تعریف
مخفف اختصاری COPD مخفف "بیماری انسداد مزمن ریوی" است. مزمن به این معنی است که بیماری برای مدت طولانی ادامه دارد. انسداد یعنی این COPD همراه با باریک شدن لوله های برونش است ، که باعث ایجاد بخش بزرگی از علائم ، به عنوان مثال تنگی نفس می شود.
COPD در علت خود قابل درمان نیست ، بلکه فقط به صورت علامت دار است. با گذشت زمان ، بیماری بدتر می شود و علائم افزایش می یابد. امید به زندگی توسط این محدود می شود بیماری مزمن، علائم و عوارض آن.
چه عواملی بر امید به زندگی در COPD تأثیر مثبت دارند؟
سیگار کشیدن یک علت شایع COPD است. در صورت خودداری بیمار از استعمال دخانیات پس از تشخیص ، پیشرفت بیماری کند شده و علائم از شدت کمتری برخوردار هستند. توقف نیز به طور مثبت بر امید به زندگی تأثیر می گذارد استعمال دخانیات، و مطالعات نشان داده است که این در مقایسه با بیمارانی که سیگار را ترک نمی کنند ، طول عمر را افزایش می دهد.
بعداً مراحل COPD, تنفس می تواند به تدریج خراب شود ، که پزشکان از آن به عنوان نارسایی تنفسی یاد می کنند. ثابت شده است که درمان مداوم با اکسیژن ، که به صورت شبانه روزی در دسترس بیمار است ، امید به زندگی را بهبود می بخشد. کارگران معدن ، صنعت و ترافیک جاده ای می توانند در معرض افزایش سطح ذرات معلق قرار بگیرند.
اگر چنین مواجهه ای در بیمار مبتلا به COPD وجود داشته باشد ، فقط باید با اقدامات محافظتی مناسب یا اصلاً از محیط کار مربوط بازدید شود. مرگ در COPD اغلب با عفونت حاد نایژه ها و / یا ریه ها همراه است. یکبار مصرف واکسیناسیون علیه پنوموکوک و واکسیناسیون محافظ سالانه در برابر تاثیر (آنفولانزا) به جلوگیری از این بیماریهای عفونی کمک می کند و از نتیجه بد احتمالی جلوگیری می کند.
COPD باید درمان شود حتی اگر علائم خفیف یا غایب باشد. درمان منظم می تواند دفعات و شدت عفونت های جدی را کاهش دهد. با یک روش درمانی سازگار ، می توان بقای بیمار مبتلا به COPD را طولانی کرد. امید به زندگی در بیماران جوان و فاقد سایر بیماریهای جدی جدی بیشتر از بیماران مسن با بیماریهای همزمان جدی است ، به عنوان مثال قلب شکست، سکته, دیابت, فشار خون بالا.
