پریاپوس توسط یونانیان باستان به عنوان خدای جنسیت و باروری پرستش می شد، امروزه او نام خود را به یک اختلال جنسی می دهد. پریاپیسم معمولاً یک نعوظ دائمی دردناک است که بیش از دو ساعت طول می کشد، حتی اگر لذت، انزال و ارگاسم وجود نداشته باشد. طیف گسترده ای از بیماری ها می توانند علت نعوظ بی پایان باشند. اگر درمان حرفه ای ظرف چند ساعت (حداکثر تا شش ساعت) شروع نشود، خطر آسیب جدی (اختلال نعوظ و غیره) وجود دارد. پریاپیسم یک وضعیت اورژانسی اورولوژی است و بنابراین باید در اسرع وقت درمان شود.
نعوظ دائمی چگونه اتفاق می افتد؟
نعوظ طبیعی ناشی از شل شدن عضلات درون آلت تناسلی با افزایش همزمان خون رسانی از شریان ها است. این باعث می شود که بافت نعوظ عضو مرد (اجسام غاری) متورم شود که از خروج خون به داخل سیاهرگ ها و در نتیجه جریان برگشت خون از آلت تناسلی جلوگیری می کند. پس از انزال، شریان ها مجدداً منقبض می شوند که باعث کاهش فشار وارد بر سیاهرگ ها و در نتیجه نعوظ (دتوموسانس) می شود.
پریاپیسم در حدود 60 درصد موارد بدون علت قابل تشخیص (به اصطلاح پریاپیسم ایدیوپاتیک) رخ می دهد. در 40 درصد باقیمانده - این اشکال به عنوان پریاپیسم ثانویه نامیده می شوند - نعوظ دائمی اغلب به دلیل یکی از بیماری ها / موقعیت های زیر ایجاد می شود:
- بیماری های خون، به ویژه کم خونی داسی شکل، پلاسموسیتوم، تالاسمی (کم خونی مدیترانه ای) پلی سیتمی و لوسمی
- صدمات (آلت تناسلی یا نخاع)، مربوط به جراحی یا پس از حوادث
- سیستم عصبی آسیب دیده، به ویژه آسیب های نخاعی، به ندرت مولتیپل اسکلروزیس (MS) یا دیابت ملیتوس
- تومورهای مختلف
- سو Al مصرف الکل و مواد مخدر
- داروهایی برای درمان ناتوانی جنسی (به ویژه آنهایی که به عنوان تزریق به آلت تناسلی در درمان تزریق خودکار بافت نعوظ (SKAT) تجویز می شوند):
- سایر داروها، به ویژه در صورت مصرف بیش از حد:
| داروهای روانگردان (ترازودون و کلرپرومازین) |
| داروهای فشار خون (پرازوسین و نیفدیپین) |
| سرکوب کننده سیستم ایمنی |
| کورتیزون |
چه علائمی رخ می دهد؟
نعوظ دائمی دردناک (بیش از دو ساعت) بدون درگیری غده در غیاب تحریک جنسی. به اصطلاح پریاپیسم جریان بالا نیز می تواند بدون درد باشد. اغلب انحنای آلت تناسلی به سمت بالا وجود دارد. پس از ساعت ها، پوست ختنه گاه، غده و بعداً کل آلت تناسلی به رنگ آبی در می آید.
پریاپیسم چگونه درمان می شود؟
تشخیص بر اساس توضیحات بیمار انجام می شود. معاینات اولتراسوند (سونوگرافی دوبلکس) و تجزیه و تحلیل نمونه خون از بافت نعوظ اطلاعاتی در مورد علت پریاپیسم ارائه می دهد.
درمان شامل درمان فوری درد و اقدامات دیگر است. پزشک ابتدا سعی می کند تورم آلت تناسلی را با دارو کاهش دهد. ماده فعال تربوتالین به شکل قرص به ویژه برای پریاپیسم با جریان بالا پس از درمان SKAT و برای پریاپیسم خود به خودی که اغلب اتفاق می افتد، موفق است. اگر بعد از حدود 30 دقیقه بهبودی حاصل نشد، خون از بافت نعوظ با استفاده از سرنگ آسپیره می شود. اگر نعوظ دوباره رخ دهد، داروهای منقبض کننده عروق (اتیلفرین، اپی نفرین) یا متیلن بلو مستقیماً به بافت نعوظ تزریق می شوند. آخرین گزینه یک روش جراحی است که در آن یا جریان خون شریانی به آلت تناسلی کاهش می یابد (آمبولیزاسیون انتخابی شریان های آلت تناسلی) یا خروج وریدی بهبود می یابد (عملیات شانت).
