تعریف
La قلب عضله (میوکارد) نوع خاصی از عضله است که فقط در قلب یافت می شود و بیشتر دیواره قلب را تشکیل می دهد. از طریق منظم آن انقباضات، مسئول آن است خون خارج شدن از قلب (وظیفه قلب) و از طریق بدن ما پمپ می شود ، و آن را حیاتی می کند.
ساختار عضله قلب
La قلب عضله دارای دو ویژگی عضله صاف و مخطط است و بنابراین فرم خاصی را نشان می دهد. از نظر ساختار ، بیشتر مربوط به عضلات مخططی ، اسکلتی است. فیبرهای عضلانی جداگانه به گونه ای ساختار یافته اند که پروتئین ها عامل انقباض ، اکتین و میوزین به طور منظم مرتب می شوند به طوری که این ساختار خاص تضمین می کند که سلول ها نوعی ساختار مخططی را در زیر نور قطبش از خود نشان می دهند.
سیستم توبول (فضاهای محدود شده به غشا در داخل سیتوپلاسم که به عنوان خدمت می کنند) کلسیم ذخیره می شود و بنابراین نقش بسیار مهمی در انقباض عضله دارد) همچنین شبیه عضلات مخطط است ، به همین دلیل قلب مانند عضلات اسکلتی قادر به انقباض سریع و بالاتر از همه قدرتمند است. مشخصه ای که سلول عضله قلب (کاردیومیوسیت) با سلول های عضله صاف مشترک دارد ، این است که هر سلول هسته خاص خود را دارد ، که معمولاً در وسط سیتوپلاسم قرار دارد. فقط به ندرت در هر سلول دو هسته وجود دارد ، در حالی که در یک سلول عضلانی اسکلتی صدها وجود دارد.
بنابراین ، در مقابل سلولهای عضلانی مخطط ، ما در اینجا فقط از یک سنسیسیوم "عملکردی" صحبت می کنیم ، زیرا سلولها از نزدیک پیوند یافته اند اما با هم ادغام نشده اند. علاوه بر این ، خواصی نیز وجود دارد که فقط عضلات قلب دارند: به عنوان مثال ، یک ویژگی مهم این است که سلولهای عضلانی قلب جداگانه توسط نوارهای به اصطلاح براق (disci intercalares) به یکدیگر متصل می شوند. این نوارهای براق حاوی دسموزوم و تماس چسبنده است. این دو ساختار هستند که به ایجاد ثبات در سلول کمک می کنند و انتقال نیرو را بین سلولهای جداگانه امکان پذیر می کنند. از طرف دیگر ، نوارهای براق همچنین حاوی اتصالات شکاف هستند ، یعنی "شکاف" های تقریباً کوچکی بین سلول های همسایه ، که از طریق آنها جریان یون و در نتیجه اتصال الکتریکی امکان پذیر است.
