوند. در اینجا فرآوری اولیه غذا انجام می شود.
در این فرآیند ، غذا کاملاً مکانیکی در له می شود دهان توسط دندانها و توسط آنها مرطوب می شود غدد بزاقی از حفره دهان. این دو مکانیسم به عنوان آماده سازی برای روند بلع عمل می کنند. مهم است که غذا به لقمه های کوچک خرد شود.
این تنها راهی است که می تواند از طریق دستگاه گوارش زیر از نظر اندازه عبور کند. بی حس کردن باعث بهتر لغزش لقمه می شود. پس از دهان و گلو ، غذا از مری عبور می کند.
از طریق کلم بروکلی، که بسته می شود تورم هنگام بلعیدن ، غذا در مسیر درست به مری رانده می شود. انقباض ریتمیک عضلات مری تضمین می کند غذا به پایین رانده می شود. بعد از طول حدود 50-60 سانتی متر ، غذا به معده.
در اینجا فرآوری مکانیکی غذا پایان می یابد. از اینجا به بعد ، روند تقسیم شیمیایی و آنزیمی به طور فزاینده ای اتفاق می افتد. معده یک محیط بسیار اسیدی است
این را تضمین می کند باکتری، که در همه مواد غذایی وجود دارد ، کشته می شوند. با حرکات عضلانی ورز دادن ، گزش ها بیشتر کاهش می یابد. لقمه غذایی که یکبار خورده شده تبدیل به یک تفاله غذا در آن شده است معده، که سپس به اثنی عشر.
اینجاست که اصطلاحاً دستگاه گوارش تحتانی شروع می شود. دستگاه گوارش پایین: اثنی عشر (اثنی عشر) کایمی را که از معده می آید ، جذب می کند. در اینجا با مخلوط شده است صفرا اسیدهایی که در کبد و در کیسه صفرا ذخیره می شود.
این منجر به تقسیم بیشتر غذا می شود. آنزیم برای تقسیم چربی (لیپاز) اکنون نیز از طریق به دستگاه گوارش می رسد لوزالمعده و بنابراین با غذا مخلوط می شوند. اثنی عشر به دنبال آن است روده کوچک، که به نوبه خود به بخشهای بعدی تقسیم می شود ، اما اینها به یکدیگر جریان می یابند.
یکی هنوز هم ژژنوم و ایلئوم را تشخیص می دهد. این بخشها توسط كیمنس تقریباً مایع عبور می كنند ، برخی مواد مغذی از مواد غذایی در اینجا استخراج می شوند و از طریق سلولهای بدن قابل دسترسی هستند. خون. روده کوچک روده بزرگ به دنبال سیستم (روده بزرگ).
یکی از وظایف اصلی آن دفع مسمومیت و ضخیم شدن آفتابگردان. حذف آب از اهمیت ویژه ای برخوردار است زیرا از این طریق بدن علاوه بر مقدار آب مصرفی ، بدن می تواند مایع موجود در غذا را نیز بازیافت کند. تا زمانی که غذا در روده بزرگ باقی بماند ، با خارج شدن آب ، ضخیم و ضخیم می شود.
اکنون فقط اجزای غذایی و سموم غیر قابل استفاده در روده باقی مانده است. تمام اجزای لازم غذایی تاکنون از کیمیا دور شده و به بدن بازگردانده شده اند. به بخشی از روده بزرگ گفته می شود رکتوم.
قسمت انتهایی سیستم روده ، همچنین به عنوان شناخته می شود رکتوم، به عنوان یک قسمت ذخیره سازی استفاده می شود ، که برای نگه داشتن مدفوع آماده شده برای دفع استفاده می شود تا زمانی که مقدار و قوام آن برای شروع مدفوع کافی باشد. با افزایش میزان مدفوع ، فشار داخل آن نیز افزایش می یابد رکتوم. برخی از دستگاه های عصبی اکنون میل به اجابت مزاج را در انسان ایجاد می کنند.
با دفع مدفوع ، مسیر هضم از مصرف غذا به دفع پایان می یابد. از ابتدا تا انتها ، غذا یک دوره 60 تا 120 ساعته را پوشش داده است. مکانیسم های هضم در همه افراد اساساً یکسان است ، اما از نظر تعداد دفعات مدفوع از فردی به فرد دیگر کمی متفاوت است.
به طور متوسط ، اجابت مزاج روزانه یا هر دو روز دفع می شود. با این حال ، ممکن است اتفاق بیفتد که هر سه روز مدفوع رخ دهد. افزایش دفعات مدفوع حداکثر تا 3 مدفوع روزانه هنوز هم از نظر فیزیولوژیکی در نظر گرفته می شود. حرکات مکرر روده باید از نظر پزشکی روشن شود ، زیرا یک اختلال متابولیک یا استفاده می تواند همیشه دلیل این امر باشد. اجابت مزاج تقریباً بعد از یک هفته انجام شده است ، باید اقدامات ملین انجام شود. همچنین ممکن است انسداد روده (ایلئوس) باید در این مورد مستثنی باشد.
