تعریف
در روانشناسی ، تعلیم و تربیت و جامعه شناسی ، سبک های تربیتی ویژگی ها و رفتارهای مشخصی هستند که والدین ، مربیان و سایر مربیان در تعلیم و تربیت خود از آنها استفاده می کنند. سبک آموزشی به عنوان مجموعه ای از شیوه ها و نگرش های آموزشی معمولاً تعریف می شود. سبک های آموزشی بسیار متفاوتی وجود دارد. سبک های آموزشی از قرن 20 تحقیق شده اند. از آن زمان ، دانشمندان سبک های مختلف آموزشی را توصیف کردند.
از نظر لوین چه سبک های آموزشی وجود دارد؟
کورت لوین یکی از مهمترین پیشگامان روانشناسی و بنیانگذار روانشناسی اجتماعی نوین محسوب می شود. در دهه 1930 ، او آزمایش های میدانی را در مورد تأثیر سبک های مختلف آموزشی بر عملکرد نوجوان انجام داد. لوین همراه با رونالد لیپیت و رالف ک. وایت سبکهای آموزشی زیر را مطالعه کرد: سبک آموزشی اقتدارگرا سبک آموزشی دموکراتیک سبک آموزشی Laissez-faire این مفهوم از سه سبک رهبری و آموزشی در خدمت و در خدمت تعیین مربیان به یک نوع است. این طرح برای کمک به مربیان در آگاهی از سبک آموزشی خود و بازنگری در رفتار آموزشی تحت شرایط خاص انجام شده بود. مقاله بعدی ما نیز ممکن است مورد توجه شما باشد: مراقب کودک
- سبک استبدادی تربیت
- سبک دموکراتیک آموزش
- سبک والدین Laissez-faire
سبک خودکامه
سبک آموزش خودکامه مانند سبک استبدادی است و در اصل پیشرفت آن است. والدین فعالیت های مربوط به فرزندان خود را تعیین می کنند و اطمینان حاصل می کنند که همه چیز بر اساس آن اجرا می شود. والدین به اطاعت مطلق فرزندان احتیاج دارند.
در خانه قوانین سختگیرانه ای وجود دارد و کودکان اساساً حق ندارند قوانین را توضیح دهند. این به این معنی است که بچه ها نمی آموزند که چرا کاری باید انجام شود و چگونه. سبک خودکامه آموزش مبتنی بر اطاعت کورکورانه و پذیرش مطلق است. متأسفانه ، این امر منجر به این واقعیت می شود که کودکان به سختی خلاقیت یا ابتکار عمل نمی گیرند. کودکان اغلب با رشد خودکامه عقده های حقارت پیدا می کنند و به دلیل عدم اعتماد به نفس از طریق پرخاشگری ناامنی خود را کاهش می دهند.
تمام مقالات این مجموعه:
