چه عواملی بر امید به زندگی در COPD تأثیر منفی دارند؟
سیگار کشیدن یک علت شایع است COPD. اگر بیمار پس از تشخیص سیگار را ترک نکند ، پیشرفت بیماری تسریع می شود. امید به زندگی از این امر تأثیر منفی می گذارد و مطالعات نشان داده است که عمر در مقایسه با بیمارانی که سیگار نمی کشند کوتاه شده است.
تشدید بدتر شدن است COPD که فراتر از نوسان طبیعی بین روزها است و بیش از یک روز طول می کشد. علائم در حال افزایش است تنفس و سرفه با افزایش خلط (تغییر رنگ احتمالاً مایل به زرد مایل به سبز). علت آن اغلب عفونت نایژه ها و / یا ریه ها است.
اگر این تشدیدها مرتباً اتفاق بیفتد ، سیر COPD تأثیر منفی می گذارد و امید به زندگی کاهش می یابد. سن بالا نیز با کاهش امید به زندگی در COPD به دلیل احتمال بالاتر بیماری های همزمان و کاهش توانایی بدن در جبران بیماری و محدودیت های عملکردی همراه است. COPD با افزایش مدت زمان بیماری منجر به زوال ریه ها و عملکرد تنفسی می شود.
در نتیجه تنفس ضعیف ، ریه ها قادر به تنفس مقادیر کافی دی اکسید کربن نیستند ، که منجر به افزایش سطح دی اکسید کربن در خون، معروف به هیپرکاپنیا. این می تواند منجر به احساس نفس نفس شود. با این حال ، با افزایش پرکاپنیا در COPD ، بدن به سطوح بالای دی اکسید کربن در بدن عادت می کند خون.
افزایش شدید در این سطح دارای اثر سمی است و همچنین منجر به بیش فعالی مایع می شود خون، که به نوبه خود عواقب گسترده ای بر متابولیسم دارد. بنابراین هیپرکاپنیا همیشه خطر وخامت حاد را دارد و بر امید به زندگی تأثیر منفی می گذارد. اگر بیمار با استروئیدهای خوراکی درمان شود (کورتیزون") به دلیل دیگری شرط قبل از اینکه بیماری COPD تشخیص داده شود ، امید به زندگی کاهش می یابد. این به این دلیل است که استفاده از کورتیزون آماده سازی بخشی جدایی ناپذیر از درمان COPD از مرحله 3 به بعد است. بنابراین یک درمان از قبل موجود گزینه های درمانی و در نتیجه روند بیماری را بدتر می کند. بیماران مسن COPD با بیماری های شدید همزمان مانند قلب شکست، سکته, دیابت, فشار خون بالا امید به زندگی کمتری نسبت به بیماران (جوان) بدون بیماریهای شدید همزمان دارند.
