تعریف و خصوصیات
تجویز یا استفاده از یک دارو به استفاده از آن در بدن اشاره دارد. فرم های دوز (فرم های دارویی) که برای این منظور استفاده می شود از مواد م activeثر و مواد کمکی تشکیل شده است. از جمله این موارد ، قرص, کپسول, راه حل, شربت، مواد تزریقی ، کرم ها, پماد, قطره چشم, قطره گوش، و شیاف. مواد مخدر می تواند مایع ، نیمه جامد ، جامد و گازی باشد. آنها با استفاده از روشهای مختلف کاربردی استفاده می شوند ، که اصطلاحات فنی مشخصی برای آنها ایجاد شده است:
- عضلانی: درون عضله ، مثلاً واکسن.
- داخل وریدی: به الف رگ، به عنوان مثال، تزریق, تزریق.
- بینی ، داخل بینی: به داخل حفره بینی، به عنوان مثال اسپری های بینی.
- دهان ، دهان ، روده: از طریق دهان به دستگاه گوارش، معمولاً با جذب، به عنوان مثال ، قرص ها
- به صورت تصادفی: دور زدن دستگاه گوارش، به عنوان مثال، تزریق.
- رکتال: به داخل رکتوم، به عنوان مثال شیاف.
- زیرپوستی: به داخل بافت زیرپوستی ، مثلاً انسولین.
- زیرزبانی: زیر زبان وارد جریان خون ، به عنوان مثال زیرزبانی قرص.
- ترانسدرمال: از طریق پوست به جریان خون وارد شوید ، به عنوان مثال وصله های پوستی.
در کاربردهای موضعی ، ماده فعال به صورت محلی تجویز می شود ، به عنوان مثال ، با کرم یا قطره چشم. این بر خلاف کاربرد سیستمیک است که در آن کل ارگانیسم در معرض دارو قرار می گیرد. بنابراین ، به عنوان مثال ، هنگامی که یک قرص گرفته می شود یا به آن تزریق می شود رگ. به طور کلی ، تجویز موضعی بهتر تحمل می شود و کمتر است عوارض جانبی انتظار می رود دارویی که به صورت محلی استفاده می شود نیز ممکن است تحت شرایط خاص عوارض سیستمیک و عوارض جانبی ایجاد کند. به عنوان مثال میگرن دارو سوماتریپتان به صورت a نیز اداره می شود اسپری بینی. به سرعت از طریق جریان خون به جریان خون منتقل می شود مخاط بینی. فرم های دوز در متفاوت است شروع عمل به دلیل نرخ های مختلف جذب. در حالی که این دارو در گردش طی چند دقیقه با تزریق ، مسیر دهان بین 30 دقیقه تا 2 ساعت طول می کشد تا به حداکثر پلاسما برسد غلظت.