علل
تا حد زیادی شایعترین علت یک شکستگی شعاع دیستال افتادن روی بازوی کشیده است. بازو به طور غریزی کشیده شده است تا سقوط را جذب کند و از وقوع بدتر جلوگیری کند. نتیجه شکستگی شکستگی کششی نامیده می شود (شکستگی کولس نیز نامیده می شود).
با این حال، شکستگی همچنین می تواند ناشی از افتادن بر روی دست خم شود - در این حالت به آن شکستگی خمشی (شکستگی اسمیت) گفته می شود. به خصوص در بیماران مسن ، زمین خوردن باعث شکستگی شعاع دیستال می شود تراکم استخوان اغلب تحت تأثیر قرار می گیرد پوکی استخوان و در نتیجه بیشتر در معرض شکستگی است. در این بیماران حتی یک ضربه جزئی نیز کافی است که منجر به a شود شکستگی که منجر به شکستگی در بیماران سالم نمی شود.
دومین گروه شایع بیماران بعد از بیماران مسن ، بیماران جوانتر از پنج تا هجده سال هستند. در این بیماران ، حوادث ورزشی معمولاً منجر به a شکستگی شعاع دیستال. حوادث رانندگی همچنین می تواند منجر به الف ساعد شکست، شکستگی.
امکانات عیب شناسی
این تشخیص معمولاً از ترکیبی از مصاحبه بیمار تشکیل شده است که در آن بیمار علائم و تصادف خود را بررسی می کند ، معاینه بازو و نتیجه اشعه ایکس معاینه بازو. فقط اشعه ایکس معاینه می تواند به طور قطعی نتیجه بگیرد که الف شکستگی شعاع دیستال رخ داده است - مشاوره و معاینه بیمار کافی نیست. در طی معاینه ، که معمولاً فقط به میزان محدودی به دلیل وجود بیمار امکان پذیر است درد، پزشک به بازوی بد حالت ، حرکات محدود و همچنین حسی و اختلالات گردش خون از دست در موارد استثنایی ، وقتی پزشک مشکوک است که هنوز رباط های اطراف یا سایر ساختارها آسیب می بینند ، معاینه تصویربرداری تشدید مغناطیسی (MRI) انجام می شود. بندرت ، در صورت شک به چندین شکستگی ، اسکن توموگرافی کامپیوتری (CT) نیز انجام می شود.
درد
همانطور که در مورد شکستگی معمول است ، درد در شکستگی های شعاع دیستال نیز تجربه می شود. این به دلیل این واقعیت است که در یک شکستگی ، ناحیه ریز استخوان ریز - پریوستوم - توسط بافت زیرین استخوان سوراخ می شود. با این حال، پریوستوم با رشته های عصبی کوچک که بلافاصله ارسال می شوند ، بسیار پراکنده است درد انگیزه ها به مغز هنگام تحریک
زمینه این زیست شناسی تکاملی است: شکستگی حتی در زمان های اولیه نیز باید در امان بماند و تحت هیچ شرایطی مجاز به تحمل فشار بیشتر نیست ، زیرا در غیر این صورت خون عروق یا مجاری عصبی نیز ممکن است تحت تأثیر قرار بگیرند. فقط بعد از هفته ها ، هنگامی که شکستگی بهبود یافت ، درد فروکش می کند ، زیرا آسیب به ساختارهای اطراف دیگر بعید است. در پزشکی امروز ، داروهای ضد درد البته می تواند برای تسکین درد تجویز شود ، به طوری که بیمار بدون درد باشد. با این حال ، این یک "صلح فریبکارانه" است ، زیرا مشکل اساسی البته هنوز برطرف نشده است.
درد درمانی تنها در صورتی معنا پیدا می کند که شکستگی بی حرکت باشد و با جراحی یا محافظه کارانه درمان شود. درد - به همان اندازه که ممکن است آزاردهنده باشد - همچنین منطقی است ، زیرا به بدن نشان می دهد که از قسمت بدن آسیب دیده امان می گذارد. از قبل بالینی به صورت رایگان در دسترس است داروهای ضد درد (از نظر پزشکی: مسکن ها) مسکن های گروه NSAID هستند ، مانند ایبوپروفن و پاراستامول.
در موارد حاد ، پزشک اورژانس می تواند از قدرت کم تا زیاد نیز استفاده کند مخدرها. سپس این موارد به صورت داخل وریدی تجویز می شوند و درد را خیلی سریع از بین می برند. مسکن ها همچنین معمولاً برای درمان پیگیری تجویز می شوند.
هر چند اسپرین، مانند ایبوپروفن، متعلق به کلاس NSAID است ، همچنین مایع سازی می کند خون، که برای هر جراح یک کابوس است. آسیب های عروقی اکنون فقط با هزینه زیاد در حین جراحی قابل پرستاری هستند. بنابراین ، دولت از اسپرین (به طور کلی از استیل-سالیسیلیک اسید) باید به طور پیش بالینی اجتناب شود.
