ضد استفراغ

تعریف

ضد استفراغ گروهی از داروها است که برای سرکوب یا پیشگیری طراحی شده است استفراغ, تهوع و حالت تهوع ضد استفراغها گروه های مختلفی از مواد فعال را تشکیل می دهند که بر روی گیرنده های مختلف عمل می کنند.

معرفی

تهوع یک فرایند پیچیده است که با هدف جلوگیری از استفراغ و ورود مواد بالقوه سمی به بدن ، از بدن محافظت می کند. علاوه بر این، استفراغ می تواند در طول رخ دهد سرطان درمان و شیمی درمانی (ناشی از سیتواستاتیک) استفراغ) ، بعد از عمل (بعد از عمل) ، در حین بارداری و سینتوز (بیماری حرکتی) است و با استفاده از ضد استفراغ قابل درمان است. مناطق مختلفی از بدن درگیر هستند تهوع.

یکی از آنها postrema منطقه است. این یک مغز منطقه ای در ساقه مغز که همراه با هسته های دیگر مرکز تهوع را تشکیل می دهد. دارای ناحیه ماشه شیمیایی پذیرا (CTZ) است.

این گروهی از سلول های عصبی است که گیرنده هایی در مقابل آن قرار دارد خون-مغز مانع به طور معمول ، مغز توسط یک لایه از مجموعه های سلول بسیار متراکم احاطه شده است (خون- مانع مغزی) ، که از ورود سموم به مغز جلوگیری می کند. برای اطمینان از اینکه مغز با این وجود از مواد سمی که به جریان خون وارد شده اند مطلع شده است ، اندام های اطراف بطن (گروهی از مناطق تخصصی مغز که با جریان خون تماس دارند ، یعنی از طریق خونسد مغز)

اینها شامل postrema منطقه به عنوان بخشی از مرکز استفراغ است. دستگاه گوارش آوران است اعصاب که به مغز راه می یابند و مرکز استفراغ را از طریق nucleus tractus solitarii (NTS ، منطقه ای از مغز که از نزدیک در رفلکس خفگی و استفراغ نقش دارد) در حضور سموم فعال می کنند. اندام تعادل و گوش داخلی فعال کردن مرکز استفراغ در حضور کینتوز (بیماری حرکت ، بیماری حرکت).

مواد فعال و نحوه عملکرد

به اصطلاح آنتاگونیست های گیرنده های D2 با مهار سلولها در مغز عمل می کنند دوپامین گیرنده های منطقه postrema و محیطی با فعال کردن قسمت فوقانی دستگاه گوارش. آنها را می توان به ضد استفراغهایی تقسیم کرد که از آن عبور می کنند مانع خونریزی مغزی (perphenazine ، alizapride ، droperidol) و آنهایی که عمدتا به صورت محیطی ، خارج از مرکز مرکزی عمل می کنند سیستم عصبی (متوکلوپرامید و دومپریدون). متوکلوپرامید (MCP) همچنین به عنوان یک آنتاگونیست گیرنده 5-HT3 عمل می کند و افزایش می یابد معده و روده کوچک تحرک (افزایش تعداد حرکات عضلانی).

آنها می توانند برای سینتوز ، استفراغ بعد از عمل و استفراغ ناشی از سیتوستاتیک (استفراغ ناشی از شیمی درمانی) آنتاگونیست های گیرنده H1 نوع 1 را مسدود می کنند هیستامین گیرنده ها و همچنین در درمان آلرژی و به عنوان خواب آور (دارویی که باعث خواب و آرامش می شود) استفاده می شود. ضد استفراغ های مورد استفاده شامل پرومتازین و دیفن هیدرامین است که از نسل اول هستند هیستامین آنتاگونیست ها (اینها از طریق مرکز به مرکز استفراغ می رسند مانع خونریزی مغزی).

از آنها می توان در موارد استفاده کرد بارداری استفراغ و سینتوز آنتاگونیست های گیرنده 5-HT3 مسدود می شود سروتونین گیرنده ها 5-HT3 عمدتا در مرکز استفراغ یافت می شود.

Ondansetron ، Granisetron ، Tropisetron برای استفراغ بعد از عمل و استفراغ ناشی از سیتواستاتیک استفاده می شود. آنتاگونیست های گیرنده های NK1 گیرنده نوروکینین 1 را در مرکز استفراغ مهار می کنند. تنها ماده موثره ای که در حال حاضر استفاده می شود ، آپپریتانت است.

این معمولاً در ترکیب با آنتاگونیستهای 5-HT3 و دگزامتازون. آپریپتین نباید در حین استفاده شود بارداری و شیردهی اثر اصلی گلوكوكورتيكوئيدها (به عنوان مثال دگزامتازون) اثر ضد استفراغ نیست ، اگرچه می توان از آنها برای این منظور استفاده کرد. اثر ضد استفراغ از گلوكوكورتيكوئيدها به طور قطعی روشن نشده است.