فسفات: آنچه ارزش آزمایشگاهی شما نشان می دهد

فسفات چیست؟

فسفات نمک اسید فسفریک است. در 85 درصد استخوان ها و دندان ها، 14 درصد در سلول های بدن و یک درصد در فضای بین سلولی یافت می شود. در استخوان، فسفات به کلسیم متصل می شود و به صورت فسفات کلسیم (فسفات کلسیم) ذخیره می شود.

علاوه بر این، فسفات یک تامین کننده مهم انرژی است: ترکیبات فسفات غنی از انرژی (ATP) در پلاسمای سلولی وجود دارند که از طریق یک واکنش شیمیایی انرژی سلول ها را برای فرآیندهای متابولیکی مختلف تامین می کنند. فسفات همچنین جزء DNA است و به عنوان بافر اسیدی در خون و ادرار عمل می کند.

به اصطلاح پاراتورمون که در غدد پاراتیروئید تشکیل می شود، باعث دفع فسفات از طریق کلیه ها می شود. هورمون های رشد، هورمون های تیروئید، انسولین و کورتیزون دفع فسفات را کاهش می دهند.

متابولیسم فسفات ارتباط نزدیکی با تعادل کلسیم و ویتامین D دارد. اگر خون حاوی مقدار زیادی فسفات باشد، به طور همزمان کلسیم آن کم است و بالعکس.

اگر فسفات بیش از حد در خون وجود داشته باشد، هیپرفسفاتمی نامیده می شود. این می تواند منجر به خارش شدید، کلسیفیکاسیون دریچه های قلب یا شکایات مفصلی مانند نقرس شود.

چه زمانی سطح فسفات تعیین می شود؟

هنگامی که بیمار مشکوک به اختلال متابولیسم کلسیم باشد، پزشک سطح فسفات او را تعیین می کند. اندازه گیری در موارد سنگ کلیه نیز نشان داده می شود. علاوه بر این، سطح فسفات به عنوان بخشی از معاینات نارسایی مزمن کلیه، پس از جراحی تیروئید، در موارد اختلالات گوارشی شدید و سوء مصرف الکل تعیین می شود.

فسفات از سرم خون، پلاسمای هپارین یا ادرار جمع آوری شده طی 24 ساعت (ادرار 24 ساعته) تعیین می شود. هنگام خونگیری بیمار باید ناشتا باشد.

فسفات - مقادیر نرمال

مقدار طبیعی
بزرگسالان	0.84 - 1.45 میلی مول در لیتر
فرزندان	نوزادان	1.6 - 3.1 میلی مول در لیتر
تا 12 ماه	1.56 - 2.8 میلی مول در لیتر
1 - 6 سال	1.3 - 2.0 میلی مول در لیتر
7 - 13 سال	1.0 - 1.7 میلی مول در لیتر
در طول سال های 13	0.8 - 1.5 میلی مول در لیتر

محدوده طبیعی فسفات در ادرار جمع آوری شده 24 ساعته 16 تا 58 میلی مول در 24 ساعت است.

چه زمانی مقدار فسفات افزایش می یابد؟

اگر فسفات معدنی بیش از حد در خون وجود داشته باشد، هیپرفسفاتمی نامیده می شود. شرایط زیر ممکن است علت باشد:

ضعف کلیه (نارسایی کلیه)
آکرومگالی (بیماری هورمونی با تولید بیش از حد هورمون رشد)
تومورهای استخوانی و متاستازها (به نشانگرهای تومور مراجعه کنید)
پوسیدگی سلول های خونی (آزاد شدن فسفات از سلول های خون)

سطح فسفات خون نیز در مصرف بیش از حد ویتامین D افزایش می یابد.

چه زمانی سطح فسفات کاهش می یابد؟

سطح فسفات خون در موارد زیر کاهش می یابد:

ترک الکل در الکلیسم مزمن
سطح کلسیم خون را کاهش داد
کمبود ویتامین D
ضعف کلیه (نارسایی کلیه)
تغذیه مصنوعی (گاهی)

افزایش سطح فسفات در ادرار ممکن است نشان دهنده هیپرپاراتیروئیدیسم باشد.

در صورت تغییر در مقادیر فسفات چه باید کرد؟

اگر کمبود فسفات دارید، باید غذاهایی بخورید که حاوی مقدار زیادی فسفات و ویتامین D هستند. اینها شامل شیر و نوشابه های گازدار هستند. برعکس، در مورد هیپر فسفاتمی، مصرف فسفات و ویتامین D باید کاهش یابد. با این حال، تنظیم تعادل فسفات همیشه باید تحت نظارت پزشکی انجام شود، زیرا غلظت فسفات همچنین می تواند بر عملکرد قلب تأثیر بگذارد، از جمله موارد دیگر.