عملکرد مفصل بالای مچ پا
قسمت بالایی مچ پا مفصل یک مفصل لولای خالص است ، بنابراین فقط یک محور حرکت با دو حرکت ممکن وجود دارد: شروع از موقعیت خنثی صفر اتصال (یعنی پا صاف روی زمین قرار می گیرد) ، کشش پشتی تا حداکثر 30 درجه و خم شدن کف پا تا حداکثر 50 درجه امکان پذیر است. در امتداد پشتی ، قسمت جلویی سطح مفصلی تحتانی ، تروخلیا تالی ، محکم در چنگال ملاقه قرار می گیرد ، زیرا عرض آن در قسمت جلویی کاملاً در چنگال ملاقه قرار می گیرد. از آنجایی که در قسمت عقب ، یعنی در جلو ، 4/5 میلی متر باریک تر است ، این بدان معنی است که چنگال ملاقه در مورد خم شدن کف پا بیش از حد گسترده است تا تالخال. این توضیح می دهد که چرا پاها در حالت چمباتمه پایدارتر است (به عنوان مثال هنگام اسکی در سرازیری) ، در حالی که پا ناپایدارتر است و بنابراین در هنگام راه رفتن در سراشیبی یا حتی هنگام نوک پا کردن یا بالا رفتن از پله ها مستعد آسیب دیدگی است. به همین دلیل آسیب دیدگی رباط به بالایی مچ پا مفصل ناشی از پیچ خوردگی بیشتر در شرایطی اتفاق می افتد که پا در حال حاضر به صورت گیاهی منحرف شود.
- پسوند پشتی (ارتفاع) و
- خم شدن کف پا (خم شدن) پا.
مورد بالینی
شایع ترین مچ پا آسیب به اصطلاح است فتنه یا ضربه وارونگی از مفصل بالای مچ پا. در این حالت پا به سمت داخل خم می شود که منجر به کشش بیش از حد و احتمالاً پارگی (پارگی) رباط های خارجی می شود. چنین صدمه ای می تواند همراه باشد با شکستگی از ملاقه جانبی ، پایین ترین قسمت استخوان فیبولا.
