تعریف
سندرم آسپرگر نوعی از است اوتیسم. این بیماری در پسران بیشتر از دختران است و معمولا بعد از چهار سالگی تشخیص داده می شود. سندرم آسپرگر با تعامل اجتماعی دشوار، مانند فقدان یا کاهش همدلی و عدم درک پیام های احساسی مانند دوستان، غمگینی، خشم یا رنجش مشخص می شود.
همچنین منجر به رفتارهای تکراری و اجباری می شود. مشخصه این امر، برای مثال، یک روال روزانه سخت، همیشه یکسان یا بازی کلیشه‌ای با مسیر عمل همیشه یکسان است. کودکان مبتلا به سندرم آسپرگر اغلب استعداد خاصی دارند.
آنها تسلط بالاتر از حد متوسط به این استعداد دارند و در انجام فعالیت های خود بسیار دقیق هستند. کودکان مبتلا به سندرم آسپرگر اغلب در مقایسه با همسالان خود دارای ضریب هوشی بالایی هستند. سندرم آسپرگر می تواند با سایر بیماری های روانی مرتبط باشد. اینها بیشتر شامل افسردگی، اختلالات اضطرابی و وسواسی جبری، اختلالات تیک یا اسکیزوفرنیا.
علل
با توجه به وضعیت فعلی علم، عوامل ژنتیکی در خط مقدم علل سندرم آسپرگر هستند، مانند سایر اشکال دیگر. اوتیسم. این بدان معناست که سندرم آسپرگر ارثی است. ثابت شده است که خواهر و برادر یک کودک مبتلا به سندرم آسپرگر خطر ابتلا به همان بیماری را افزایش می دهند.
همچنین می تواند از پدر یا مادر به ارث برسد. عوامل محیطی نیز مورد بحث قرار می گیرند، اگرچه نتایج قابل اعتمادی از مطالعات تا به امروز وجود ندارد. برای مدت طولانی این یک باور نادرست بود که اوریون واکسیناسیون علت بود اوتیسم.
این فرض مدتهاست که در مطالعات علمی رد شده است. پس هیچ ارتباطی وجود ندارد. در روش های تصویربرداری مانند MRI، مغز تغییرات ساختاری شایع تر بود.
تشخیص
تشخیص سندرم آسپرگر تشخیص طرد است. این بدان معناست که برای تشخیص باید سایر بیماری های روانی و اختلالات رشدی را حذف کرد. تشخیص بر اساس علائم بالینی انجام می شود.
یک معیار مهم تشخیصی سن کودک است. سندرم آسپرگر پس از چهار سالگی تشخیص داده می شود. اگر کودک قبل از این زمان ناهنجاری هایی را نشان دهد، معمولاً نوعی زودرس است کودکی اوتیسم، اما با علائم متفاوت از سندرم آسپرگر.
نشانگان آسپرگر با استعداد بالاتر از حد متوسط برای زبان مناسب با سن کودک مشخص می شود و در گفتگو با یک پزشک یا روانشناس آشکار می شود. عدم همدلی و درک نادرست از احساسات دیگران را می توان در زندگی روزمره هنگام برخورد با افراد دیگر تشخیص داد و همچنین می تواند به اصطلاح با آزمایش چهره تشخیص داده شود. این تشخیص احساسات بر روی تصاویر است. دست و پا چلفتی حرکتی و مهارت های حرکتی درشت را می توان با آزمایش های خاص تشخیص داد هماهنگی و تحرک
