NSCLC: توسعه، انواع، درمان

NSCLC: توضیحات

پزشکان انواع مختلفی از سرطان ریه (مدیز. کارسینوم برونش) را می شناسند. اول، آنها دو گروه عمده را متمایز می کنند: کارسینوم برونش سلول غیر کوچک (NSCLC) و کارسینوم برونش سلول کوچک (SCLC). در سرطان ریه سلول کوچک، بسیاری از سلول‌های کوچک و متراکم در زیر میکروسکوپ یافت می‌شوند. در مقابل، سلول های NSCLC بزرگتر هستند.

سرطان ریه سلول کوچک و غیرکوچک در پیشرفت و درمان متفاوت است. اکثر بیماران مبتلا به سرطان ریه دارای یک تومور سلول غیر کوچک هستند. می توان آن را بیشتر تقسیم کرد.

انواع مختلف NSCLC چیست؟

سرطان ریه سلول غیر کوچک می تواند از انواع مختلف سلول ایجاد شود. بر این اساس، زیرگروه های زیر متمایز می شوند:

• آدنوکارسینوما
• کارسینوم سلول سنگفرشی
• کارسینوم های سلول بزرگ
• سایر کارسینوم های برونش سلول غیر کوچک

آدنوکارسینوم و کارسینوم سلول سنگفرشی شایع ترین اشکال NSCLC و به طور کلی سرطان ریه هستند. کارسینوم های سلول بزرگ کمتر شایع هستند. این حتی در مورد دیگر کارسینوم های برونش سلول کوچک صادق تر است - این موارد شامل انواعی هستند که بسیار نادر هستند.

انواع مختلف NSCLC چگونه ایجاد می شود؟

کارسینوم سلول سنگفرشی معمولاً از خوشه های جامد از سلول های دژنره شده تشکیل شده است که مخاط تشکیل نمی دهند. آنها معمولاً به طور مرکزی در ریه رشد می کنند، ترجیحاً در انشعاب راه های هوایی کوچکتر (نایژه ها). کارسینوم سلول سنگفرشی ریه معمولاً در نتیجه تحریک مزمن مخاطی مانند دود تنباکو ایجاد می شود.

پزشکان معمولاً زمانی از کارسینوم سلول بزرگ صحبت می کنند که نمی توانند یک کارسینوم برونش سلول غیر کوچک را در زیر میکروسکوپ شناسایی کنند که به عنوان آدنوکارسینوم یا کارسینوم سلول سنگفرشی است. بنابراین، تشخیص طرد است. همانطور که از نام آن پیداست، سلول های این نوع سرطان به طرز چشمگیری بزرگ هستند.

مورد خاص تومور پانکواست

یک مورد خاص از NSCLC تومور Pancoast است که به نام کاشف آن نامگذاری شده است. این کارسینوم برونش با رشد سریع در بالای ریه ایجاد می شود. می تواند خیلی سریع به ساختارهای اطراف مانند دنده ها، بافت های نرم گردن یا شبکه عصبی بازو گسترش یابد. تومورهای پانکواست در اکثر موارد آدنوکارسینوم هستند.

NSCLC: علل و عوامل خطر

مهم ترین محرک سرطان ریه سلول های غیرکوچک (و سایر انواع سرطان ریه) سیگار کشیدن است: هر چه فردی مدت طولانی تری سیگار کشیده باشد و تعداد سیگار در روز بیشتر باشد، خطر ابتلا به تومور بدخیم در ریه ها بیشتر می شود.

عوامل دیگری که باعث ایجاد تومور بدخیم ریه می شوند عبارتند از: آلاینده های هوا، آزبست و آرسنیک.

برای مطالعه بیشتر در مورد چگونگی ایجاد سرطان ریه و عوامل خطر مهم، به سرطان ریه: علل و عوامل خطر مراجعه کنید.

NSCLC: علائم

سرطان ریه (مانند سرطان ریه سلول غیر کوچک) معمولاً علائم کمی در مراحل اولیه ایجاد می کند. اکثر بیماران فقط علائم غیر اختصاصی مانند خستگی، سرفه و درد قفسه سینه را گزارش می کنند. با این حال، هر چه تومور بیشتر گسترش یابد، علائم بیشتر و شدیدتر می شوند. اینها ممکن است شامل خلط خونی، تنگی نفس و تب با درجه پایین باشد.

اگر سرطان ریه سلول غیر کوچک به سایر قسمت های بدن متاستاز داده باشد، بیمار ممکن است علائم دیگری را تجربه کند. به عنوان مثال، متاستازهای مغزی می توانند باعث سردرد، اختلال بینایی و تعادل، گیجی و/یا فلج شوند.

علائم عمومی سرطان ریه و علائم خاص تومور پانکواست را در متن سرطان ریه: علائم بیشتر بخوانید.

NSCLC: معاینات و تشخیص

ابتدا پزشک از بیمار در مورد علائم دقیق و بیماری های احتمالی قبلی یا همراه سوال می کند. او همچنین می پرسد که آیا بیمار سیگار می کشد یا با مواد خطرناکی مانند آزبست در محل کار تماس پیدا می کند.

پس از آن یک معاینه فیزیکی دقیق و معاینات مختلف ابزاری انجام می شود. این شامل، برای مثال، معاینه با اشعه ایکس قفسه سینه (اشعه ایکس قفسه سینه) است. علاوه بر این، پزشک نمونه بافتی از نواحی مشکوک در ریه ها را می گیرد و آن را در آزمایشگاه تجزیه و تحلیل می کند.

می توانید در مورد معاینات لازم برای انواع سرطان ریه تحت سرطان ریه بیشتر بخوانید: معاینات و تشخیص.

NSCLC: درمان

انواع مختلف NSCLC در هر مرحله تومور به طور مشابه درمان می شوند. بنابراین برای درمان اهمیت کمتری دارد که آیا تومور آدنوکارسینوم است یا کارسینوم سلول سنگفرشی. بسیار مهمتر است که سرطان ریه سلول غیر کوچک تا چه اندازه در بدن گسترش یافته است.

سه رویکرد اصلی درمانی عبارتند از:

• جراحی، برای برداشتن تومور با جراحی
• پرتودرمانی برای از بین بردن سلول های سرطانی
• شیمی درمانی با داروهایی که تقسیم سلولی را مهار می کنند

روش های درمانی دقیق برای NSCLC بسیار پیچیده است. بنابراین، در اینجا فقط می توان یک نمای کلی ساده ارائه داد.

درمان در مراحل اولیه و میانی

اگر سرطان ریه سلول غیر کوچک هنوز نسبتاً کوچک باشد، سعی می شود تا حد امکان آن را به طور کامل قطع کند. برای انجام این کار، تومور نباید بر روی یک یا تنها چند غدد لنفاوی تأثیر گذاشته باشد و مهمتر از همه، نباید متاستاز داده باشد.

در مراحل اولیه، جراحی به تنهایی برای برداشتن کامل بافت سرطانی کافی است. گاهی اوقات ناحیه آسیب دیده ریه تحت تابش اضافی قرار می گیرد. این کار سلول های سرطانی باقیمانده را از بین می برد.

اگر سرطان ریه سلول غیر کوچک قبلاً گسترش یافته و چندین غدد لنفاوی را تحت تأثیر قرار داده باشد، بیماران پس از جراحی شیمی درمانی (شیمی درمانی کمکی) نیز دریافت می کنند. برای تومورهای بزرگتر، گاهی اوقات شیمی درمانی قبل از جراحی شروع می شود (شیمی درمانی نئوادجوانت): هدف آن کوچک کردن تومور سرطانی است. سپس جراح باید بافت کمتری را پس از آن برش دهد.

درمان در مراحل پیشرفته

درمان های مدرن برای بیماران منتخب

در موارد خاصی از سرطان ریه سلول غیر کوچک، گزینه های درمانی دیگری ممکن است در نظر گرفته شود. اینها شامل درمان های هدفمند (با آنتی بادی ها یا مهارکننده های تیروزین کیناز) و ایمونوتراپی ها می شود:

درمان های هدفمند به طور خاص ویژگی ها یا ویژگی های سلول های سرطانی را هدف قرار می دهند. در سرطان ریه سلول غیر کوچک، چنین درمان های هدفمند ممکن است شامل آنتی بادی ها یا مهارکننده های تیروزین کیناز باشد.

• درمان آنتی بادی شامل تجویز آنتی بادی های ساخته دست بشر است که ویژگی های خاص سرطان ریه سلول غیر کوچک را هدف قرار می دهد. به عنوان مثال، برخی از این آنتی بادی ها می توانند ویژگی های خاصی را در سطح سلول سرطانی یا کل سلول سرطانی از بین ببرند.
• مهارکننده‌های تیروزین کیناز (مهارکننده‌های تیروزین کیناز)، که به‌طور مصنوعی نیز تولید می‌شوند، توسط سلول‌های سرطانی یا سلول‌های دیواره رگ‌های خونی در بدن جذب می‌شوند: در داخل سلول‌های سرطانی، مسیرهای سیگنالی را که برای تومور مهم هستند مسدود می‌کنند. رشد در داخل سلول های عروقی، آنها همچنین مسیرهای سیگنالینگ خاصی را مسدود می کنند. در نتیجه، رگ ها نمی توانند به رشد خود ادامه دهند یا حتی از بین بروند. این جریان خون تومور را مختل می کند - رشد آن کند می شود.

با این حال، برخی از تومورهای سرطانی باعث می شوند که این نقاط بازرسی باعث شود سلول های ایمنی نیز نادیده گرفته شوند و به سلول های سرطانی حمله نکنند. بیماران مبتلا ممکن است از مهارکننده های ایست بازرسی بهره مند شوند. این داروهای ایمنی درمانی تضمین می‌کنند که پست‌های بازرسی ایمنی به عملکرد صحیح خود ادامه می‌دهند و حمله خود را به سلول‌های سرطانی افزایش می‌دهند.

هر دو درمان هدفمند و ایمونوتراپی را فقط می توان برای بیمارانی در نظر گرفت که تومور در آنها شرایط خاصی را برآورده می کند (مانند داشتن یک جهش ژنی خاص یا داشتن مکان های اتصال خاص روی سطح). بنابراین آنها فقط برای بیماران انتخاب شده مناسب هستند.

NSCLC: دوره و پیش آگهی

سرطان ریه سلول غیر کوچک کندتر از سرطان ریه سلول کوچک رشد می کند. بنابراین اصولاً پیش آگهی بهتری دارد. با این حال، شانس درمان و امید به زندگی در موارد فردی بستگی به این دارد که تومور چقدر زود تشخیص داده شده و درمان شود.

سایر عواملی که بر چگونگی درمان سرطان سلول غیر کوچک ریه تأثیر می‌گذارند، عبارتند از وضعیت سلامت عمومی بیمار و بیماری‌های احتمالی همراه مانند فشار خون بالا یا بیماری قلبی.

در مورد شانس درمان و امید به زندگی سرطان برونش می توانید در متن سرطان ریه: امید به زندگی بیشتر بخوانید.