تنفسی درمان معاملات با اختلالات عملکردی و بیماریهای ریه ها و دستگاههای صوتی. هم به صورت پیشگیری و هم در نتیجه جراحی جدی یا ریه اختلال است.
تنفس درمانی به چه کمک می کند؟
تنفس درمانی عمدتا برای درمان نقایص زیر بهداشتی استفاده می شود:
- جلوگیری از ذات الریه (پیشگیری از ذات الریه) ،
- مخاط را شل کنید ریه منطقه (محلول ترشح و حمل و نقل) و همچنین.
- یک سیستم برونش پایدار ایجاد یا پشتیبانی کنید. این امر به ویژه در بیماری های انسدادی مانند مزمن بیشتر دیده می شود برونشیت, آسم و فیبروز کیستیک.
این شکل تنفسی است درمان طراحی شده است برای کاهش ناراحتی تنفسی با بسیج قفسه سینه در حالی که ظرفیت حیاتی را بهبود می بخشد. تنفس کار نیز باید با شل کردن تسهیل شود پوست, بافت همبند و عضلات بالاتنه با راهنمایی یک درمانگر آموزش دیده ، امکان پالایش وجود دارد تنفس تکنیک هایی برای بهبود اکسیژن رسانی بافت های بدن. دیافراگم از اهمیت ویژه ای در این فرایند برخوردار است. شکم عمیق تنفس قابل آموزش است. افراد مسن و خوابیده می توانند از دستگاه تنفسی استفاده کنند درمان برای جلوگیری از آتروفی اندام های تنفسی آنها. در حین بارداری, تمرینات تنفسی بخشی اساسی در آماده سازی برای زایمان هستند.
تنفس درمانی برای بیماری ها
تنفس درمانی به طور فزاینده ای در پزشکی اهمیت پیدا می کند. ثابت شده است که تنفس مناسب بهبود می یابد خون گردش و بنابراین بهینه سازی می کند اکسیژن تأمین کل ارگانیسم به ویژه بیماران آسم تنفس را در حالت خاصی انجام می دهند - صندلی مربی. در اینجا ، پاها کمی باز شده ، پاها کاملاً روی زمین قرار دارند ، قسمت بالایی بدن کمی به جلو خم شده و بازوها بر روی ران ها پشتیبانی می شوند. به این ترتیب ، قفسه سینه از وزن آن راحت می شود کمربند شانه ای، و می توان نفس عمیق تری کشید.
تنفس درمانی همچنین برای بیماران مبتلا به بیماریهای مزمن برونش یا بعد از عمل در ناحیه این ناحیه مهم است قفسه سینه. برونش ها از طریق به اصطلاح تجزیه می شوند لبترمز ، یک تکنیک ویژه تنفس یکی به طور معمول از طریق تنفس می کند بینی و به آرامی از طریق خارج شوید دهان. هنگام بازدم ، لب ها کمی به هم فشرده می شوند ، انگار که یک فرد در برابر مقاومت بازدم می کند. این باعث طولانی شدن مرحله بازدم و از بین رفتن برونش ها می شود.
درمان با تنفس
تنفس درمانی به عنوان خودآگاهی و خودیاری از جمله روشهای درمانی جایگزین محسوب می شود. رویکردهای بی شماری برای تنفس درمانی به عنوان خودآگاهی وجود دارد. تمام مدارس تنفسی تصور می کنند که تنفس بیشترین ارتباط را با سایر سطوح انسان دارد. تمام محرک هایی که از خارج یا از داخل به درون انسان سرازیر می شوند ، می توانند نحوه تنفس را تغییر دهند. بنابراین ، با کار بر روی نفس ، می توان به هر سطح از انسان دست یافت و آن را هماهنگ کرد.
برخی از درمانگران تنفس با به اصطلاح "نفس ناخودآگاه" بیمار ، دیگران با "نفس ارادی" یا "نفس پذیرفته" کار می کنند. بنابراین ، انواع مختلف درمان با تنفس از نظر تفاوت های ظریف متفاوت است ، اما از نظر رویکرد اصلی متفاوت است.
