امید به زندگی در مرحله 1 چقدر است؟
در مرحله 1 ، بیماران فقط تحت تأثیر قرار می گیرند COPD. علائم مزمن ممکن است وجود نداشته باشد ، اما سرفه ، خلط و تنگی نفس در هنگام اعمال جسمی شدید معمول است. ریه تست عملکرد قابل توجه نیست ، بسیاری از بیماران هنوز چیزی در مورد بیماری ریه خود نمی دانند.
به طور متوسط ، امید به زندگی یک بیمار با COPD در مقایسه با جمعیت طبیعی سالم و بدون COPD 5-7 سال کاهش می یابد. با این حال ، پیش بینی دقیق در مورد امید به زندگی همیشه دشوار است ، زیرا بسیاری از عوامل فردی نقش مهمی دارند. در مرحله 1 ، مقادیر FEV1 (حجم مجبوری مجبوری ، ظرفیت یک ثانیه) تقریباً به مقادیر طبیعی می رسد که بسته به جنس و سن از 1.5-4 لیتر متغیر است. امید به زندگی در مرحله 1 فقط کمی محدود است.
امید به زندگی در مرحله 2 چقدر است؟
در مرحله 2 ، بیماران با متوسط محدود می شوند COPD. علائم مزمن نیز ممکن است وجود نداشته باشد ، اما بیشتر اتفاق می افتد. ریه عملکرد کمی محدود است و بین 50 تا 80 درصد از حالت طبیعی است. ظرفیت یک ثانیه ای ریه همچنان کاهش می یابد ، در غیراستعمال دخانیات بیماران COPD حدود 30 میلی لیتر در سال ، در افراد سیگاری مبتلا به COPD حتی تا 90 میلی لیتر در سال. در این مرحله ، یک توقف کنید استعمال دخانیات، اجتناب از مواد مضر موجود در هوای تنفسی ، سبک زندگی سالم ، آموزش منظم تنفسی / ژیمناستیک و داروی درمانی مداوم می تواند تأثیر مثبت بر امید به زندگی داشته باشد.
امید به زندگی در مرحله 3 چقدر است
در مرحله 3 ، بیماران به دلیل COPD به شدت محدود می شوند و علائم مزمن در تعداد و شدت آنها افزایش می یابد. عملکرد ریه به طور قابل توجهی محدود شده و بین 30 تا 50 درصد از حد طبیعی است. اگر ظرفیت یک ثانیه بین 750 میلی لیتر تا 1250 میلی لیتر باشد ، متوسط امید به زندگی حدود 5 سال است.
با این حال ، پیش بینی دقیق در مورد امید به زندگی همیشه دشوار است ، زیرا بسیاری از عوامل فردی نقش مهمی دارند. حتی در این مرحله می توان امید به زندگی را متوقف کرد و متوقف شد استعمال دخانیات، اجتناب از آلاینده های موجود در هوای تنفسی ، سبک زندگی سالم ، آموزش منظم تنفسی / ژیمناستیک و داروی درمانی مداوم. اگر عملکرد تنفسی ریه ها همچنان کاهش یابد و اکسیژن درمانی به اندازه کافی زود شروع شود ، امید به زندگی نیز تحت تأثیر اکسیژن درمانی 24 ساعته قرار می گیرد.
