هیپوکالمی

تعریف

هیپوکالمی است شرط وقتی خیلی کم است (به عبارت "hypo") پتاسیم در خون (به معنی "-emia").

پتاسیم فلزی از جدول تناوبی است که در خون همراه با فلزات دیگر پتاسیم در داخل بدن در داخل و خارج هر سلول وجود دارد و همراه با آن سدیم و کلسیم و سایر ذرات باردار ، تعادلی را تشکیل می دهد که غالباً به آن نمک گفته می شود تعادل"یا" تعادل الکترولیت ". این تعادل اطمینان حاصل می کند که هر سلول یک ولتاژ الکتریکی را در پوسته خود ، یعنی "غشا" خود حفظ می کند.

این بدان معنی است که به سادگی با تغییر مقدار پتاسیم (و سدیم, کلسیم، و غیره) ، فرایندهایی مانند تنش عضلانی ، هضم و سایر وظایف سلول ها انجام می شود. اگر خطایی در این وجود داشته باشد تعادل به صورت هیپوکالمی ، این می تواند عواقب تهدید کننده زندگی داشته باشد. مقدار طبیعی پتاسیم در خون 3.6 - 5.2 mmol / L است. بنابراین ، مقادیر <3.6 mmol / L هیپوکالمی ، مقادیر> 5.2 mmol / L نامیده می شوند هیپرکالمی.

نشانه ها

سلول های عضلانی به ویژه به تغییر در سطح پتاسیم حساس هستند. اگر سطح پتاسیم در سرم خون کاهش یابد ، ولتاژ الکتریکی موجود در غشای سلول های عضلانی تغییر کرده و ولتاژ افت می کند. تحریک سلول دشوارتر می شود.

در اصطلاح الکتروفیزیولوژیک ، این فرآیند "hyperpolarization" نامیده می شود. در بدترین حالت ، این می تواند منجر به فلج (پارسی) عضلات شود. حرکات عمدی عضلات برای فرد مورد نظر دشوارتر است ، در نتیجه ضعف مثانه و هضم ضعیف ، که باعث می شود یبوست.

به اصطلاح "عضله واکنش"مانند آشیل یا رفلکس تاندون کشکک ضعیف شده اند اثرات آن قلب عضلات به ویژه حاد و تهدید کننده زندگی هستند. در ابتدا ، آریتمی های قلبی وجود دارد ، که می تواند در هنگام تشخیص تشخیص داده شود قلب هنگام ضبط ECG گوش داده می شود.

هیپوکالمی شدید می تواند منجر به فیبریلاسیون بطنی شود ، در این صورت دفیبریلاسیون حاد ضروری می شود. ECG مخفف الکتروکاردیوگرام و برای بررسی فعالیت الكتریكی ثبت می شود قلب ماهیچه. با هر ضربان قلب ، یون ها ، "فلزات" ، بین فضای داخلی و خارجی سلول ها جابجا می شوند.

در نتیجه ، ولتاژ الکتریکی موجود در هر کدام غشای سلولی تغییر می کند و سلولها تحریک می شوند ("دپلاریزه" می شوند) ، و باعث انقباض فیبرهای عضلانی می شود. با کمک الکترودهای موجود در پوست ، ECG مجموع ولتاژهای الکتریکی کل قلب را اندازه گیری می کند. این امر امکان پیگیری نحوه و گسترش جهت تحریک در قلب با هر ضربان قلب را فراهم می کند.

از ECG می توان برای تشخیص تمام عواقب هیپوکالمی استفاده کرد. با شروع دیس ریتمی قلبی ، از طریق اختلالات در کاهش تحریک فیبریلاسیون بطنی تهدید کننده زندگی ، پزشک می تواند تمام پیشرفت های ECG را دنبال کند. علائم هیپوکالمی صافی T ، فرورفتگی های ST ، امواج U و اکستارسیستول است. با این حال ، این علائم نوار قلب نیز می تواند بدون هیپوکالمی رخ دهد و بنابراین به طور خودکار منجر به تشخیص هیپوکالمی نمی شود. معتبرترین روش تشخیصی برای تشخیص هیپوکالمی ، نمونه گیری خون است.