مترادف
هیپوکالمی, پتاسیم کمبود پتاسیم یک الکترولیت (عنصر فله) است که بیش از هر چیز برای تحریک پذیری سلولهای عضلانی و عصبی و مایع و هورمون مهم است. تعادل. باید به طور منظم از خارج به بدن عرضه شود ، زیرا مقدار کمی از آن روزانه دفع می شود. پتاسیم به مقدار زیاد در گوشت ، میوه (موز ، زردآلو ، انجیر و غیره) یافت می شود.
) ، آجیل و سبزیجات (سیب زمینی). الکترولیت ها پس از جذب از طریق غذا ، در بدن در اتاقهای مختلف توزیع می شود. اینها عمدتا خون از یک طرف و فضای داخلی سلول و فضاهای سلول از سوی دیگر.
99٪ از همه پتاسیم در بدن در داخل سلول وجود دارد. در نتیجه ، غلظت پتاسیم در فضای داخلی سلول بسیار زیاد است (150 ol mmol / l ، به طور مستقیم قابل تعیین نیست) و بسیار کم است (4 mm mmol / l ، قابل تعیین توسط خون نمونه گیری) در خون. این اختلاف غلظت باید حفظ شود ، زیرا برای تحریک پذیری سلولهای بدن (به ویژه سلولهای عضلانی / عصبی) تعیین کننده است. در کوتاه مدت ، نوسانات در خون غلظت (مثلاً به دلیل مصرف غذا) با انتقال بیشتر پتاسیم به داخل سلولها جبران می شود. در دراز مدت ، کلیه ها پتاسیم را از طریق ادرار دفع می کنند به گونه ای که از فردی به فرد دیگر متفاوت باشد. اگر کلیه عملکرد ناکافی است ، روده بزرگ می تواند به طور فزاینده ای این وظیفه را بر عهده بگیرد ، که در افراد سالم نقش تبعی در دفع پتاسیم دارد.
تعریف
غلظت طبیعی پتاسیم خون 3.6/5.4 - 3.5/XNUMX میلی مول در لیتر است. غلظت زیر XNUMX میلی مول در لیتر را کمبود پتاسیم می نامند (هیپوکالمی) ، زیر 3.2 mmol / l این معمولاً با علائم جسمی بروز می کند و زیر 2.5 mmol / l کمبود پتاسیم را می توان تهدید کننده زندگی قلمداد کرد.
وقوع
غلظت پتاسیم در خون به نوسانات حساس است زیرا مقدار پتاسیم و دامنه تحمل نسبتاً کم است. ثابت نگه داشتن غلظت در خون علی رغم نوسانات مصرف غذا ، یک موفقیت قابل توجه برای بدن است. بر این اساس ، کمبود پتاسیم یک اختلال الکترولیت رایج است. این فراوانی در حدود 2-6٪ بیماران بستری در بیمارستان است که بیشتر به دلیل داروی کمبود آب بدن است (دیورتیک ها) اکثریت افراد معتدل است.
