فارنژیت: شرح
اصطلاح فارنژیت در واقع مخفف التهاب مخاط حلق است: غشای مخاطی پوشاننده گلو ملتهب است. پزشکان بین دو نوع بیماری - فارنژیت حاد و فارنژیت مزمن - تمایز قائل می شوند:
- فارنژیت حاد: التهاب حاد حلق بسیار شایع است و معمولاً با عفونت سرماخوردگی یا آنفولانزا همراه است.
فارنژیت: علائم
علائم فارنژیت حاد و مزمن تا حدودی مشابه است، اما تفاوت هایی نیز وجود دارد:
فارنژیت حاد: علائم
اگر فارنژیت توسط پاتوژن های معمولی بیماری های حاد تنفسی ایجاد شود، اغلب شکایات دیگری اضافه می شود. رینیت و سایر علائم سرماخوردگی مانند گرفتگی صدا یا سرفه و احتمالاً افزایش دمای بدن نیز در این حالت معمولی هستند.
فوق عفونی باکتریایی
علاوه بر این، رنگ غشای مخاطی گلو به شدت قرمز می‌شود، لوزه‌ها متورم می‌شوند و پوشش‌هایی به رنگ زرد متمایل به سفید دارند (لوزه، آنژین لوزه). اگر بیمار دیگر لوزه نداشته باشد، طناب‌های جانبی اغلب قرمز روشن و متورم هستند (گانگرن جانبی، آنژین جانبی). این طناب‌های جانبی کانال‌های لنفاوی هستند که از دیواره خلفی حلقی در دو طرف به سمت پایین می‌روند.
فارنژیت مزمن: علائم
سایر علائم بستگی به نوع فارنژیت مزمن دارد:
- فرم آتروفیک (فارنژیت سیکا): شایع ترین شکل فارنژیت مزمن. مخاط حلق خشک، رنگ پریده، به ویژه حساس و نازک (آتروفیک)، براق مانند کرک و پوشیده از مقداری مخاط چسبناک است.
فارنژیت: علل و عوامل خطر
فارنژیت حاد و مزمن علل بسیار متفاوتی دارند:
فارنژیت حاد: علل
گاهی اوقات، محرک های ویروسی بیماری های سیستمیک (بیماری های کل بدن) نیز منجر به فارنژیت حاد می شود. اینها شامل سیتومگالوویروس‌ها، ویروس‌های اپشتین بار (عامل تب غددی فایفر)، ویروس‌های سرخک و سرخجه هستند. به ندرت سایر ویروس ها برای فارنژیت حاد مقصر هستند، برای مثال ویروس هرپس سیمپلکس.
فارنژیت حاد از آنجا که توسط عوامل بیماری زا ایجاد می شود مسری است.
فارنژیت مزمن
فارنژیت مزمن، بر خلاف فارنژیت حاد، توسط ویروس یا باکتری ایجاد نمی شود و بنابراین عفونی نیست. در عوض، فارنژیت مزمن ناشی از تحریک مداوم غشای مخاطی است. این می تواند دلایل بسیار متفاوتی داشته باشد:
- مصرف بیش از حد تنباکو یا الکل
- خشک شدن هوای داخل خانه در اتاق هایی که بیش از حد گرم شده اند
- استنشاق مکرر بخارات شیمیایی یا گرد و غبار در محل کار
- انسداد تنفس بینی (به عنوان مثال به دلیل انحنای تیغه بینی یا بزرگ شدن لوزه های حلقی)
- سینوزیت مکرر (التهاب سینوس ها)
- رادیوتراپی در ناحیه سر یا گردن
- تغییرات هورمونی در دوران یائسگی
- استفاده بیش از حد یا نادرست از صدا (مانند پاکسازی مداوم گلو و سرفه)
فارنژیت: معاینات و تشخیص
اولین قدم یک مشاوره دقیق با پزشک و بیمار است: پزشک از شما در مورد علائم دقیق شما می پرسد، به عنوان مثال، مدت زمان گلودرد شما و اینکه آیا شکایت دیگری وجود دارد یا خیر. در مورد فارنژیت مزمن، او در مورد محرک های احتمالی مانند سوء مصرف تنباکو یا الکل یا قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی سوال می کند.
اگر پزشک پلاک‌های سفید رنگی را روی دیواره گلو پیدا کند (مشکوک به سوپر عفونت باکتریایی)، ممکن است برای انجام آزمایش سریع استرپتوکوکی از سواب استفاده کند.
در صورت وجود گوش درد، پزشک معاینه گوش را نیز انجام می دهد. ممکن است فقط درد ناشی از فارنژیت باشد یا ممکن است عفونت گوش میانی باشد.
فارنژیت: درمان
نحوه درمان فارنژیت بستگی به این دارد که التهاب حاد یا مزمن باشد و باکتری های اضافی ته نشین شده باشند.
فارنژیت حاد: درمان
علاوه بر این، اگر باکتری‌های اضافی در گلو نشسته باشند یا باعث عفونت شده باشند، پزشک آنتی‌بیوتیک‌ها را برای فارنژیت تجویز می‌کند. در بیشتر موارد، میکروب ها استرپتوکوک هستند، به همین دلیل است که پزشک معمولاً پنی سیلین را تجویز می کند - آنتی بیوتیکی که به خوبی علیه این باکتری ها عمل می کند.
فارنژیت مزمن: درمان
هنگامی که علت تحریک از بین رفت، التهاب اغلب در عرض چند هفته خود به خود بهبود می یابد. این فرآیند شفا را می توان پشتیبانی کرد، به عنوان مثال با:
- داروهای ضد التهابی (ایبوپروفن، دیکلوفناک و غیره)
- استنشاق و غرغره (با آب نمک یا محلول پماد)
- پاستیل (با مریم گلی، نمک، اسید هیالورونیک یا خزه ایسلند)
زمانی که انسداد تنفس بینی علت فارنژیت مزمن باشد، گاهی اوقات جراحی ضروری است. به عنوان مثال، جراح می تواند تیغه بینی خمیده را صاف کند یا منافذ سینوس ها را بزرگ کند.
مداخله جراحی همچنین به فارنژیت جانبی کمک می کند: بافت در حال تکثیر و اضافی (هیپرتروفیک) طناب های جانبی یا سوزانده می شود یا با لیزر برداشته می شود.
فارنژیت: درمان های خانگی
برای خلاص شدن سریع از ناراحتی، بسیاری از بیماران مبتلا به فارنژیت حاد از داروهای خانگی استفاده می کنند.
دمنوش های ضد فارنژیت
بسیاری از بیماران چای گرم را برای فارنژیت بسیار خوشایند می دانند. گیاهان دارویی زیر به دلیل خواص ضدالتهابی که دارند، داروهای خانگی خوبی برای فارنژیت هستند:
- بابونه
- آویشن
- افسانه
- زنجبیل
- شاه توت (برگ شاه توت)
- بلوبری
- ماریگولد
- گل ختمی
- مالو
- ریبورت
- خزه ایسلند
- مالهین
هنگامی که تب شروع می شود، بهتر است به سراغ چای های گیاهی دارویی بروید که تولید عرق را افزایش می دهند:
- شکوفه های لیندن
- گل کهنه یا قدیمی
در مورد تأثیر و طرز تهیه صحیح دمنوش ها در مقالات مربوط به گیاهان دارویی بیشتر بخوانید.
غرغره کن
همچنین می توانید از دمنوش های گیاهی دارویی خنک شده برای غرغره استفاده کنید. یک جرعه بنوشید و دهان و گلوی خود را با آن بشویید.
همچنین می توانید محلول مخصوص غرغره درست کنید: برای این کار، یکی از مواد زیر را در یک لیوان آب ولرم حل کنید:
- دو قاشق غذاخوری سرکه سیب یا
- یک قاشق غذاخوری آب لیمو یا
- یک قاشق چایخوری نمک دریا
خوب هم بزنید و چند بار در روز با محلول غرغره کنید.
کمپرس گلو و کمپرس
بسته بندی گردن Prießnitz: پارچه ای را در آب سرد (10 تا 18 درجه) قرار دهید، فشار دهید و دور گردن قرار دهید. از ستون فقرات دوری کنید. با یک پارچه خشک بپوشانید و بگذارید 30 دقیقه تا چند ساعت بماند. پس از برداشتن پوشش، گردن را از سرما محافظت کنید.
روکش خاکی شفابخش: مقدار دلخواه خاک رس شفابخش را با کمی آب سرد مخلوط کنید تا خمیری قابل پخش به دست آید و به ضخامت تقریباً به طور مستقیم روی گردن بمالید. 0.5 تا 2 سانتی متر با یک پارچه بپوشانید و با پارچه دیگری ثابت کنید. رویه را یک تا دو ساعت بگذارید تا کار کند تا خاک رس شفابخش خشک شود. سپس پوست را تمیز، خشک و چرب کنید. یک یا دو بار در روز استفاده کنید.
نکاتی برای زندگی روزمره
نکات زیر به محافظت از غشاهای مخاطی در صورت فارنژیت کمک می کند:
اجتناب از مواد محرک: از عوامل تحریک کننده غشای مخاطی مانند نیکوتین، الکل و ادویه های تند در مورد فارنژیت – به خصوص در مورد فارنژیت مزمن – باید اجتناب شود.
سیر بخورید: پیاز آن اثر ضد التهابی ملایمی دارد. اگر از فارنژیت مزمن رنج می برید، راحت تر بپزید یا سیر را مزه دار کنید.
فارنژیت: سیر بیماری و پیش آگهی
فارنژیت حاد به طور کلی بی ضرر است و در عرض چند روز خود به خود بهبود می یابد. اقدامات حمایتی شامل استراحت در بستر، درمان های خانگی و در صورت لزوم مسکن های داروخانه است.
عوارض فارنژیت حاد
گاهی اوقات فارنژیت حاد به حنجره یا تارهای صوتی گسترش می یابد (لارنژیت). سپس بیمار خشن می شود یا اصلا صدایی ندارد. مهم ترین نکات برای التهاب حنجره عبارتند از: صحبت یا زمزمه نکنید، بلکه مایعات فراوان بنوشید (نوشیدنی های گرم!).
