فسفولیپیدها ، که فسفاتیدها نیز نامیده می شوند ، در هر سلول از بدن انسان وجود دارد و از خانواده لیپیدهای غشایی هستند. آنها جز the اصلی لایه دو لایه لیپیدی یک غشای زیستی را تشکیل می دهند ، مانند غشای سلولی. در غشای میلین سلولهای شوان ، که آکسون سلولهای عصبی را احاطه کرده اند ، محتوای فسفولیپید به ویژه زیاد است. مقدار آن تقریباً 80٪ است. فسفولیپیدها دو قطبی هستند لیپیدها، یعنی ، آنها از یک آب دوست تشکیل شده اند سر و دو دم هیدروکربن آبگریز. فسفاتیدها از تشکیل می شوند اسیدهای چرب و اسیدهای فسفریک ، که از یک طرف با استریزه می شوند الکل گلیسرول یا اسفنگوزین و از طرف دیگر با نیتروژن- حاوی گروههای فعال کولین ، اتانولامین ، سرین یا اینوزیتول. فسفوگلیسیریدها یا گلیسروفسفولیپیدها که سه ظرفیتی دارند الکل گلیسرول به عنوان یک بلوک سازنده ، در طبیعت گسترده ترین هستند. رایج ترین فسفولیپیدها در غشای سلولی وجود دارد:
- فسفاتیدیل کولین - لسیتین، رایانه شخصی
- فسفاتیدیل سرین (PS)
- فسفاتیدیل اتانولامین (PE)
- اسفنگومیلین (SM)
فسفاتیدیل سرین منحصراً در لایه داخلی آن یافت می شود غشای سلولی - سمت سیتوپلاسمی - در حالی که اسفنگومیلین بیشتر در لایه خارجی غشاom وجود دارد - طرف اگزوپلاسمی. فسفاتیدیل-کولین و فسفاتیدیل اتانول آمین در هر دو لایه غشا غنی شده ، اما در غلظت های مختلف. PC عمدتاً جز a سمت اگزوپلاسمي است ، در حاليکه PE عمدتا به سمت سيتوپلاسمي قسمت غشای سلولی. نیاز فسفولیپیدها توسط خود بدن تولید می شود یا از طریق غذا دریافت می شود و پس از سنتز خود به سلولهای بدن عرضه می شود. محتوای فسفاتیدها در موجود زنده - از جمله گیاهان - به طور متفاوتی توزیع می شود. غلظت بالای فسفولیپید عمدتا در یافت می شود مغز استخوان (6.3 تا 10.8٪) ، مغز (3.7 تا 6.0٪) ، کبد (1.0 تا 4.9٪) ، و قلب (1.2 تا 3.4٪)
توابع
فسفولیپیدها خواص مختلفی از خود نشان می دهند. این تا حدی به دلیل اتهام مخالف آنها است سر گروه ها - فسفولیپیدها در غشا outer خارجی بار مثبت دارند ، در حالی که کسانی که در غشای داخلی هستند بار منفی یا خنثی هستند - و تا حدی به دلیل اسیدهای چربمقدار و ترکیب نسبی اسیدهای چرب در فسفولیپیدها ، که به مصرف رژیم غذایی بستگی دارد ، بسیار مهم است. به عنوان مثال ، نسبت بالایی از چربی اشباع نشده چند لایه اسیدها، مانند اسید آراشیدونیک (AA) و اسید ایکوزاپنتانوئیک (EPA) مهم است زیرا AA و EPA باعث ایجاد واسطه های مهم چربی می شوند - پروستاگلاندین ها PG2 ، PG3 - که از فسفولیپازها تولید می شوند. پروستاگلاندین ها نفوذ خون فشار، انعقاد خون، متابولیسم لیپوپروتئین ، فرآیندهای آلرژیک و التهابی و غیره. فسفولیپیدها خصوصیات عمومی خاصی را به غشای سلول اعطا می کنند. فسفولیپیدها ، همراه با سایر اجزای غشا ، مانند کلسترول, پروتئین ها و کربوهیدرات ها به شکل گلیکولیپیدها و گلیکوپروتئین ها در حرکت دائمی هستند و در نتیجه غشا biهای زیستی در حالت "مایع-بلور" قرار می گیرند. با حرکت کم و بیش فشرده اجزای غشا ، درجه سیالیت (جریان پذیری) متفاوت است. یکی از عوامل تعیین کننده ، ترکیب لیپیدی غشا است. چربی اشباع نشده بیشتر اسیدها در غشا ، نفوذپذیری بیشتری دارد آب. این میزان سیالیت را افزایش می دهد. این اثر به دلیل پیوندهای سیس دو برابر چربی اشباع نشده است اسیدها، که باعث "انقباض" دم اسیدهای چرب می شود و بنابراین "ساختار بلوری" مرتب شده غشا را مختل می کند. لایه دو لایه فسفولیپید غشای پلاسما عملکرد مانعی را اعمال می کند. این مانع برای جلوگیری از مخلوط شدن ترکیبات سلول با محیط خارج سلول به روشی بدون جهت ضروری است. در نتیجه ، وجود غشای پلاسما در جلوگیری از تجزیه متابولیسم سلولی و در نتیجه مرگ سلولی مهم است.
