مشکلات مشارکت
بیماران آسپرگر در یک زندگی روزمره منظم بسیار احساس راحتی می کنند. بنابراین مهم نیست که فرد آسیب دیده را از زندگی روزمره خود جدا کنید. بنابراین در مشارکت مهم است که فرد مبتلا در زندگی خود توسط شریک زندگی خود حمایت شود.
علاوه بر این ، به ویژه در دوران بلوغ و کشف جنسیت ، بیماران آسپرگر تمایل دارند که بدون توجه به شریک زندگی خود ، مطابق با خواسته های خود مطابق میل خود عمل کنند. در صورت عدم همدلی می تواند منجر به درگیری شود. در بیماران پایدار با رفتار درمانی مناسب ، بیماران آسپرگر می توانند زندگی عادی داشته باشند.