بررسی اجمالی
- ورم ملتحمه چیست؟ التهاب عفونی یا غیر عفونی ملتحمه. اصطلاح پزشکی ملتحمه است.
- علل: عوامل عفونی (مانند باکتری ها، ویروس ها)، آلرژی ها، اجسام خارجی در چشم (به عنوان مثال گرد و غبار)، لنزهای تماسی آسیب دیده، اشعه ماوراء بنفش، بادکش ها، خستگی چشم و موارد دیگر.
- علائم شایع: قرمزی، آبریزش و چسبندگی چشم (به خصوص در صبح)، تورم پلک، ملتحمه متورم، سوزش و/یا خارش در چشم، احساس جسم خارجی در چشم.
- درمان: بسته به علت، به عنوان مثال. آنتی بیوتیک در صورت ورم ملتحمه باکتریایی (بیشتر به صورت قطره چشم)؛ در صورت ورم ملتحمه آلرژیک قطره های چشمی ضد حساسیت، در صورت لزوم قطره های چشمی حاوی کورتیزون. به طور کلی: در صورت امکان محرک ها را حذف یا اجتناب کنید.
- آیا ورم ملتحمه مسری است؟ ورم ملتحمه باکتریایی و ویروسی بسیار مسری هستند! به عنوان یک فرد مبتلا، به چشمان خود دست نزنید، از بهداشت دست خود اطمینان حاصل کنید و از حوله خود استفاده کنید.
معمولی برای ورم ملتحمه علائمی مانند:
- چشم قرمز و آبکی
- افزایش ترشحات (ترشح) از چشم و در نتیجه اغلب تاری دید و به خصوص در چشم چسبنده صبحگاهی
- پلک متورم، ملتحمه متورم (ملتحمه متورم شیشه ای به نظر می رسد)
- فتوفوبیا/حساسیت به تابش خیره کننده
- احساس جسم خارجی یا احساس فشار در چشم
- @ سوزش و/یا خارش در چشم
بسته به محرک ورم ملتحمه، ممکن است علائم خاصی وجود داشته باشد. مثال ها:
|
شکل ورم ملتحمه |
علائم خاص |
|
ملتحمه باکتریایی |
- ترشحات چشم به رنگ سفید، سبز یا زرد (چرکی) غلیظ است. - معمولاً از یک چشم شروع می شود و پس از چند روز به چشم دوم گسترش می یابد |
|
ملتحمه ویروسی |
- ترشح چشم نسبتاً آبکی (سروز) – غدد لنفاوی جلوی گوش گاهی متورم و دردناک می شوند - تحریک چشم آسیب دیده – معمولا از یک چشم شروع می شود و سپس به سرعت به چشم دوم سرایت می کند |
|
ملتحمه آلرژیک |
- خارش یا سوزش شدید چشم و همچنین ترشحات آبکی یا نخی در پیش زمینه وجود دارد. - هر دو چشم تحت تأثیر قرار گرفته است - ورم ملتحمه آلرژیک فصلی: علائم آلرژی اضافی مانند خارش، آبریزش بینی - کراتوکونژونکتیویت ورنالیس: علاوه بر این التهاب قرنیه، تا حدی با زخم های دردناک و باز قرنیه |
|
سایر اشکال ورم ملتحمه |
- ورم ملتحمه ناشی از اجسام خارجی مانند گرد و غبار یا دود در چشم: ناراحت کننده، احساس مالش در چشم – ورم ملتحمه ناشی از قرار گرفتن بیش از حد در معرض نور: علاوه بر حساسیت به نور، درد در چشم و سردرد نیز وجود دارد. |
ورم ملتحمه: درمان
همانند سایر بیماری های چشمی، در هر مورد با ورم ملتحمه نیز باید به چشم پزشک مراجعه کرد! بسته به علت ورم ملتحمه، او می تواند درمان مناسب را آغاز کند و بنابراین در صورت لزوم از آسیب دائمی چشم جلوگیری کند.
ملتحمه باکتریایی: درمان
در موارد خاصی از ورم ملتحمه باکتریایی، پزشک قرص های آنتی بیوتیک را به عنوان جایگزین یا علاوه بر آن تجویز می کند - برای مثال، در بیمارانی که عفونت باکتریایی در سایر قسمت های بدن به چشم ها سرایت کرده است، ضروری است. این می تواند به خصوص در مورد عفونت کلامیدیا یا عفونت گنوکوکی - دو بیماری مقاربتی شناخته شده - اتفاق بیفتد. در چنین مواردی، شریک جنسی نیز باید با آنتی بیوتیک درمان شود تا از ابتلای مجدد زوجین به یکدیگر جلوگیری شود.
حتی اگر قبل از این اتفاق علائم ورم ملتحمه بهبود یابد، حتما از آنتی بیوتیک ها تا زمانی که پزشک توصیه کرده است استفاده کنید. در غیر این صورت ممکن است برخی از باکتری ها در بدن باقی بمانند و پس از قطع درمان مجدداً تکثیر شوند و مجدداً باعث ورم ملتحمه شوند.
ورم ملتحمه ویروسی: درمان
در مقابل، درمان ورم ملتحمه ویروسی شامل اقدامات تسکین دهنده علائم مانند کمپرس سرد روی چشم است (نگاه کنید به: ورم ملتحمه – درمان های خانگی). قطره اشک مصنوعی در چشم نیز می تواند علائم را تسکین دهد.
در ورم ملتحمه ویروسی شدید، قطره های چشمی حاوی کورتیکواستروئیدها (قطره چشمی "کورتیزون") را می توان برای مدت کوتاهی برای کاهش التهاب استفاده کرد. با این حال، در دراز مدت، اینها برای درمان مناسب نیستند زیرا دفاع خود بدن را سرکوب می کنند. این می تواند بهبودی را به تاخیر بیاندازد و عفونت باکتریایی اضافی را افزایش دهد (سپس پزشک قطره های چشمی حاوی آنتی بیوتیک را تجویز می کند).
در صورت عفونت چشم با ویروس هرپس سیمپلکس، به هیچ عنوان نباید از قطره چشمی حاوی کورتیزون استفاده کرد، زیرا این امر می تواند عفونت را تشدید کند و منجر به عوارض جدی شود.
ورم ملتحمه آلرژیک: درمان
همانند ورم ملتحمه ویروسی، کمپرس سرد و جایگزین‌های اشک می‌توانند علائم ملتحمه آلرژیک را کاهش دهند.
قطره های چشمی حاوی آنتی هیستامین ها (عوامل ضد آلرژی) به همین منظور عمل می کنند: اغلب، بهبود کافی با داروهای بدون نسخه حاصل می شود. در غیر این صورت، پزشک می تواند قطره های چشمی آنتی هیستامین قوی تری تجویز کند. به طور متناوب یا اضافی، ممکن است قطره های چشمی حاوی NSAID های ضد التهابی و ضد درد (مانند کتورولاک) و/یا تثبیت کننده های ماست سل (مانند آزلاستین) را تجویز کند. دومی، مانند آنتی هیستامین ها، اثر ضد آلرژی دارد.
در موارد مداوم ورم ملتحمه آلرژیک، استفاده کوتاه مدت از قطره های چشمی حاوی کورتیزون ممکن است مفید باشد. با این حال، عفونت هرپس سیمپلکس چشم باید از قبل رد شود.
سایر اشکال ورم ملتحمه: درمان
چه اجسام خارجی، لنزهای تماسی، یا قرار گرفتن در معرض نور خورشید از علل ورم ملتحمه باشند، درمان همیشه شامل حذف یا اجتناب از محرک است. به عنوان مثال، اجسام خارجی یا مواد خورنده در چشم تا حد امکان سریع و کامل خارج می شوند، لنزهای تماسی برداشته می شوند و از اشعه ماوراء بنفش بیشتر جلوگیری می شود.
بسته به علت، اقدامات درمانی بیشتر ممکن است مفید باشد. به عنوان مثال، در مورد ورم ملتحمه به دلیل خشکی چشم، جایگزین های اشک (مانند اسید هیالورونیک) می تواند علائم را کاهش دهد. آنها چشم را مرطوب می کنند و آن را مرطوب نگه می دارند. قطره های چشمی با اسید هیالورونیک رطوبت بیشتری را فراهم می کند، زیرا این ماده آب را به هم متصل می کند.
درمان های خانگی برای ورم ملتحمه
به عنوان مثال، می توانید کمپرس خنک را روی چشم های بسته قرار دهید، مانند پد کوارکی سرد. می تواند در برابر خارش و سوزش چشم کمک کند و همچنین اثر ضد احتقان و ضد التهابی دارد. بسیاری از افراد نیز از گیاهان دارویی خاصی برای کمپرس چشم استفاده می کنند. به عنوان مثال، ابرییت و گل همیشه بهار به دلیل خواص ضد التهابی خود ارزشمند هستند.
قبل از استفاده از درمان های خانگی، ابتدا باید به چشم پزشک مراجعه کنید تا بتواند علت و شدت ورم ملتحمه را مشخص کند و هر گونه داروی لازم را برای شما تجویز کند. در غیر این صورت، ممکن است در خطر آسیب بدتری به چشم خود باشید!
در مقاله ورم ملتحمه – درمان های خانگی می توانید در مورد درمان های خانگی ورم ملتحمه و نحوه استفاده از آن ها بیشتر بخوانید.
درمان های خانگی محدودیت هایی دارد. اگر علائم در مدت زمان طولانی‌تری ادامه یافت، بهتر نشد و یا حتی بدتر نشد، همیشه باید با پزشک مشورت کنید.
تحریک انواع مختلف می تواند منجر به ورم ملتحمه شود. پزشکان بین دو گروه تمایز قائل می شوند:
- ورم ملتحمه عفونی: این بیماری توسط باکتری ها، ویروس ها، قارچ ها یا انگل ها ایجاد می شود. این شکل از ورم ملتحمه مسری است.
- ورم ملتحمه غیر عفونی: این شامل تمام موارد ورم ملتحمه می شود که توسط عوامل بیماری زا ایجاد نمی شوند، به عنوان مثال، آلرژی یا محرک های مکانیکی ایجاد می شوند.
در زیر اطلاعات دقیق تری در مورد ایجاد اشکال اصلی ملتحمه خواهید یافت.
ملتحمه باکتریایی
شایع ترین محرک های ملتحمه باکتریایی عبارتند از:
- استافیلوکوکوس اورئوس
- استرپتوکوک پنومونیه
- گونه های هموفیلوس
یکی دیگر از علل باکتریایی ملتحمه ملتهب می تواند باکتری از نوع نایسریا گونوره ("گونوکوک") باشد. سپس ورم ملتحمه گنوکوکی است.
عفونت با کلامیدیا و گنوکوک اغلب به صورت بیماری مقاربتی (در مورد گنوکوکی به نام سوزاک یا سوزاک) ظاهر می شود. انتقال میکروب‌ها به چشم‌ها - چه چشم‌های فرد آلوده یا چشم‌های فرد دیگر - ممکن است، به عنوان مثال، در صورت عدم رعایت بهداشت دست یا از طریق حوله (مشترک).
علاوه بر این، زنان باردار آلوده به گونوکوک و/یا کلامیدیا در ناحیه تناسلی می توانند میکروب ها را در حین تولد، در طی عبور از کانال تولد آلوده به نوزاد منتقل کنند. در نتیجه، ممکن است ورم ملتحمه در نوزاد ایجاد شود که به آن ورم ملتحمه نوزادی (یا چشم نوزادان) می‌گویند.
ملتحمه ویروسی
ورم ملتحمه ویروسی حاد است. گاهی اوقات در شرایط سرماخوردگی رخ می دهد - که توسط ویروس های سرماخوردگی (مانند راینوویروس ها) ایجاد می شود. پاتوژن ها همچنین می توانند به ملتحمه چشم در سایر بیماری های ویروسی که کل بدن را تحت تاثیر قرار می دهند (سیستمیک) مانند سرخک، اوریون، سرخجه و ویروس های آبله مرغان گسترش یابد.
با این حال، گاهی اوقات، عفونت ویروسی به چشم محدود می شود (یعنی بقیه بدن را نیز تحت تأثیر قرار نمی دهد). چنین ورم ملتحمه ویروسی موضعی معمولاً توسط آدنوویروس ها ایجاد می شود که انواع مختلفی از آنها وجود دارد (سروتیپ). اغلب، انواع 5، 8، 11، 13، 19 و 37 مسئول ملتحمه آدنوویروسی هستند. اغلب شدید است. در حدود یک چهارم موارد، التهاب قرنیه (کراتیت) نیز ایجاد می شود. چنین التهاب همزمان قرنیه و ملتحمه ناشی از آدنوویروس ها اپیدمی کراتوکونژونکتیویت نامیده می شود.
علت کمتر شایع ملتحمه ویروسی، انتروویروس ها هستند. ورم ملتحمه هموراژیک حاد در این مورد ایجاد می شود. با خونریزی زیر ملتحمه همراه است و در آفریقا و آسیا رخ می دهد.
ورم ملتحمه ناشی از قارچ یا انگل
عفونت های قارچی به ندرت علت ملتحمه هستند. چنین ورم ملتحمه قارچی می تواند به عنوان مثال توسط قارچ های Candida یا Microsporum یا کپک های جنس Aspergillus ایجاد شود.
همچنین به ندرت، آلودگی توسط انگل ها منجر به ملتهب ملتحمه می شود. این می تواند، برای مثال، با Loa Loa - نوعی بیماری کرم نخی (فیلاریازیس) اتفاق بیفتد. ورم ملتحمه همچنین می تواند به عنوان بخشی از عفونت با لیشمانیا (لیشمانیوز) یا تریپانوزوم ایجاد شود.
ملتحمه آلرژیک
ورم ملتحمه آلرژیک یک واکنش آلرژیک نوع I (نوع فوری) است. این بدان معنی است که واکنش های حساسیت (خارش چشم، اشک ریزش و غیره) در عرض چند دقیقه یا حتی چند ثانیه پس از تماس با آلرژن خاص رخ می دهد. سه نوع بیماری متمایز می شود:
ورم ملتحمه آلرژیک فصلی
به آن ورم ملتحمه تب یونجه نیز گفته می شود. محرک های این شکل از ملتحمه، هاگ های کپک یا گرده های درختان، علف ها یا سایر گیاهان هستند که از طریق هوا وارد چشم می شوند. بسته به چرخه زندگی گیاه مورد نظر، ورم ملتحمه آلرژیک فصلی عمدتاً در بهار، اواخر تابستان یا اوایل پاییز قابل توجه است.
ملتحمه آتوپیک
کراتوکونژونکتیویت ورنالیس
این التهاب ترکیبی قرنیه و ملتحمه به احتمال زیاد منشأ آلرژیک دارد و معمولاً در بهار رخ می دهد. در پاییز و زمستان علائم کاهش می یابد. این بیماری بیشتر کودکان و نوجوانان پسر بین 20 تا XNUMX سال که اگزما، آسم یا آلرژی فصلی دارند را مبتلا می کند.
سایر اشکال ورم ملتحمه
علاوه بر محرک های آلرژی، علل احتمالی دیگری نیز برای ورم ملتحمه غیر عفونی وجود دارد:
به عنوان مثال، تحریک چشم توسط محرک های شیمیایی، فیزیکی، حرارتی یا تشعشع اغلب پشت آن است، مانند سوختگی شیمیایی یا سوختگی چشم، آرایش، گرد و غبار، دود، باد، باد، باد، سرما، نور UV (خورشید ، سولاریوم) و جوشکاری. لنزهای تماسی که بیش از حد طولانی استفاده می شوند یا آسیب دیده اند، و همچنین فشار چشم (به عنوان مثال کار نزدیک متمرکز یا کمبود خواب) نیز می توانند ملتحمه ملتحمه را به حدی تحریک کنند که ملتهب شود.
- کار طولانی صفحه (با چشمک زدن نادر).
- اختلالات هورمونی یا متابولیک، به عنوان مثال. در دوران بارداری، استروژن درمانی (مانند یائسگی)، دیابت یا اختلالات تیروئید
- برخی بیماری های چشمی مانند اختلال در عملکرد غدد میبومین (غدد چربی در پلک)، اختلالات غدد اشکی یا اکتروپیون (چرخش پلک به بیرون)
- برخی بیماری های دیگر مانند سندرم شوگرن، آرتریت روماتوئید، آکنه، روزاسه
- داروهایی مانند اسید استیل سالیسیلیک (ASA)، بتا بلوکرها یا داروهای ضد بارداری هورمونی که تخمک گذاری را سرکوب می کنند (مهار کننده تخمک گذاری)
فرآیندهای پاتولوژیک مجاور مانند تومور بدخیم غدد میبومین (کارسینوم غدد میبومین) نیز می تواند منجر به ورم ملتحمه شود.
آیا ورم ملتحمه مسری است؟
کنژنکتیویت ویروسی یا باکتریایی بسیار مسری است. با رعایت نکات زیر می توانید خطر عفونت را کاهش دهید:
- شستن دست ها: شستن مکرر و مناسب دست ها و ضدعفونی کردن دست ها تعداد میکروب ها را روی انگشتان شما کاهش می دهد.
- حوله خودتان: از حوله خودتان یا حتی بهتر از آن از حوله های یکبار مصرف که مستقیماً پس از استفاده دور ریخته اید، استفاده کنید. این کار سایر اعضای خانواده را از ابتلا به ورم ملتحمه محافظت می کند.
- بدون دست دادن: حتی اگر ناخوشایند به نظر می رسد - در صورت ابتلا به ورم ملتحمه از دست دادن خودداری کنید. حتی اگر از آن اجتناب کنید - ناخودآگاه اغلب چشمان خود را می گیرید تا انتقال میکروب از طریق دست ها به سرعت اتفاق بیفتد.
- قطره چشمی را به اشتراک نگذارید: اگر از قطره چشمی (هر قطره چشمی) استفاده می کنید - آن را با افراد دیگر به اشتراک نگذارید.
ورم ملتحمه: معاینه و تشخیص
پس از آن معاینات چشمی انجام می شود: با استفاده از یک معاینه لامپ شکاف، پزشک می تواند قسمت جلوی چشم را از نظر علائم ورم ملتحمه (احتمالاً با درگیری قرنیه = کراتوکونژونکتیویت) معاینه کند.
تا زدن دقیق پلک ها می تواند التهاب را آشکار کند - این باعث می شود که علائم معمولی در داخل پلک ها باقی بماند. اجسام خارجی کوچکی که ممکن است در چشم وجود داشته باشند نیز اغلب از این طریق قابل کشف هستند. برای بیماران، این معاینه به ندرت واقعا ناخوشایند است.
بسته به علت مشکوک، ممکن است معاینات بیشتر برای روشن شدن لازم باشد. به عنوان مثال، اگر مشکوک به اختلالات خیس شدن باشد، آزمایش شیرمر می تواند کمک کند. ترشح اشک با یک نوار کاغذ صافی در کیسه ملتحمه مشخص می شود.
یک سواب از ملتحمه می‌تواند نشان دهد که آیا و – اگر چنین است – کدام پاتوژن‌ها علت یک ملتحمه عفونی هستند یا خیر.
ورم ملتحمه: دوره و پیش آگهی
ورم ملتحمه عفونی معمولاً بدون عواقب بهبود می یابد - و اغلب نیازی به دارو نیست. با این حال، در برخی از عفونت‌ها – به‌ویژه آن‌هایی که با باکتری‌های خاص دارند – التهاب می‌تواند برای مدت طولانی ادامه داشته باشد (احتمالاً مزمن شود) یا در صورت عدم درمان، عوارضی ایجاد کند.
به عنوان مثال، ورم ملتحمه کلامیدیایی می‌تواند به‌اصطلاح تراخم، به‌ویژه در شرایط بهداشتی نامناسب ایجاد شود و ممکن است منجر به اسکار پیشرونده ملتحمه شود. این می تواند بینایی را تا نابینایی محدود کند! در واقع، تراخم شایع ترین علت نابینایی اکتسابی در سراسر جهان است.
در مورد کنژنکتیویت گنوکوکی نیز درمان زودهنگام بسیار مهم است. در غیر این صورت، در صورت درگیر شدن قرنیه، خطر اختلال بینایی و حتی نابینایی وجود دارد.
در مورد ورم ملتحمه غیر عفونی، پیش آگهی تا حد زیادی به این بستگی دارد که آیا و چگونه می توان محرک را از بین برد یا از آن اجتناب کرد (به عنوان مثال، در مورد ملتحمه آلرژیک یا مرتبط با جسم خارجی). در مورد ورم ملتحمه ناشی از آسیب (مانند سوختگی یا سوختگی شیمیایی)، شدت آسیب چشم نیز نقش دارد.
