مترادف به معنای گسترده تر
- bulimia nervosa
- بی اشتهایی عصبی
- بی اشتهایی
- بی اشتهایی
- بی نظمی در خوردن غذا
- هایپرفاژی روان زا
تعریف
ویژگی اصلی اختلال پرخوری عصبی ، تناسبات مکرر در خوردن غذا است. در طی این موارد غذایی ، بیمار مقدار بسیار زیادی غذا را در مدت زمان کوتاهی می خورد. این مقدار به طور قابل توجهی بیشتر از مقدار مصرف شده توسط یک فرد سالم در یک دوره زمانی قابل مقایسه است. متناسب با غذا خوردن می تواند توسط خود ناشی شود استفراغ، اما این لازم نیست
همهگیرشناسی
پرخوری عصبی (پرخوری عصبی) در جمعیت عمومی بیشتر از است بی اشتهایی عصبی (بی اشتهایی). طبق مطالعات آمریكایی ، احتمال ابتلا به پرخوری قلبی در زنان (15-30 ساله) حدود 2٪ است. توزیع جنسیتی تقریباً مربوط به توزیع برای است بی اشتهایی (بی اشتهایی) (زنان تا مردان = 12: 1). سن احتمالی شروع بیماری بسیار شبیه به سن است بی اشتهایی عصبی (بی اشتهایی) (حدود 16-18 سال).
تشخیص دیفرانسیل
بیمارانی که از آن رنج می برند چاقی (اضافه وزن) همچنین می تواند از حملات شدید اشتها رنج ببرد. با این حال ، این معمولاً شامل تلاشهای بعدی برای تنظیم وزن توسط اقدامات مختلف نیست (نگاه کنید به خلاصه پرخوری). با این حال ، رفتار آشکار غذا خوردن همچنین می تواند با بیماری های مختلف جسمی همراه باشد (دیابت ملیتوس ، مغز تومورها و غیره) آخرین اما نه کمترین ، از نظر درمانی ، باید بخاطر داشت که بیماران با علائم اسکیزوفرنیا همچنین می تواند رفتار غذایی بسیار آشکاری را نشان دهد.
همبودی، وجود همزمان دو بیماری
- نیمی از افراد مبتلا به پرخوری عصبی نیز دارای یک اختلال اضطرابی هستند
- افسردگی or نوسانات خلقی در حدود 50٪ از کل بیماران نیز در طی این بیماری دیده می شود. - در حدود 1/5 از کل بیماران ، معیارهای تشخیص اعتیاد به الکل یا مواد مخدر برآورده شده است.
خلاصه
جدا از حملات مکرر اشتهای ناخوشایند با پرخوری ، بیماران به طور کلی رفتار غذایی بسیار کنترل شده ای نشان می دهند ("غذا خوردن محدود"). کنترل این رفتار غذا خوردن عملا از طریق سر و نه از طریق معده. برداشت های مهم مانند احساس گرسنگی و سیری نادیده گرفته می شود.
هدف طولانی مدت این خوردن محدود ، کاهش وزن بدن است. در هر صورت ، افرادی که از پرخوری عصبی رنج می برند ، بسیار به بدن خود و وزن آن توجه دارند ، زیرا رابطه مستقیمی بین بدن و عزت نفس وجود دارد. از آنجا که بیماران البته به خوبی از شرایط غذایی خود آگاه هستند ، ترس زیادی از حمله اشتها آور بعدی و افزایش وزن مرتبط با آن وجود دارد.
به همین دلیل ، بیماران به اصطلاح اقدامات ضد نظارتی را برای جلوگیری از چنین افزایش وزنی انجام می دهند. حدود 80٪ از بیماران به اصطلاح خود-القا شده (ناشی) را انجام می دهند استفراغ. نسبت خاصی نیز سو mis استفاده تکرار می شود ملین.
(لازم به ذکر است که این امر هرگز تأثیر مطلوبی ندارد. هدف اغلب جلوگیری از جذب (جذب) مواد مغذی است. با این حال ، فقط آب از بدن خارج می شود و این در بیشتر موارد مطلوب نیست).
برخی از بیماران همچنین از دارو برای کاهش اشتها یا دیورتیک ها (کاهنده آب). به خصوص برای بیمارانی که از آن رنج می برند خطرناک می شود دیابت mellitus ("قند") ، زیرا اینها اغلب باعث تحریک می شوند انسولین کمبود به منظور کاهش کالری دریافتی (این می تواند تهدید کننده زندگی باشد !!!).
