لب

لب ها از یک لب بالایی (لب مایع) و یک لب پایین (لب لب زیر) تشکیل شده است. لب ها در گوشه راست و چپ گوشه ادغام می شوند دهان (angulus oris). آنها حاوی بافت عضلانی هستند و شکاف دهانی (Rima oris) تشکیل می شود ورود به حفره دهان. در داخل ، آنها یک بالا و پایین دارند فرنولوم لب (frenulum labii superioris et inferioris) ، اتصال به فک.

بافت شناسی

لب ها را می توان به صورت ماکروسکوپی به دو نوع بافت مختلف تقسیم کرد. در خارج پوست وجود دارد که از داخل به غشای مخاطی تغییر می کند. می توان آن را به 3 بخش تقسیم کرد ، که به آرامی در یکدیگر ادغام می شوند ، به طوری که یک مرز واضح قابل تشخیص نیست.

پوست خارجی (pars cutanea) از یک سنگفرش شاخی چند لایه تشکیل شده است اپیتلیوم و یک مانع محافظتی در برابر دنیای خارج ایجاد می کند. به طور مشخص از چندین لایه سلول سوار شده تشکیل شده است. در این لایه های سلولی و بافت زیرین وجود دارد مو فولیکول ها ، غدد سباسه (برای لطیف نگه داشتن لب ها) و غدد عرق، در میان چیز های دیگر.

کراتینه شدن در اثر مرگ سلولهای خاصی به نام کراتینوسیت ایجاد می شود. بین داخل و خارج ناحیه انتقالی قرار دارد که در آن قرمز لب واقعی واقع شده است. این منطقه pars intermedia نیز نامیده می شود.

این منطقه همچنین شامل سنگفرشی کراتینه شده است اپیتلیوم، که بطور قابل توجهی نازک تر از ناحیه قدامی است. بافت همبند در سنگفرش بیرون می زند اپیتلیوم، که به آن لامینا پروپریا دقیقاً زیر لایه های سلول گفته می شود. در اینجا ، بسیاری از مویرگهای شریانی از لایه نازک فوقانی عبور می کنند.

به این ترتیب است که رنگ قرمز شدید لب ها ایجاد می شود. هنگامی که محتوای اکسیژن در این است مویرگی حلقه ها کاهش می یابد ، پدیده معمولی لب های آبی (سیانوز) توسعه می یابد لایه داخلی با اپیتلیوم مخاطی پوشیده شده است ، یک اپیتلیوم سنگفرشی بدون اصلاح.

علاوه بر تعداد زیاد عروق و رشته های عصبی ، بسیاری از ریز وجود دارد غدد بزاقی که چسبناک (مخاطی) تولید می کند بزاق. این لب ها را مرطوب نگه می دارد و مانند بزرگترها غدد بزاقیدر تجزیه غذای مصرفی نقش دارد. در زیر این لایه عضله لبها (Musculus orbicularis oris) جاسازی شده در بافت همبند. این عامل حرکت لب ها است.