میتوکندری

تعریف

هر سلول بدن واحدهای عملکردی خاصی دارد که اصطلاحاً به آن اندامک سلول گفته می شود. آنها اندام های کوچک سلول هستند و مانند اندام های بزرگ ، حوزه های مسئولیت را به آنها اختصاص داده اند. میتوکندری و ریبوزومها متعلق به اندامکهای سلول هستند.

عملکرد اندامک های سلول متفاوت است. برخی مصالح ساختمانی تولید می کنند ، برخی دیگر نظم را فراهم می کنند و "زباله ها" را تمیز می کنند. میتوکندری مسئول تأمین انرژی است. سالهاست که آنها به عنوان "نیروگاههای سلول" شناخته می شوند.

آنها تمام اجزای لازم برای تولید انرژی را به منظور تولید تأمین کنندگان انرژی بیولوژیکی برای همه فرآیندها از طریق به اصطلاح تنفس سلول گرد هم می آورند. هر سلول بدن به طور متوسط ​​1000 تا 2000 میتوکندری منفرد دارد که تقریباً یک چهارم کل سلول را تشکیل می دهد. هرچه انرژی سلول برای کار خود بیشتر باشد ، میتوکندری بیشتری نیز دارد. به همین دلیل سلول های عصبی و حسی ، عضلانی و قلب سلولهای عضلانی از جمله سلولهایی هستند که از نظر میتوکندری غنی تر از سلولهای دیگر هستند ، زیرا فرآیندهای آنها تقریباً به طور دائمی انجام می شود و بسیار انرژی بر است.

ساختار میتوکندری

ساختار میتوکندری در مقایسه با سایر اندامک های سلول کاملاً پیچیده است. اندازه آنها در حدود 0.5 میکرومتر است ، اما همچنین می تواند بزرگتر شود. میتوکندری دارای دو پوسته است که اصطلاحاً غشای خارجی و داخلی است.

اندازه غشا در حدود 5-7 نانومتر است. این غشاها متفاوت است. مورد بیرونی مانند کپسول بیضی شکل است و به دلیل منافذ زیادی که دارد برای مواد نفوذ پذیر است.

از طرف دیگر ، درونی مانعی ایجاد می کند ، اما می تواند مواد را از طریق مجاری خاص به داخل و خارج منتقل کند. ویژگی خاص دیگر غشای داخلی در مقایسه با غشای خارجی تا شدن آن است ، که از بیرون آمدن غشای داخلی در داخل میتوکندری در تورفتگی های باریک و بیشمار اطمینان حاصل می کند. این باعث می شود سطح غشا membrane داخلی به طور قابل توجهی بزرگتر از غشا outer خارجی باشد. این ساختار فضاهای مختلفی را در درون میتوکندری ایجاد می کند که برای مراحل مختلف تولید انرژی از جمله غشا outer خارجی ، فضای بین غشاها از جمله تورفتگی ها (اصطلاحاً Christae) ، غشای داخلی و فضای درون غشای داخلی مهم است. (به اصطلاح ماتریس ، فقط توسط غشای داخلی احاطه شده است).