زگیل تناسلی: تعریف، سرایت، درمان

بررسی اجمالی

• علائم: معمولاً بدون علامت، به ندرت سوزش، خارش، درد، زگیل تناسلی (زگیل تناسلی) در مردان و زنان، نوزادان، کودکان، کندیلوم.
• درمان: بسته به تصویر بالینی، یخ، لیزر درمانی، الکتروکوتر، دارو، روش های جراحی، درمان های خانگی
• علل و عوامل خطر: عفونت با HPV: عمدتاً از طریق تماس مستقیم با پوست یا غشای مخاطی، آمیزش جنسی محافظت نشده، سیگار کشیدن، سرکوب سیستم ایمنی، بسیاری از زایمان ها، سایر عفونت ها
• پیشگیری: رابطه جنسی ایمن (کاندوم)، واکسیناسیون، معاینات پیشگیرانه منظم توصیه شده، درمان شرکای جنسی نیز
• تشخیص و معاینه: شرح حال پزشکی، معاینه فیزیکی، اسمیر سلولی (پاپ تست)، کولپوسکوپی (معاینه گشاد شده واژن)، معاینه مجرای ادرار، مقعد، تست HPV، تجزیه و تحلیل بافت ریز، رد سایر بیماری های مقاربتی

زگیل تناسلی چیست؟

زگیل تناسلی رشد خوش خیم پوست یا غشای مخاطی است که در اثر عفونت با ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) ایجاد می شود. این زگیل ها بیشتر در ناحیه تناسلی (به ندرت در سایر قسمت های بدن) یافت می شوند. بنابراین به آنها زگیل تناسلی نیز می گویند. نام‌های دیگر «کندیلومای نوک‌دار» یا «کاندیلوماتا آکومیناتا» است.

در بیشتر موارد زگیل تناسلی خطرناک نیست.

هنگامی که آنها رشد می کنند، لایه بالایی (مخاطی) پوست (اپیدرم) به طور مشخص به سمت بالا رشد می کند و زگیل به اندازه سر سوزن تا چندین سانتی متر شکل می گیرد. ساختارهای نرم و زگیل‌دار به رنگ قرمز، مایل به قهوه‌ای مایل به خاکستری یا مایل به سفید هستند. آنها معمولاً به صورت خوشه‌ای رخ می‌دهند و ممکن است به ندول‌های پاپیلوماتوز بزرگ‌تر یا تشکیلات صفحه‌مانند ("شانه خروس") تبدیل شوند.

علاوه بر این، در موارد نادر، زگیل های تناسلی به اصطلاح به "کاندیلوم های غول پیکر" تبدیل می شوند (تومورهای Buschke-Löwenstein یا condylomata gigantea). این تومورهای بزرگ و گل کلم مانند بافت را از بین می برند و در برخی موارد به رشد سرطانی تبدیل می شوند (کارسینوم سلول سنگفرشی verrucous).

اطلاعات بیشتر در مورد HPV را می توانید در اینجا بیابید: ویروس پاپیلومای انسانی (HPV).

زگیل تناسلی در مردان، زنان و کودکان چه ویژگی هایی دارد؟

زگیل تناسلی معمولاً هیچ علامتی ایجاد نمی کند، بنابراین بدون علامت است. برای بسیاری از افراد مبتلا، زگیل تناسلی یک مشکل صرفاً زیبایی است، اما برای برخی از افراد، برای مثال به دلیل احساس شرم، مشکلات روانی ایجاد می کند.

گاهی اوقات زگیل تناسلی باعث درد هنگام رابطه جنسی (دیسپارونی) می شود. این اغلب از نظر روانی بسیار استرس زا است. برخی از بیماران نیز از این ترس رنج می برند که خود (یا همسرشان) به دلیل زگیل تناسلی دچار سرطان شوند یا نابارور شوند. از مراجعه به پزشک در مورد زگیل تناسلی نترسید و نگرانی ها و ترس های خود را به او بگویید!

زگیل تناسلی در مردان

اغلب، زگیل‌ها روی آلت تناسلی – ترجیحاً روی فرنولوم پوست ختنه‌گاه، روی شیار آلت تناسلی (فرورفتگی حلقه‌ای شکل در پشت سر چشم) و روی برگ داخلی پوست ختنه‌گاه قرار دارند. مردان ختنه شده دیگر پوست ختنه گاه ندارند و کمتر مستعد ابتلا به زگیل تناسلی هستند. با این حال، حتی در آنها، این امکان وجود دارد که زگیل تناسلی تنه و ریشه آلت تناسلی را کلونیزه کند.

همچنین ممکن است زگیل تناسلی در مجرای ادرار، مجرای مقعد، مقعد و کیسه بیضه ایجاد شود. به خصوص افرادی که به طور مکرر رابطه مقعدی (حفاظ نشده) انجام می دهند، مستعد ابتلا به چنین زگیل هایی در مقعد هستند.

زگیل تناسلی در زنان

زگیل تناسلی در نوزادان و کودکان

اگر زنان باردار از زگیل تناسلی رنج می برند، این امکان وجود دارد که در هنگام تولد، ویروس های عامل بیماری را به کودک منتقل کنند. این خطر ابتلای نوزاد به آنچه به نام پاپیلوماتوز حنجره نوجوانان شناخته می شود را افزایش می دهد. این وضعیتی است که در آن گره هایی شبیه به زگیل تناسلی در ناحیه حنجره و تارهای صوتی وجود دارد. علائم احتمالی شامل گرفتگی صدا، سرفه، مشکل در بلع و صداهای تنفسی قابل شنیدن است.

اگر زگیل تناسلی در کودکان رخ دهد، مهم است که سوء استفاده جنسی را رد کنید. اگر کودک رفتار آشکاری داشته باشد یا آثار خشونت دیده شود، این سوء ظن تقویت می شود. در چنین مواردی علاوه بر درمان زگیل تناسلی توسط متخصص، مراجعه به متخصص اطفال و روانشناس کودک توصیه می شود.

سایر اعضای بدن

زگیل تناسلی عاشق شرایط گرم و مرطوب است. آنها اینها را عمدتاً در ناحیه تناسلی و مقعدی پیدا می کنند، به همین دلیل است که تقریباً همیشه در اینجا رشد می کنند. به ندرت در سایر قسمت های بدن رشد می کنند. به عنوان مثال، ویروس HP از ناحیه تناسلی از طریق رابطه دهانی به ناحیه دهان و گلو (همچنین زبان، لب) می رسد و گاهی اوقات منجر به تشکیل زگیل در اینجا می شود. با این حال، این اتفاق بسیار نادر است. زگیل تناسلی نیز به ندرت دیده می شود، به عنوان مثال، در ناف، زیر سینه زنان یا زیر بغل.

زگیل های روی صورت، دست ها یا پاها معمولاً توسط سایر ویروس های HP ایجاد می شوند، بنابراین معمولاً زگیل تناسلی نیستند.

زگیل تناسلی چگونه درمان می شود؟

گزینه های مختلفی برای درمان زگیل تناسلی وجود دارد. پزشک و بیمار با هم در مورد برنامه درمانی تصمیم خواهند گرفت. هنگام انتخاب اقدامات درمانی، توصیه می شود به ویژه عوامل زیر را در نظر بگیرید:

• اندازه، تعداد و محل زگیل تناسلی
• بیماری های زمینه ای و همراه احتمالی (HIV، کلامیدیا و غیره)
• آرزوهای بیمار
• تجربه پزشک معالج

توصیه می شود شریک جنسی از نظر زگیل تناسلی نیز معاینه شود و در صورت لزوم پزشک او را درمان کند. این مانع از آلوده شدن مکرر طرفین به یکدیگر می شود.

درمان با دارو

ابزارهای مورد استفاده برای درمان زگیل تناسلی شامل داروهایی است که می توانند به صورت خارجی (به صورت موضعی) استفاده شوند. آماده سازی به صورت کرم/پماد یا مایع (محلول، اسید) موجود است و مستقیماً روی زگیل ها اعمال می شود. بسته به ماده موثره، یا پزشک یا خود بیمار زگیل تناسلی را درمان می کند. در هر صورت، استفاده دقیق و منظم از دارو برای موفقیت درمان بسیار مهم است.

اگر درمان به طور منظم انجام نشود، زگیل تناسلی ممکن است دوباره عود کند.

دارو	کاربر	یادداشت
محلول پودوفیلوتوکسین - 0.5٪ انتخاب دوم: کرم پودوفیلوتوکسین-0.15٪	بیمار
کرم ایمیکیمود 5 درصد	بیمار
پماد سینکاتچین 10 درصد	بیمار
تری کلرواستیک اسید	پزشک

زگیل تناسلی یخی

اصطلاح فنی برای این درمان زگیل تناسلی کرایوتراپی است. توسط متخصص انجام می شود. پزشک با کمک اسپری یا چوب (پنبه جاذب، فلز)، نیتروژن مایع را به زگیل می‌ریزد، به این ترتیب بافت «یخ می‌زند» یا می‌میرد و زگیل‌ها می‌افتند. پزشک یک بار در هفته برنامه را تکرار می کند.

این روش درمان زگیل تناسلی آسان، ارزان و در دوران بارداری نیز قابل استفاده است. عوارض جانبی احتمالی سوزش و درد در ناحیه تحت درمان است. همچنین ممکن است اختلالات رنگدانه و اسکارهای سطحی ظاهر شوند. ویروس‌های HP با درمان از بین نمی‌روند، بنابراین بسیاری از بیماران بعداً دچار زگیل‌های تناسلی جدید می‌شوند.

درمان جراحی

برای از بین بردن زگیل تناسلی می توان از الکتروکوتر با حرارت دادن و از بین بردن بافت با جریان الکتریکی استفاده کرد. پزشکان از این روش به ویژه برای زگیل های تناسلی بزرگ، به شکل تخت و همچنین عود کننده استفاده می کنند. در طول این روش، دود حاوی ذرات ویروسی بالقوه مسری ممکن است ایجاد شود. بنابراین داشتن دستگاه مکنده، ماسک صورت و عینک محافظ ضروری است.

همچنین پزشک اغلب با استفاده از لیزر درمانی زگیل تناسلی را برمی دارد. لیزر از دی اکسید کربن یا رنگ (Nd:YAG) استفاده می کند. این روش، مانند کوتر الکتریکی، به ویژه برای زگیل تناسلی بزرگ، چغندر شکل و همچنین عود کننده مناسب است. علاوه بر این، با گسترش احتمالی ویروس های HP عفونی، خطر ایجاد دود نیز وجود دارد.

به خصوص اگر پزشک زگیل تناسلی را از دهانه رحم خارج کند (مثلاً با لیزر)، توصیه می شود که یک نمونه بافت را معاینه بافت شناسی انجام دهد. ممکن است تغییرات سلولی بدخیم در بافت (یا پیش سازهای آن) یافت شود. سپس پزشک اغلب مداخله جراحی را تمدید می کند.

در حال حاضر هیچ داروی تایید شده ای برای درمان زگیل تناسلی در مجرای ادرار وجود ندارد. در صورت لزوم، متخصص آنها را با جراحی در طول آندوسکوپی مجرای ادرار خارج می کند. خطر آسیب و اسکار بافت وجود دارد. عواقب احتمالی ناراحتی، درد و باریک شدن مجرای ادرار است.

همچنین پزشک معمولاً زگیل تناسلی را در مجرای مقعد با جراحی برمی دارد. در اینجا نیز امکان اسکار و باریک شدن وجود دارد.

تحت هیچ شرایطی زگیل تناسلی (یا سایر زگیل ها) را خودتان قطع نکنید! این باعث صدمات می شود که سپس باعث درد غیر ضروری می شود و معمولا زگیل به طور کامل برداشته نمی شود.

حامله

فرزندان

متخصص زگیل تناسلی در کودکان را با کرایوتراپی، لیزر یا الکتروکوتر درمان می کند (به بالا مراجعه کنید).

درمان خانگی

برخی افراد از روغن درخت چای در درمان زگیل تناسلی استفاده می کنند. اسانس برگ های درخت چای استرالیایی (Melaleuca alternifolia) به جلوگیری از تکثیر ویروس ها شهرت دارد. این که آیا روغن درخت چای واقعاً با زگیل تناسلی با موفقیت مبارزه می کند، ثابت نشده است. همچنین داروهای بدون نسخه دیگری برای خرید در داروخانه ها برای درمان زگیل تناسلی وجود دارد. در هر صورت، قبل از استفاده از آنها با پزشک یا داروساز خود مشورت کنید!

درمان های خانگی محدودیت هایی دارد. اگر علائم برای مدت طولانی ادامه داشت، بهتر نشد و یا حتی بدتر نشد، همیشه باید با پزشک مشورت کنید.

نحوه ابتلا به زگیل تناسلی

ویروس های HP بی ضرر به ندرت باعث ایجاد بیماری های بدخیم می شوند، به همین دلیل است که آنها را انواع کم خطر نیز می نامند. شناخته شده ترین انواع HPV 6 و HPV 11 هستند که در بیشتر موارد زگیل تناسلی قابل تشخیص هستند. در برخی موارد، سایر HPV های کم خطر نیز باعث علائم زگیل تناسلی می شوند. در مجموع حدود 40 نوع HPV وجود دارد که ناحیه تناسلی/مقعدی را آلوده می کند.

HPV پرخطر در زگیل تناسلی نادر است

اگر انواع کم خطر به ندرت منجر به دژنراسیون می شود، عفونت های به اصطلاح HPV پرخطر (HPV پرخطر) به طور قابل توجهی بیشتر با بیماری های سرطانی در ناحیه صمیمی مرتبط است. بنابراین، تقریباً در تمام موارد سرطان دهانه رحم (سرطان دهانه رحم)، درگیری انواع پرخطر HPV قابل تشخیص است. عفونت با HPV پرخطر ممکن است در ایجاد سایر سرطان‌های صمیمی مانند سرطان آلت تناسلی یا سرطان واژن نیز نقش داشته باشد.

چگونه به زگیل تناسلی مبتلا می شوید؟

زگیل تناسلی یکی از شایع ترین بیماری های مقاربتی است. افراد معمولاً از طریق تماس مستقیم با پوست یا غشای مخاطی آلوده می شوند، یعنی اغلب از طریق رابطه جنسی محافظت نشده. به خصوص اگر به طور مکرر شریک جنسی خود را تغییر دهید، خطر عفونت وجود دارد. کاندوم خطر را کاهش می دهد، اما نه 100 درصد. این به این دلیل است که آنها تمام نواحی پوست را که ممکن است توسط ویروس HP آلوده شده باشد، پوشش نمی دهند.

عفونت زگیل تناسلی نیز از طریق اشیاء آلوده مانند اسباب بازی های جنسی امکان پذیر است. عفونت از طریق حوله های آلوده مشترک یا اسفنج های حمام و همچنین حمام کردن با هم نیز منتفی نیست.

مقاربت دهانی گاهی اوقات خطر عفونت HPV را در ناحیه دهان و گلو افزایش می دهد - و در نتیجه خطر ایجاد ضخیم شدن پوست مشابه زگیل تناسلی را در این محل افزایش می دهد.

اگر کودکان مبتلا به زگیل معمولی در انگشتان خود ناحیه تناسلی یا مقعدی خود را خراش دهند، ممکن است دچار زگیل تناسلی شوند. این معمولاً توسط HPV نوع 2 ایجاد می شود، اما گاهی اوقات توسط نوع 27 یا 57 نیز ایجاد می شود که در این موارد متخصصان آن را خود عفونت می نامند.

احتیاط: اگر کودکان در ناحیه تناسلی یا مقعدی زگیل دارند، شفاف سازی همیشه ضروری است زیرا مشکوک به سوء استفاده جنسی وجود دارد!

بسیاری از افراد مبتلا به این فکر می کنند که چه زمانی زگیل تناسلی دیگر مسری نیست. زگیل ها ابتدا باید به طور کامل بهبود یابند و حتی پس از آن ویروس ها هنوز برای مدتی زنده هستند، به طوری که گاهی اوقات شیوع جدیدی رخ می دهد. تنها زمانی که سیستم ایمنی با تمام ویروس‌ها مبارزه کرده باشد، یکی درمان می‌شود.

عوامل خطر

عوامل متعددی خطر ابتلا به ویروس های HP تناسلی را افزایش می دهد که به طور بالقوه می تواند منجر به زگیل تناسلی یا سرطان دهانه رحم شود. این شامل:

• اولین تماس جنسی قبل از 16 سالگی
• سیگار کشیدن (عملکرد محافظتی و بازدارنده مخاط را ضعیف می کند).
• زایمان در سنین پایین و چند قلوزایی (بارداری باعث تغییر مخاط رحم می شود و آن را مستعد ابتلا به عفونت می کند)
• سیستم ایمنی ضعیف
• سایر عفونت های تناسلی مانند کلامیدیا یا تبخال تناسلی

پیشگیری

هیچ محافظت قطعی در برابر عفونت های HPV و در نتیجه زگیل تناسلی وجود ندارد. با این حال، برخی اقدامات به کاهش خطر زگیل تناسلی کمک می کند. مزیت این است که این مراحل همچنین از سایر عواقب جدی تر HPV جلوگیری می کند. اینها در درجه اول، بدخیمی هایی مانند سرطان دهانه رحم یا سرطان آلت تناسلی را شامل می شود.

سکس ایمن را تمرین کنید!

همچنین استفاده از کاندوم یا بند دندان در طول رابطه جنسی دهانی به شدت توصیه می شود. آنها همچنین خطر عفونت را کاهش می دهند.

به معاینات پیشگیرانه بروید!

به این ترتیب، پزشک اغلب زگیل تناسلی و سایر تغییرات مخاطی مرتبط با HPV را در مراحل اولیه تشخیص و درمان می کند. مانند تقریباً همه بیماری ها، در اینجا نیز همین امر صدق می کند: هر چه زودتر تشخیص و درمان شود، پیش آگهی بهتر است!

همیشه به شرکای جنسی خود نیز فکر کنید!

مانند تمام بیماری های مقاربتی، توصیه می شود در مورد زگیل تناسلی، شریک جنسی نیز برای روشن شدن موضوع به پزشک مراجعه کند. اگر پزشک تشخیص دهد که شما زگیل تناسلی دارید، منطقی است که شریک جنسی خود را در مورد آن مطلع کنید. این تنها راه جلوگیری از گسترش آنهاست. مطمئناً می خواهید از شریک زندگی خود در برابر بیماری های بالقوه جدی (از جمله سرطان) محافظت کنید!

خود و فرزندانتان را واکسینه کنید!

شما می توانید تمام اطلاعات مهم را در اینجا بیابید: واکسیناسیون HPV

معاینات و تشخیص

زگیل تناسلی در بسیاری از موارد مشکلی ایجاد نمی کند. با این وجود، توصیه می شود همیشه زگیل در ناحیه تناسلی را به متخصص نشان دهید. ممکن است یک روند بیماری بدخیم باشد. حتی زگیل‌های تناسلی بی‌ضرر گاهی اوقات باعث ناراحتی می‌شوند، به خصوص اگر اندازه آن‌ها افزایش یابد. علاوه بر این، این خطر افزایش می‌یابد که HPV پرخطر پوست یا غشای مخاطی در ناحیه صمیمی را در جای دیگری آلوده کند و منجر به تغییراتی به سختی قابل مشاهده در آنجا شود.

در صورتی که متعجب هستید که برای زگیل تناسلی باید به کدام پزشک مراجعه کنید: معاینات لازم در روشن شدن زگیل تناسلی توسط متخصصان انجام می شود. تماس های احتمالی عبارتند از متخصص زنان ("پزشکان زنان")، اورولوژیست ها ("پزشکان مردان")، متخصصان پوست (متخصصین پوست) و متخصصین عصب کشی (متخصصان بیماری های مقاربتی).

تاریخچه پزشکی (تاریخچه)

• دقیقا از کجا شکایت دارید؟
• کجا و کدام تغییرات پوستی را متوجه شده اید؟ آیا این احتمالاً زگیل های شفاف در ناحیه تناسلی هستند؟
• آیا در خارج از سیکل قاعدگی، مثلاً بعد از رابطه جنسی، متوجه خونریزی تناسلی شده اید؟
• آیا مرتباً شریک جنسی خود را تغییر داده اید؟ آیا هنگام رابطه جنسی از کاندوم استفاده می کنید؟
• آیا از شرایط پزشکی قبلی اطلاع دارید؟
• آیا در گذشته یک بیماری مقاربتی مانند زگیل تناسلی، کلامیدیا یا سیفلیس در ناحیه تناسلی داشته اید؟

معاینات زگیل تناسلی

پزشک زگیل تناسلی در مردان را با جزئیات بیشتری در طول معاینه فیزیکی روشن می کند. او بیش از همه بلوط آلت تناسلی، خروجی مجرای ادرار و امتداد آن را که در آنجا قرار دارد بررسی می کند. در شرایط خاصی، دهانه مجرای ادرار ممکن است باز شود تا چند سانتی متر آخر مجرای ادرار بررسی شود (ماتوسکوپی).

زگیل تناسلی در زنان اغلب در ناحیه لب یا مقعد ظاهر می شود و معمولاً به راحتی قابل تشخیص است. برای تشخیص همه زگیل ها در ناحیه صمیمی، معاینات بیشتر ضروری است. متخصص زنان واژن را به عنوان بخشی از معاینه زنان لمس می کند و سپس آن را با یک اسپکولوم ("آینه") معاینه می کند. لمس بسیار مهم است زیرا گاهی اوقات اسپکول ها زگیل تناسلی عمیق یا سایر توده ها را می پوشانند.

پزشک همچنین یک سواب از غشای مخاطی دهانه رحم و دهانه رحم می گیرد. سپس اسمیر را رنگ می کند و زیر میکروسکوپ بررسی می کند. این "تست پاپ" اغلب تغییرات سلولی بدخیم را در مراحل اولیه نشان می دهد، مانند تغییرات ناشی از عفونت HPV در موارد نادر.

در مرحله اولیه زگیل تناسلی گاهی با چشم غیرمسلح قابل مشاهده نیست، سپس پزشک از روش های معاینه بیشتر استفاده می کند.

معاینات بعدی

در مورد زگیل روی مقعد، پزشک مقعد و مجرای مقعد را با انگشت خود لمس می کند (معاینه دیجیتال-رکتال). در صورت لزوم انعکاس مجرای مقعد را نیز انجام می دهد (آنوسکوپی): در این صورت با کمک آندوسکوپ سفت و سخت (آنوسکوپ) آن را بررسی می کند.

روش دیگر، پروکتوسکوپی نیز امکان پذیر است: در اینجا نیز از یک آندوسکوپ سفت و سخت، پروکتوسکوپ، استفاده می شود. با کمک آن، پزشک نه تنها داخل کانال مقعد، بلکه بخش پایینی راست روده را نیز می بیند.

اگر سایر معاینات مربوط به زگیل تناسلی، یافته های نامشخصی داشته باشند، پزشک ممکن است آزمایش اسید استیک را انجام دهد. این شامل آغشته به نواحی مشکوک پوست/غشای مخاطی با اسید استیک سه تا پنج درصد است (مثلاً در زنان به عنوان بخشی از کولپوسکوپی). زگیل های تناسلی که به سختی قابل تشخیص هستند در این فرآیند سفید رنگ می شوند. با این حال، نتیجه آزمایش چندان قابل اعتماد نیست، به همین دلیل است که این روش به طور معمول توصیه نمی شود.

بررسی بافت ظریف زگیل های برداشته شده

پزشک معمولا زگیل تناسلی را با چشم غیرمسلح تشخیص می دهد. اما اگر شک داشته باشد زگیل را به طور کامل برمی دارد و در آزمایشگاه از نظر بافت ریز (بافت شناسی) معاینه می کند. زگیل تناسلی نیز در شرایط زیر برداشته و در آزمایشگاه بررسی می شود:

• درمان کار نمی کند.
• پس از درمان موفقیت آمیز، زگیل های تناسلی جدید به سرعت ایجاد می شوند.
• قطر زگیل تناسلی بیش از یک سانتی متر است.
• کوندیلوم های غول پیکر (تومورهای Buschke-Löwenstein) مشکوک هستند.
• بیمار نقص ایمنی را نشان می دهد.

تشخیص HPV

معمولاً در مورد زگیل تناسلی نیازی به شناسایی مواد ژنتیکی ویروس های HP نیست. استثناء کندیلوم های غول پیکر است: در اینجا تشخیص ویروس ها توسط بیولوژی مولکولی و شناسایی نوع ویروس مفید است.

آزمایش HPV (از جمله تایپ ویروس) نیز ممکن است برای کودکان مبتلا به زگیل در ناحیه تناسلی مفید باشد. به عنوان مثال، اگر HPV 2 به عنوان علت زگیل شناسایی شود، این نشان دهنده انتقال زگیل های پوستی معمولی به جای سوء استفاده جنسی به عنوان علت زگیل تناسلی است (این دومی معمولاً توسط HPV 6 یا 11 ایجاد می شود).

حذف سایر بیماری های مقاربتی

زگیل تناسلی خطر ابتلا به سایر بیماری های مقاربتی را افزایش می دهد. بنابراین، پزشک ممکن است بیماران را از نظر سیفلیس، سوزاک، HIV، کلامیدیا و هپاتیت B و C نیز غربالگری کند.

تمایز زگیل تناسلی از سایر تغییرات پوستی

مرض	پروژه های ما
کندیلوماتا لاتا
التهاب فولیکول مو (فولیکولیت)
زگیل دل (Mollusca contagiosa)
زگیل سبورئیک
فیبروم های نرم
غدد چربی آزاد
ماریسک
Hirsuties papillaris vulvae (زن) هیرسوتیس پاپیلاریس آلت تناسلی (مرد)
لیکن نیتیدوس

علاوه بر این، پزشک باید زگیل تناسلی را از تغییرات بدخیم احتمالی در پوست (ضایعات پیش سرطانی یا سرطانی) تشخیص دهد.

سیر بیماری و پیش آگهی

سیر بیماری در زگیل تناسلی متفاوت است. در برخی موارد، زگیل تناسلی بدون درمان خودبه‌خود پسرفت می‌کند. با این حال، گاهی اوقات در صورت عدم درمان، گسترش می یابند. گاهی اوقات آنها حتی به رشد بزرگ تبدیل می شوند که در این صورت علائم شدیدتری ایجاد می کنند. بنابراین، منطقی است که همیشه زگیل تناسلی را به طور مداوم درمان کنید - همچنین به این دلیل که آنها بسیار مسری هستند.

با تمام روش های درمانی، محرک HPV به ندرت به طور کامل از بین می رود. بنابراین، عود (عود) اغلب رخ می دهد.

بیماران HIV و افرادی که پیوند عضو دارند باید مراقبت ویژه ای داشته باشند. سیستم ایمنی آنها به شدت ضعیف شده است (پیوند اعضا با مصرف طولانی داروهای سرکوب کننده دفاعی، به اصطلاح سرکوب کننده های ایمنی). خطر تبدیل زگیل تناسلی به سرطان (به ویژه کارسینوم سلول سنگفرشی) به طور قابل توجهی افزایش می یابد.