پریکاردیت: آزمایش و تشخیص

پارامترهای آزمایشگاهی مرتبه 1 - تست های آزمایشگاهی اجباری.

  • شمارش خون کوچک [لکوسیت ها (گلبول های سفید)]
  • پارامترهای التهابی - CRP (پروتئین واکنش پذیر C) یا ESR (میزان رسوب گلبول های قرمز) [CRP ↑ یا ESR ↑]
  • کراتینین فسفوكیناز (CK) ، به خصوص ایزوآنزیم MB (CK-MB), لاکتات دهیدروژناز (LDH) - به عنوان نشانگرهای خاص ایسکمی قلب.
  • بسیار حساس قلب تروپونین T (hs-cTnT) یا تروپونین I (hs-cTnI) - در مشکوک به سکته قلبی (قلب حمله)

پارامترهای آزمایشگاهی مرتبه دوم - بسته به نتایج تاریخچه ، معاینهی جسمی و پارامترهای آزمایشگاهی اجباری - برای شفاف سازی تشخیص افتراقی.

  • بافت صاف یا عضله صاف آنتی بادی - برای سندرم داسلر مشکوک (مترادف: سندرم سکته قلبی ، سندرم postcardiotomy): چند هفته (1-6 هفته) پس از سکته قلبی (قلب حمله) یا آسیب به آن میوکارد (عضله قلب) در حال وقوع است پریکاردیت (پریکاردیت) و / یا پلوریستی (پلوریس) به عنوان یک واکنش ایمونولوژیک دیررس در پیراشامه (کیسه قلب) پس از تشکیل آنتی بادی های عضله قلب (HMA).
  • معاینه ویروسی - در صورت مشکوک بودن به عفونت ویروسی.
  • معاینه باکتریولوژیکی - در صورت مشکوک بودن به عفونت باکتریایی.
  • معاینه قارچی - اگر مشکوک به عفونت قارچی باشد.
  • خاص آنتی بادی (به عنوان مثال ، در کلاژنوز ، انسداد اسپوندیلیت، روماتوئید آرتروز) - در صورت مشکوک بودن به بیماری های خود ایمنی.
  • پارامترهای تیروئید - TSH، fT3 ، fT4 - اگر کم کاری تیروئید (تیروئید کم کار) مشکوک است.