نیتروفورانتوئین چگونه کار می کند
آنتی بیوتیک نیتروفورانتوئین به اصطلاح یک پیش دارو است. فقط در محل اثر (در مجاری ادراری) به شکل فعال خود تبدیل می شود. تبدیل از طریق آنزیم های باکتریایی پس از جذب ماده فعال از روده به خون و عبور از کلیه ها به ادرار انجام می شود.
از آنجایی که شکل فعال نیتروفورانتوئین دارای نقاط مختلف حمله در سلول باکتری است، احتمال مقاومت باکتری در برابر آنتی بیوتیک بسیار کم است.
میزان مقاومت پایین دلیل توصیه آن به عنوان یک عامل خط اول برای عفونت های حاد بدون عارضه دستگاه ادراری است.
جذب، تخریب و دفع
نیتروفورانتوئین جذب شده از طریق روده فقط به غلظت بسیار پایین در خون می رسد. بالاترین سطح ادرار حدود چهار تا پنج ساعت پس از مصرف می رسد.
حدود نیمی از ماده فعال مصرف شده به متابولیت های بی اثر تجزیه می شود. اینها همچنین از طریق ادرار دفع می شوند و ممکن است باعث ایجاد رنگ قهوه ای بی ضرر در ادرار شوند.
چه زمانی از نیتروفورانتوئین استفاده می شود؟
در موارد خاص، مانند تنگی مادرزادی یا اکتسابی مجاری ادراری یا عفونت های مکرر و مزمن دستگاه ادراری، درمان پیشگیرانه با نیتروفورانتوئین نیز ممکن است در نظر گرفته شود.
در مورد عفونت حاد، مدت استفاده از نیتروفورانتوئین معمولاً پنج تا هفت روز است. برای پیشگیری، می تواند حداکثر تا شش ماه طول بکشد - اما با دوز کمتر.
نحوه استفاده از نیتروفورانتوئین
در مورد عفونت حاد، آنتی بیوتیک باید تا زمانی که پزشک تجویز کرده مصرف شود - حتی اگر علائم قبل از آن بهبود یابد.
برای استفاده پیشگیرانه، دوزهای کمتری انتخاب می شود، معمولاً یک قرص در شب بعد از آخرین ادرار.
عوارض جانبی نیتروفورانتوئین چیست؟
سایر عوارض جانبی در هر ده تا صد بیمار یک نفر شامل سردرد، از دست دادن اشتها، حالت تهوع، استفراغ، ذات الریه، سرفه و درد قفسه سینه است.
هنگام مصرف نیتروفورانتوئین چه نکاتی را باید در نظر گرفت؟
موارد منع مصرف
نیتروفورانتوئین نباید در موارد زیر مصرف شود:
- اختلال در عملکرد کلیه
- دفع کم یا عدم وجود ادرار
- بیماری کبد با افزایش غیر طبیعی آنزیم های کبدی
- کمبود گلوکز-6-فسفات دهیدروژناز
- اختلالات عصبی (مانند پلی نوروپاتی)
تداخلات
به طور کلی، تداخلات نسبتا کمی بین نیتروفورانتوئین و سایر داروها وجود دارد، زیرا دارو فعال می شود و فقط در ادرار عمل می کند. با این حال، برخی از عوامل ممکن است در جذب آنتی بیوتیک از روده اختلال ایجاد کنند، مانند عوامل سوزش سر دل (مانند نمک های منیزیم یا آلومینیوم) و عوامل تهوع (مانند متوکلوپرامید).
داروها و غذاهایی که ادرار را قلیایی می کنند (مانند بسیاری از سبزیجات، مرکبات یا شیر) دفع نیتروفورانتوئین را مهار می کنند. در مقابل، موادی که ادرار را اسیدی می‌کنند (مانند گوشت) باعث افزایش دفع می‌شوند.
محدودیت سنی
نوزادان باید پس از ماه سوم زندگی، ماده فعال را با دوز کاهش یافته دریافت کنند. کاهش دوز در کودکان و نوجوانان نیز ضروری است.
بارداری و شیردهی
به عنوان یک اقدام احتیاطی، نیتروفورانتوئین نباید در زنان باردار و مادران شیرده استفاده شود، زیرا جایگزین های مطالعه شده و قابل تحمل بهتری وجود دارد. با این حال، استفاده در دو ماه اول بارداری به طور کلی امکان پذیر است.
نحوه تهیه دارو با نیتروفورانتوئین
داروهای حاوی ماده فعال نیتروفورانتوئین در آلمان، اتریش و سوئیس از داروخانه ها با نسخه در دسترس هستند.
