درمان | آنفولانزای مرغی

درمان

حتی سو susp ظن پرندگان آنفولانزا عفونت برای توجیه جداسازی بیمار مبتلا کافی است. فقط به این ترتیب می توان از شیوع و انتقال پاتوژن ویروسی به افراد دیگر جلوگیری کرد. درمان واقعی پرندگان آنفولانزا کاملاً دشوار است ، زیرا بیشتر داروهای شناخته شده که مستقیماً علیه پرندگان هستند ویروس آنفولانزا (به اصطلاح "داروهای ضد ویروسی") فقط در مدت کوتاهی پس از عفونت م effectiveثر هستند.

به خصوص بازدارنده های نورآمینیداز که به سطح برخورد می کنند پروتئین ها از پرندگان آنفولانزا ویروس اثر خوبی نشان داده است. بیشترین داروهای تجویز شده در این زمینه عبارتند از: zanamivir و oseltamivir. اثر این داروها بر اساس مهار انتشار ویروس در بدن میزبان است.

با این حال ، هنگامی که عوامل بیماری زای ویروسی وارد سلول های بدن می شوند ، دیگر نمی توان کارایی آن را اثبات کرد. در چنین مواردی ، درمان آنفولانزای مرغی فقط می تواند علامتی باشد. این بدان معنی است که فقط علائم بیمار مبتلا کاهش می یابد.

خود ویروس باید توسط بدن خود مبارزه کند سیستم ایمنی بدن. از جمله مهمترین اقدامات در درمان علامتی آنفلوانزای مرغی ، هیچ یک از این دو مورد نیست درد تسکین ، و نه برای کاهش تب در کودکان داروهای حاوی استیل سالیسیلیک اسید (اسپرین) ممکن است استفاده شود. دلیل این امر این است که اسپرین می تواند یک بیماری تهدید کننده زندگی ، سندرم ری ، در ارتباط با پرندگان ایجاد کند ویروس آنفولانزا.

این بیماری اختلال در است مغز که تقریباً سه تا پنج روز پس از ظهور اولین علائم آنفلوانزای مرغی مشاهده می شود. دلیل توسعه سندرم ری پس از مصرف داروی حاوی استیل سالیسیلیک در کودکان مبتلا به آنفلوانزای مرغی ، نقص در عملکرد کوچکترین سلول ها است (میتوکندری) این سوun عملکردها عمدتا بر میتوکندری از کبد، عضلات اسکلتی و مغز.

در نتیجه تغییرات ساختاری ، تأمین انرژی سلولهای آسیب دیده تقریباً به حالت سکون در می آید. همانطور که آنفلوآنزای مرغی پیشرفت می کند ، پاتوژن های باکتریایی می توانند به ریه ها حمله کرده و منجر به ایجاد ذات الریه. خطر ایجاد یک همراه ذات الریه به ویژه در بیماران مبتلا به آنفولانزای مرغی زیاد است زیرا سیستم ایمنی بدن از افراد آسیب دیده در حال حاضر به شدت ضعیف شده است. بنابراین ، اگر همراه باشد ذات الریه اتفاق می افتد ، همچنین باید به طور خاص درمان شود. در این زمینه، آنتی بیوتیک ها از کلاس های مهار کننده های بتا لاکتاماز ، سفالوسپورین ها و ماکرولیدها به طور عمده استفاده می شود

• مایعات داخل وریدی (از طریق ورید)
• تجویز اکسیژن
• داروهای تب بر مانند پاراستامول یا ایبوپروفن
• مسکن درد