فکسوفنادین: اثرات، موارد استفاده، عوارض جانبی

نحوه عملکرد فکسوفنادین

فکسوفنادین به عنوان یک بازدارنده انتخابی محل اتصال ماده پیام رسان خود هیستامین بدن - به اصطلاح گیرنده های هیستامین H1 - عمل می کند. به این ترتیب، ماده موثره از واکنش های آلرژیک جلوگیری می کند.

ماده پیام رسان هیستامین عملکردهای مختلفی در بدن دارد. به عنوان مثال، به عنوان یک پیام رسان بین سلول های عصبی در مغز (انتقال دهنده عصبی) و به عنوان تنظیم کننده تولید اسید معده، احساس گرسنگی و تشنگی، دمای بدن و فشار خون عمل می کند. علاوه بر این، هیستامین یک اثر واسطه آلرژی دارد:

در مورد آلرژی، سیستم ایمنی بیش از حد به تأثیرات خارجی که در واقع بی ضرر هستند، مانند گرده گیاهان، موهای حیوانات یا غذاهای خاص واکنش نشان می دهد. پس از تماس با آلرژن مربوطه (مانند گرده غان، موی گربه، بادام زمینی)، سلول‌های دفاعی خاصی - ماست سل‌ها - هیستامین آزاد می‌کنند.

این بلافاصله باعث یک واکنش التهابی می شود. بافت آسیب دیده با خون بیشتری تامین می شود، قرمز می شود، متورم می شود و خارش می کند، بینی جاری می شود و چشم ها آب می زند.

آنتی هیستامین ها برای تسکین چنین علائم آلرژیک استفاده می شوند. آنها گیرنده های ماده پیام رسان هیستامین را اشغال می کنند به طوری که دیگر نمی تواند متصل شود. بنابراین هیستامین آزاد شده توسط ماست سل ها در تماس با ماده حساسیت زا نمی تواند باعث ایجاد یک واکنش التهابی شود.

از آنجایی که فکسوفنادین از سد خونی مغزی عبور نمی کند، باعث خستگی و خواب آلودگی به عنوان عوارض جانبی بسیار کمتر از آنتی هیستامین های قدیمی می شود.

جذب، تجزیه و دفع

پس از مصرف، فکسوفنادین به سرعت در روده جذب می شود و پس از حدود یک تا سه ساعت به بالاترین میزان خود در خون می رسد. به سختی تجزیه یا متابولیزه می شود. پس از 11 تا 15 ساعت، حدود نیمی از داروی ضد حساسیت عمدتاً از طریق صفرا از طریق مدفوع دفع می شود.

چه زمانی از فکسوفنادین استفاده می شود؟

فکسوفنادین برای درمان موارد زیر استفاده می شود:

  • تب یونجه (رینیت آلرژیک)
  • کهیر (کهیر)

مدت زمان مصرف و دوز به نوع و شدت بیماری بستگی دارد. برای علائم فصلی مانند تب یونجه، فکسوفنادین در طول فصل گرده مصرف می شود.

نحوه استفاده از فکسوفنادین

ماده موثره به شکل قرص، معمولا یک بار در روز قبل از غذا همراه با یک لیوان آب مصرف می شود.

برای درمان کهیر اغلب 180 میلی گرم فکسوفنادین یک بار در روز تجویز می شود. برای تسکین علائم تب یونجه، به نوجوانان بالای دوازده سال و بزرگسالان 120 میلی گرم فکسوفنادین در روز داده می شود.

داروهای با دوز پایین برای کودکان شش سال و بالاتر در دسترس هستند.

مدت زمان مصرف با مشورت پزشک تعیین می شود.

عوارض جانبی فکسوفنادین چیست؟

عوارض جانبی معمولاً در طول درمان با فکسوفنادین به شکل سردرد، خواب آلودگی، سرگیجه، حالت تهوع و خشکی دهان رخ می دهد.

از هر صد تا هزار نفری که تحت درمان قرار می‌گیرند، یک نفر از علائمی مانند خستگی، بی‌خوابی یا اختلالات خواب، عصبی بودن و کابوس‌های شبانه شکایت دارند.

هنگام مصرف فکسوفنادین به چه نکاتی توجه کنم؟

تداخلات دارویی

داروهای ضد سوزش سر دل که اسید اضافی را مستقیماً در معده می‌بندند (مانند آلومینیوم و هیدروکسید منیزیم) باید حداقل دو ساعت فاصله با فکسوفنادین مصرف شوند، زیرا ممکن است در جذب ماده ضد حساسیت در روده اختلال ایجاد کنند.

مصرف فکسوفنادین باید حداقل سه روز قبل از انجام تست آلرژی برنامه ریزی شده قطع شود تا نتایج را مخدوش نکند.

رانندگی و کار با ماشین آلات

در ابتدای درمان با فکسوفنادین، به دلیل خطر خواب آلودگی و مشکلات تمرکز، نباید از ماشین آلات سنگین استفاده کرد و وسایل نقلیه موتوری را نباید رانندگی کرد. بیماران ابتدا باید پاسخ فردی خود را به داروی آلرژی کنترل کنند.

محدودیت سنی

فکسوفنادین در کودکان زیر شش سال منع مصرف دارد زیرا این دارو در این گروه سنی مطالعه نشده است.

بارداری و شیردهی

به دلیل کمبود اطلاعات، فکسوفنادین نباید در دوران بارداری مصرف شود. با این حال، داده های حاصل از مطالعات نسخه ای تا به امروز هیچ شواهدی از عوارض جانبی نشان نمی دهد.

نحوه دریافت دارو با فکسوفنادین

برخلاف سایر کشورهای اروپایی مانند اتریش و سوئیس و همچنین هلند، فکسوفنادین در آلمان فقط با نسخه از داروخانه ها در دسترس است.

فکسوفنادین چه مدت شناخته شده است؟

پیش ساز ترفنادین، که در اوایل دهه 1970 ساخته شد و در سال 1982 به بازار عرضه شد، از سال 1993 به بعد مورد بدنامی قرار گرفت: مشخص شد که می تواند باعث ایجاد آریتمی های شدید قلبی شود. در نتیجه، ترفنادین دیگر در بسیاری از کشورها تایید نشده است.

تحقیقات در نهایت نشان داد که فکسوفنادین - محصول تخریب ترفنادین - دارای اثرات مشابه با ماده فعال اصلی است، اما هیچ عارضه جانبی روی قلب ایجاد نمی کند. این در نهایت در آزمایشات بالینی تایید شد. بنابراین در سال 1997، فکسوفنادین برای درمان آلرژی تایید شد.