اپیتلیوم پوست
پوست (اپیدرم) توسط یک سنگفرشی قرنیزه چند لایه از خارج جدا می شود اپیتلیوم. این محافظت مکانیکی را فراهم می کند ، مانع نفوذ می شود باکتری و از خشک شدن بدن جلوگیری می کند. به آن سنگفرشی گفته می شود اپیتلیوم زیرا بالاترین لایه سلول از سلولهای مسطح تشکیل شده است.
از آنجا که این سلول ها به طور مداوم می میرند ، به فلس های شاخی تبدیل می شوند و بریده می شوند ، به آن قرنیزه می گویند بنابراین بالاترین لایه لایه شاخی (لایه شاخی) است که در سلولهای آن هیچ هسته ای یافت نمی شود ، زیرا سلول ها از قبل مرده اند. لایه lucidum ، لایه granulosum و لایه spinosum به داخل بدن متصل می شوند.
دومی با درهم آمیختگی شدید سلول ها در بین خود مشخص می شود. بازسازی سلول ها در لایه بازال انجام می شود. سلولهای پایه واقع شده در آنجا بر روی غشا bas پایه قرار دارند ، می توانند تقسیم شوند و بنابراین سلولهای جدیدی برای لایه های پوستی بالا ایجاد می شوند.
اپیتلیوم ریه
بخشهای مختلف ریه توسط اپیتلیاهای مختلف پوشانده شده اند. مجاری هوایی فوقانی ، یعنی نای و نایژه های بزرگتر ، توسط مژه چند ردیفی پوشانده می شود اپیتلیوم. از آنجا که این قسمت بزرگی از مجاری تنفسی را تحت تأثیر قرار می دهد ، به این عمل اپیتلیوم تنفسی نیز گفته می شود.
چند ردیفی به این معنی است که تمام سلولهای اپیتلیوم با غشای پایه در تماس هستند ، اما همه آنها به سطح نمی رسند. این اپیتلیوم مژه دار نامیده می شود زیرا سلولهایی که به سطح می رسند دارای برجستگی های کوچک متعددی هستند که در طول حرکت می کنند تنفس و عمدتا برای جذب استفاده می شوند. لوله های کوچکتر برونش توسط یک اپیتلیوم مژه دار یک ردیف پوشانده شده اند ، که دیگر استوانه ای نیست بلکه مکعبی است ، یعنی صاف تر
در آلوئول ریوی خودشان ، یک اپیتلیوم مسطح وجود دارد که امکان تبادل گازها را بین هوای تنفسی و ما فراهم می کند خون بدون هیچ مشکلی. سلولهای اپیتلیال آلوئولها را می توان به دو نوع تقسیم کرد. سلولهای اپیتلیال آلوئول نوع 1 که مسئول تبادل گاز و سلولهای اپیتلیال آلوئول نوع 2 هستند که سورفاکتانت تولید می کنند. سورفاکتانت وظیفه جلوگیری از ریزش آلوئول را بر عهده دارد.
