اختلال در نعوظ

مترادف

اختلال نعوظ (ED) اختلال نعوظ در مردان زمانی اتفاق می افتد که یک مرد قادر به آوردن آلت تناسلی خود به حالت کاملاً قائم (سفت) مورد نیاز برای مقاربت جنسی یا حفظ این حالت نباشد. با این حال ، اگر این فقط گاهی اوقات یا فقط برای مدت کوتاهی باشد ، به آن اختلال نعوظ گفته نمی شود. اختلال نعوظ هیچ ارتباطی با کاهش قدرت باروری در مرد ندارد.

در مورد ناتوانی جنسی موجود ، توانایی انزال و تولید اسپرم به استثنا موارد کمی حفظ می شود. طبق مطالعات ، میزان اختلال نعوظ در آلمان و در سطح بین المللی حدود 20٪ است. در مردان بالای 70 سال اما 70٪ است که نشان می دهد این بیماری به شدت به سن بستگی دارد.

مردان زیر 40 سال این اختلال حدود 5٪ کامل و حدود 17٪ متوسط ​​است. علاوه بر این ، مطالعات اخیر نشان می دهد که 20 تا 70 درصد از بیماران مبتلا به دیابت بیماری های فشار خون ، فشار خون بالا یا لیپومتابولیک روزی دچار اختلال نعوظ می شوند که نیاز به درمان دارند. برای رسیدن به نعوظ در مردان ، چندین سیستم با یکدیگر تعامل دارند.

مهم برای توسعه آنها عملکرد هستند خون عروق, اعصاب، قسمت های خاصی از آلت تناسلی مرد و همچنین یک وضعیت شروع روانشناختی سالم. به منظور درک نعوظ و در نتیجه اختلال آن ، مهم است که از فیزیولوژی آن ، و همچنین ایده ای از آناتومی آلت تناسلی مرد: آلت تناسلی مرد دارای سه بافت به اصطلاح نعوظ جسم غارنوزوم است که می تواند متورم و کوچک شود. پر کردن آنها با خونو بنابراین شرط از آلت تناسلی مرد ، توسط خون کنترل می شود عروق که در امتداد آلت تناسلی مرد اجرا می شود.

مهم خونرگ تامین کننده آلت تناسلی شریانی است که به صورت جفت در قسمت فوقانی آلت تناسلی مرد اجرا می شود. از آنجا شاخه های کوچک وارد دو لایه بزرگ بافت نعوظ می شوند و در صورت لزوم آنها را با خون پر می کنند. درون این دو جسم غاری عروق دیگری وجود دارد ، آلت تناسلی arteria profunda ، که همان کار را انجام می دهد.

سومین نعوظ ، ناحیه اطراف را احاطه کرده است مجرای ادرار و توسط خود تغذیه می شود شریان. با این حال ، هر سه عروق به هم متصل هستند در حالت شل آلت تناسلی مرد ، این رگها اکسیژن آن را تأمین می کنند و خون جریان یافته به آنها توسط رگهای مرتبط بدون اینکه بافت نعوظ بتواند پر شود ، منتقل می شود.

این امر توسط فیبرهای عضلانی کوچکی حاصل می شود که ذخیره مایعات (سینوزوئیدها) بافت نعوظ را احاطه کرده اند. بنابراین می توان آنها را شبیه اسفنج تصور کرد. این عضلات در حالت شل تنش دارند ، به طوری که عروق قطر باریکی دارند و فضای زیادی برای خون در غارهای بافت نعوظ وجود ندارد.

از طریق برخی از تکانه های عصبی ، فیبرهای عضلانی هنگام رسیدن به نعوظ سست می شوند. این امر باعث افزایش قطر عروق فوق می شود و باعث می شود خون بیشتری در بافت نعوظ پمپ شود. این خون سپس در غارها (سینوزوئیدها) جمع می شود و همین امر باعث قطر باریک شدن رگبرگهایی می شود.

دیواره آنها بسیار نرمتر از عروق است. این نتیجه منجر به آن می شود که به عنوان بازخورد مثبت شناخته می شود: هرچه خون بیشتر جریان یابد ، هرچه جسم غار پر شود ، خون کمتری خارج می شود. شافت آلت تناسلی مرد طولانی تر می شود ، قطر آن افزایش می یابد و سفت می شود. تکانه های عصبی لازم برای این امر از خودمختار (رویشی ، غیر ارادی) ناشی می شوند سیستم عصبی، دقیق تر از اصطلاح سیستم عصبی پاراسمپاتیک. پاراسمپاتیک سیستم عصبی وقتی خوابیم ، هضم می کنیم یا به طور کلی آرام هستیم ، به ویژه فعال است.