انواع افزایش بار
بسته به سن آموزش ، سطح عملکرد و نوع پیشرفت عملکرد ، در اطمینان از موفقیت در آموزش تفاوت هایی در نوع افزایش بار وجود دارد. بین این موارد تمایز قایل می شود: 1. افزایش تدریجی بار باید در درجه اول و در افراد مبتدی ورزشی انجام شود. کمتر در معرض آسیب است.
تا زمانی که همچنان می توان از افزایش تدریجی بار برای بهبود عملکرد استفاده کرد ، باید از این فرم به طور کامل استفاده شود. 2. افزایش ناگهانی بار بیشتر در ورزش های رقابتی مورد استفاده قرار می گیرد ، به ویژه هنگامی که افزایش تدریجی عملکرد باعث رکود می شود. افزایش بار جهشی ، تنظیمات بیشتری را در ارگانیسم بدست می آورد.
با این حال ، توجه به این نکته مهم است که ورزشکار با این فرم بازسازی کافی را دریافت می کند. افزایش بار نباید خیلی سریع یا بی نظم باشد. یک رابطه ایده آل بین افزایش تدریجی بار و افزایش ناگهانی بار در نظر گرفته شده است.
- افزایش تدریجی بار (مداوم)
- افزایش ناگهانی بار (گام به گام)
محرک های استرس پیش رونده چه می توانند باشند؟
محرک های استرس پیش رونده را می توان به روش های مختلف تنظیم کرد. که در تحمل ورزش می تواند سرعت یا مسافت را تغییر دهد. اگر مسیری را طی کنم که 10 ساعت سریعتر تکمیل شود یک ساعت طول کشید ، بدن تحت فشار بیشتری قرار می گیرد.
آموزش دوره ای همچنین می تواند به عنوان یک بار پیشرونده استفاده شود. در آموزش وزن، پیشرفت با افزایش تعداد تکرارهایی که یک تمرین انجام می شود و البته افزایش وزن به دست می آید. از روشی که در آن ورزش انجام می شود نیز می تواند برای پیشرفت (انفجاری ، کند و غیره) استفاده شود. برای بهبود در تحمل ورزش ، افزایش تدریجی بار مهم است.
بدون این ، بدن دیر یا زود به محرک استرس عادت می کند و دیگر نمی توان سطح عملکرد را افزایش داد. بدون پیشرفت ، نه ذخیره انرژی افزایش می یابد و نه میزان آن افزایش می یابد سیستم قلبی عروقی یا خون گردش عضلات به طور قابل توجهی بهبود می یابد. افزایش تحریکات استرس برای به چالش کشیدن بدن برای انطباق با نیازهای جدید ضروری است.
In آموزش قدرت، افزایش موفقیت برای موفقیت در آموزش ضروری است. عضله به تنش واکنش نشان می دهد ، در مقابل باید کار کند. خود ورزشکاران قدرتی می دانند که اگر در طی چند هفته یک ورزش انجام دهند ، کنترل وزنی که در ابتدا انتخاب شد به طور ناگهانی نسبت به روز اول بسیار آسان خواهد بود.
پیشرفت در تمرینات برای ایجاد تجمع بیشتر عضلات ضروری است ، در غیر این صورت هیچ بهبودی در عملکرد یا رشد عضلات ایجاد نخواهد شد. سازگاری بیولوژیکی ارگانیسم انسان خطی نیست ، بلکه سهمی است. اگر دوره خطی بود ، محدودیتی در عملکرد وجود نداشت و عملکرد بی اندازه افزایش می یافت. بنابراین ارگانیسم انسان در مقایسه با سطح پایین واکنش کمتری در سطوح عملکرد بالاتر نشان می دهد.
