تعریف
مخفف HDL مخفف High Density Lipoprotein است که به معنی "لیپوپروتئین با چگالی بالا" است. لیپوپروتئین ها موادی هستند که از لیپیدها (چربی ها) و تشکیل شده اند پروتئین ها. از آنجا که اینها توپی را تشکیل می دهند خون، آنها می توانند مواد مختلفی را حمل کنند.
در داخل کره ، اجزای آبگریز (یعنی نامحلول در آب) HDL به سمت داخل اشاره می کنند ، در حالی که اجزای آب دوست (محلول در آب) پاکت را تشکیل می دهند. به این ترتیب ، لیپوپروتئین ها می توانند مواد محلول در آب را به داخل بدن منتقل کنند خون. به عنوان آنتاگونیست از LDL (لیپوپروتئین با چگالی کم) ، HDL اصطلاحاً "خوب" است کلسترول، که بدن را در برابر بسیاری از بیماری های قلبی عروقی محافظت می کند.
مقادیر استاندارد
HDL عمدتا اثرات مثبتی بر متابولیسم بدن دارد ، بنابراین هیچ حد بالایی برای مقدار HDL وجود ندارد. در عوض ، یک حد پایین تر پیدا شده است که در زیر آن خطر افزایش وجود دارد قلب حملات ، تصلب شرایین و سایر بیماری های عروقی. این حد پایین معمولاً 40 میلی گرم در دسی لیتر است.
با این حال ، تفاوت های جزئی در مشخصات خطر برای زنان و مردان مشاهده می شود ، به همین دلیل سطح HDL نباید در مردان زیر 35 میلی گرم در دسی لیتر باشد. برای خانمها باید بیش از 45 میلی گرم در دسی لیتر باشد. همچنین شناخته شده است که سطح HDL بالای 65 میلی گرم در دسی لیتر به ویژه دارای اثر مثبت و محافظتی در آن است سیستم قلبی عروقی. علاوه بر این ، قانون کلی این است که افزایش سطح HDL 1 میلی گرم در دسی لیتر خطر ابتلا به بیماری را کاهش می دهد قلب حمله حدود 1٪.
HDL برای چه چیزی لازم است؟
لیپوپروتئین HDL برای انتقال مواد غیر محلول در آب (آبگریز) در خون. HDL کره های کوچک حمل و نقل را تشکیل می دهد که معمولاً با چربی یا مواد محلول در چربی (لیپوفیل) پر می شوند. HDL "خوب" است کلسترول.
این مسئول حمل مضر است کلسترول از سلولهای بدن به عقب کبد. به عنوان آنتاگونیست از LDL، HDL بدن انسان را از اثرات مضر کلسترول محافظت می کند. به عنوان مثال ، کلسترول در خون رسوب می کند عروق، جایی که واکنش های التهابی موضعی را تحریک می کند و منجر به تجمع پلاک می شود.
این منجر به کلسیفیکاسیون می شود عروق (دیدن: آترواسکلروز) این می تواند به ویژه بر عروق که عرضه می کنند قلب با مواد مغذی (عروق کرونر) بنابراین ، افزایش کلسترول خطر ابتلا به a را افزایش می دهد سکته.
HDL اکنون اطمینان می دهد که تا حد ممکن این کلسترول مضر از رگ های خونی و سلول های دیگر به داخل منتقل می شود کبد، جایی که تجزیه و از طریق دفع می شود صفرا. بنابراین HDL اثر محافظتی روی قلب و عروق دارد. از آنجا که HDL کلسترول "خوب" نامیده می شود و کلسترول را از تمام سلولهای بدن به بدن منتقل می کند کبد، مقدار HDL بالا مثبت تلقی می شود.
هرچه سطح HDL بیشتر باشد ، رگها در برابر رسوبات خطرناک چربی محافظت می شوند. این رسوبات چربی از کلسترول تشکیل شده است. آنها واکنشهای التهابی را در دیواره عروق ایجاد می کنند.
در آنجا سلول های بعدی متعاقباً شسته می شوند ، که خود نیز به دیواره رگ متصل می شوند. در نتیجه ، رگ باریکتر می شود و جریان خون در پشت انقباض کاهش می یابد. رسوبات در ناحیه عروق کرونر به ویژه خطرناک است.
اینها اکسیژن و سایر مواد مغذی را در عضلات قلب تأمین می کنند. اگر عروق باریک شوند ، قلب به اندازه کافی تأمین نمی شود. این می تواند منجر به الف سکته.
این تأثیرات منفی عمدتا توسط همتای HDL ایجاد می شود ، LDL (لیپوپروتئین با چگالی کم). به سادگی افزایش سطح HDL از بدن در برابر این اثرات منفی محافظت می کند. با این حال ، مقدار HDL باید همیشه همراه با مقدار LDL در نظر گرفته شود. فقط مقدار LDL پایین به طور همزمان خطر کم بیماری قلبی عروقی را نوید می دهد.
